Ο Νικ Γερμανάκος γεννήθηκε στη Λεμεσό της Κύπρου, από πατέρα ελληνικής καταγωγής αλλά γεννημένο και μεγαλωμένο στην Ουαλία και ελληνόφωνη κύπρια μητέρα. Μεγάλωσε μεταξύ Κύπρου και Ουαλίας, τέλειωσε το σχολείο στην Ουαλία και πήγε στην Οξφόρδη με υποτροφία. Έζησε και δίδαξε για πολλά χρόνια στο Λονδίνο. Το ‘65, ήρθε στην Ελλάδα ως επόπτης καθηγητής Αγγλικών στη ΧΑΝ. Στην Αθήνα, κινήθηκε στην καρδιά των λογοτεχνικών κύκλων, τους οποίους είχε γνωρίσει μέσω του Ελληνοαμερικανού μεταφραστή Κίμων Φράιερ. Συναναστράφηκε στενά πολλούς σημαντικούς συγγραφείς (Γιάννη Ρίτσο, Ηλία Πετρόπουλο, Κώστα Ταχτσή, Στρατή Τσίρκα, Θανάση Βαλτινό, Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, Νίκο Κάσδαγλη, Μαργαρίτα Καραπάνου, Μαργαρίτα Λυμπεράκη…), αρκετούς από τους οποίους μετέφρασε στα αγγλικά. Στη μεταπολίτευση, εγκαταστάθηκε στην Κάλυμνο όπου και έζησε για αρκετά χρόνια, διδάσκοντας Νεοελληνική Λογοτεχνία και Ιστορία σε Αμερικανούς φοιτητές στο πλαίσιο ενός επιμορφωτικού προγράμματος σπουδών. Αργότερα, μετακόμισε στην Κρήτη, ενώ εδώ και πολλά χρόνια, ζει πλέον στο Σαν Φρανσίσκο της Καλιφόρνιας.
Το 2023, κυκλοφόρησε και στην Ελλάδα, σε μετάφραση Ελένης Καρρά, το βιβλίο του Ora et labora (εκδ. Μελάνι) ― μια ποιητική Οδύσσεια, από την Κύπρο στην Ουαλία και την Κάλυμνο κι από την Κρήτη στην Αμερική. Σε αυτό, ο Ν.Κ. Γερμανάκος στήνει το δικό του έπος ― ένα μακρύ ταξίδι στη λογοτεχνία, τη φιλοσοφία και την ποίηση.

Έκπληκτος από το θαύμα
της αυγής:
ένα μήλο τόσο παχουλό
που’ δειχνε έτοιμο να πέσει,
με την πάχνη να κυλά
στα ροδαλά του μάγουλα.
«Μηλοδάκρυα», είπε.
«Άρα και τα μήλα
ξέρουν να θρηνούν».

            ∞

Είμαι γέρος, ξοφλημένος,
σάπιος κι έτοιμος να πέσω.
Αν η ωριμότητα είναι το Παν
τότε του Πάνα το άλλο μισό
είναι η άγραφη μελωδία
της νιότης.

                ∞

Η ώρα είναι εκτός χρόνου –
πάντα – πώς να μην είναι
όταν οι πατεράδες καταβροχθίζουνε
τους γιους;

                ∞

Τι δύσκολο ν’ αγαπάς, είπε εκείνη.
Σα να χαράζεις με τα νύχια
ονόματα στο βράχο.

                ∞

Βιάσου! Τελειώνει ο χρόνος!
Για τη ζωή, προχώρα!
Προσπαθείς, η σαρξ όμως ασθενής,
πονάνε οι κλειδώσεις, και ω, θεέ,
και η ψυχή ακόμα τσακισμένη.
Υπερπήδησα τον χρόνο,
κι ο χρόνος τώρα με πηδά.

                ∞

Καλωσορίσατε
στο Θέρετρο και τα Ιαματικά Λουτρά
του Κήπου της Εδέμ.
Εδώ, κάθε μέρα είναι Κυριακή,
η Έβδομη μέρα της Ευδαιμονίας.
Επισκεφτείτε τους χώρους –
Απόλαυση, Θερμά Λουτρά
κι ούτε να δρέψετε καρπούς –
τα φρούτα έτοιμα στο πιάτο –
ολόφρεσκα, από τα Χερουβείμ φερμένα.
Η κάθε μέρα μετρά
ως Έβδομη κι ως Πρώτη.
Ευχαριστώ, να λείπει!
Μια μια, θα διαβώ τις μέρες μου με κόπο –
allegro, ma non troppo.

_{Από την ποιητική συλλογή Potshards (Firehouse Press, 2020), Poems by N.C. Germanacos / Art by Anne Germanacos}