Ονειρεύτηκε ένα ταξίδι στην Ανάφη.
Ναύλωσε μια αρχαία τριήρη
και του Ιάσονα τους κωπηλάτες
(γνώριζαν άλλωστε το μέρος)
κάλεσε φίλους, συγγενείς
και τις γυναίκες που αγάπησε.

(Ήτανε σίγουρος πως θα 'ρθουν.
Ολόκληρη ζωή μες στους ανέμους)…

Ενορχηστρώνει μύθους, τον καιρό
πήρε ένα χάρτη και τον χάιδεψε
με μπλε βαθύ ηρέμησε τη θάλασσα
κι από τον σάκο του Αιόλου τράβηξε
εκείνους τους ανέμους που δροσίζουν
κι όλες τις σκέψεις που πονούν τις πέταξε
να τριγυρίζουν Ερινύες φοβερές
μακριά, πολύ μακριά στη χώρα της ερήμου
και περίμενε.

Περίμενε βαθιά ανασαίνοντας.
Ένας τελάλης του έφερε το μήνυμα
«Μα δεν θα ρθούμε», του είπαν…

Ακόμα και η έμπνευση του γύρισε την πλάτη.

Άλλοι τον είδανε να ταξιδεύει μόνος
δίχως πυξίδα, δίχως ρότα με σκαρί σακατεμένο
κι άλλοι στα βράχια της Ανάφης καρφωμένο
πουλιά να του τρυπούν τα σωθικά.

Κι άλλοι τον είδαν ν’ απαγγέλλει στίχους
σ΄ ένα μελλούμενο ηφαίστειο
σε δέλτους φιλοσόφων μπρος, να ξεφυλλίζει…

Προσμένοντας μιαν έκρηξη ίσως.