^{________
Α Π Ε Ι Ρ Ο Σ    Χ Ω Ρ Α
________}

Ο Κρίστοφερ Σότο (Christopher Soto, 1991) ζει και γράφει στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνια. Η πρωτοεμφανιζόμενη ποιητική συλλογή του, τα Ημερολόγια ενός Τρομοκράτη, εκδόθηκαν πέρυσι από τον οίκο Copper Canyon. Το βιβλίο αυτό είναι ενάντια στο θεσμό των φυλακών, ενάντια στην αστυνομία και τη βία που αυτή διεξάγει, καθώς και στην έννοια της τρομοκρατίας και το πως χαρακτηρίζει ανθρώπους ως τρομοκράτες, καθιστώντας τους ευάλωτους όχι μόνο στο καθεστώς της νόμιμης βίας, αλλά και των συνθηκών που αυτή δημιουργεί, καθιστώντας τους α-ανθρώπους.
Ανάμεσα στα θέματα που πραγματεύεται είναι η κουίρ επιβίωση και το πως καταγράφουμε την εμπειρία μας χωρίς να αποσιωπούμε τα παράλληλα βιώματα των κοντινών μας ανθρώπων. Για το πως επέρχεται η συμφιλίωση, το τι σημαίνει να ομολογείς, να διεκδικείς, αλλά και να σφάλλεις. Γράφει για την βία και τη σωματικότητα, και το πως αυτή μεταλλάσσεται από την παιδική κακοποίηση στην επιθυμία και στον έρωτα και στη σωματική διάδραση του μποξ. Ο Σότο με αυτή την συλλογή δίνει τη δική του προσέγγιση στο τι μπορεί μια ποίηση να διεκδικήσει, ρωτώντας μεταξύ, και κυρίως, άλλων, “ποιον λέμε τρομοκράτη, και γιατί;” μια ερώτηση που αντί να τον αποξενώνει από μια μεσογειακή χώρα μακριά από της ΗΠΑ, όπως η Ελλάδα, στην ουσία τον καθιστά επίκαιρο.
Στην Ελλάδα, όπου στην δικαστική αίθουσα άτομα που επισκέπτονται τη Βαρκελώνη χαρακτηρίζονται τρομοκράτες από την ίδια εισαγγελέα που αθώωσε ομαδικά μια ναζιστική οργάνωση, όπου ζαρντινιέρες ισοπεδώνουν και λιανίζουν νεανικά σώματα, όπου άτομα που λιντσάρονται μέρα μεσημέρι σε δημόσια θέα λοιδωρούνται στο δημόσιο λόγο, με τον αντιτρομοκρατικό νόμο 187Α να οδηγεί αθώα άτομα στη φυλακή με αμφιλεγόμενες διαδικασίες όπως η πιστοποίηση μέσω πρόχειρου δείγματος DNA, η ποίηση του Σότο είναι πιο άμεση από ποτέ. Γράφει για το συλλογικό εμείς, με νήμα που διατρέχει τη συλλογή αυτή να είναι το ερώτημα του πως ζητάμε δικαιοσύνη, αλλά και δηκεοσινη. Μας καλεί να σφάλλουμε στην ετυμολογία, όταν η ίδια αυτή θέτει τις δομές θεσμών όπως οι φυλακές, η αστυνομία, και η αστική δικαιοσύνη, στην απόπειρα να διεκδικηθεί ένα καλύτερο μέλλον.

Ευχαριστώ πολύ την Άλκηστη Ευθυμίου η οποία διάβασε τη μετάφραση, την επιμελήθηκε, τη σχολίασε, και βοήθησε στην ελληνική μεταγραφή των ισπανικών λέξεων.

Ο τρομοκράτης ξύρισε τη γενειάδα του

_{^{Με τον τρόπο της Σεσίλια Βικούνια και της Λέιλι Λονγκ Σόλτζιερ}}

Η ρίζα του τέρρορισμ είναι το τέρρορ
     Ετυμολογικά προέρχεται από
         Την ισπανική λέξη τιέρρα // Σημαίνει γη

Ή μήπως // Η ρίζα του τέρρορισμ είναι το έρρορ
                 Ετυμολογικά προέρχεται από
                 Το ελληνικό // Ερρ // σημαίνει να είσαι λανθασμένος

Ή μάλλον εμείς λανθάνουμε στην ετυμολογία
                 Ίσως να είμαστε λάθος // Στο να σκεφτόμαστε πως τέρρορισμ σημαίνει
                 Κάποιο άτομο που υπάρχει λανθασμένα σε αυτή τη γη

Στα ισπανικά η λέξη τέρρορισμ γίνεται τερρορίσμο
                 Τερρεμότο είναι μια ομόηχη ομοιοκαταληξία // & Ένας σεισμός
                 Ένα κούνημα της γης

Αλλάζεις την κατάληξη &
                 Η λέξη γίνεται ένα ρήμα // τέρροραϊζινγκ
                 Για παράδειγμα // Η αστυνομία τρομοκρατεί τους ανθρώπους μας

Ή στον παρελθόντα χρόνο της // Η λέξη γίνεται // Τέρροραϊζντ
                 Για παράδειγμα // Σε αυτήν τη γη // Οι άνθρωποί μας έχουν
                 Τρομοκρατηθεί από την αστυνομία // Από τη συνοριοφυλακή

Είναι μόνο συγγραφείς // Που παθαίνουν εμμονή με τα σημεία στίξης
                 Το ερωτηματικό // Τόσο χαριτωμένο στην περιέργειά του
                 Ερώτηση // Ποιόν λέμε τρομοκράτη & γιατί


Τρανστζέντερ Σάιμποργκς Επιτίθενται

^{Από το JFK στο LAX}

Αφήσαμε το φύλο μας στο Λος Άντζελες // Ήταν μια χαριτωμένη μούσε* με μια πλήρη γενειάδα // Και με μια χοντρή καφετιά πούτσα // Ταξιδεύαμε σε αυτήν // Μέσα από ανιχνευτές μετάλλων // Όταν οι στόκοι σεκιουριτάδες // Άρχισαν να χουφτώνουνε // Τα γεννητικά μας όργανα // Χα χα // Αν η δουλειά σου είναι να χουφτώνεις ξένα άτομα // Τότε παραιτήσου // Χουέλγα // Αγαπητά χαμένα κορμιά της υπηρεσίας μεταφοράς // Αγαπάμε τον τριχωτό μας κώλο σε δαντελωτό στριγκάκι // Ντίλντο στη χειραποσκευή μας // Δεν είναι όπλο // Το υποσχόμαστε // Όταν μας κάνουν προσαγωγή // Δεν γνωρίζουμε με σιγουριά τι κοιλότητες τους επιτρεπόταν να ψάξουνε // Τα αυτιά μας // Ή τη μύτη μας // Χάσαμε τη πτήση μας // Χάσαμε το φύλο μας // Ήταν η τελευταία κλήση επιβίβασης & δεν μπορούσαμε να ακούσουμε // Είμαστε ακόμα εδώ και είπαμε πως το ύφος μας έχει ύψος // Γαβ // Οι φωτογραφίες ταυτότητάς μας // Από όταν ήμασταν λύκοι // Το κορίτσι στη Καλιφόρνια // Θέλαμε να το δούμε // Σαν την εικόνα ενός βουνού μαζεμένου με μια κουταλιά // Θα σου δείχναμε σέλφις του // Πρωκτού μας μετά το σόου με γάιδαρο στην Τιχουάνα // Αν αυτό όριζε την ασφάλεια της πτήσης // Σας παρακαλούμε αφήστε μας να φύγουμε αφήστε μας να πετάξουμε // Ψηλότερα από πυροτεχνήματα τον Ιούλη // Να δούμε σύννεφα να γδύνονται στον παράδεισο // Το φύλο μας ήταν ενάντια στον νόμο // Αλλά το ίδιο ήταν και η Θεός σας // Ναι η Ιησούς ήτανε τρανς // Τα μαλλιά της και το φόρεμά της // Η Ιησούς ήτανε τρανς // Πώς το ρωμαϊκό κράτος τη σταύρωσε δημόσια

^{* Ελληνική μεταγραφή του muxe}

Προς στήριξη της βίας

Διακόσιες Ινδές γυναίκες // Δολοφονήσανε τον βιαστή τους στο δικαστήριο της Ναγκπούρ το 2004 // Όταν η αστυνομία προσπάθησε να συλλάβει τις βασικές διοργανώτριες // Οι γυναίκες απαντήσανε // Συλλάβετέ μας όλες

Σε αυτό το απαραθύρωτο δωμάτιο // Όπου αυτός έριξε οξύ και έκλεψε λεφτά // Συλλάβετέ μας όλες
Σε αυτό το απαραθύρωτο δωμάτιο // Σφαλισμένο σαν στομάχι βοδιού // Συλλάβετέ μας όλες

Σφαγμένο και καταβρόχθιση είναι λέξεις για να περιγραφεί ένα τραύμα Σφαγμένο         // Το άνοιγμα
Μιας λεπίδας μέσα στο στήθος του                 Σφαγιασμένο // Μαύροι γαλαξίες μεγαλώνουν

Κατά μήκος του δέρματός του // Πετάξαμε πέτρες // & Τσίλι πιπεριές
Συλλάβετέ μας όλες

Στις ράγες του τρένου                 όπου δολοφόνησε τις αδερφές μας
Στις ράγες του τρένου // Όπου μαύρα μυρμήγκια αρχίσαν // Να δαγκώνουν στέμματα στις γάμπες μας

Συλλάβετέ μας όλες //                 Ο κόσμος γύριζε &                  Πέσαμε από το κρεβάτι του
Πώς μπορούσαμε να θρηνήσουμε                  Συνέχιζε να βιάζει // & Να απειλεί // & Να μας σκοτώνει

Συλλάβετέ μας όλες                 Στη ρουμπινένια λακούβα // Του λευκού πατώματος του δικαστηρίου
Συλλάβετέ μας όλες                  Του πριονίσαμε το πουλί // & Διαλύσαμε το σπίτι του // Μέχρι να γίνει μπάζα

Οι δρόμοι πλημμύρισαν // Με διαδηλώσεις                  Καλώς ορίσατε σπίτι
                Η νύχτα ένα νέον // Μέλισσα που βουίζει

Δεν θέλαμε ποτέ να βλάψουμε // Μόνο να ζήσουμε &
Δεν μπορούσαμε να περιμένουμε άλλο // Να ελπίζουμε οι ξένοι // Να βοηθήσουν ή να συμπονέσουν

Όλα τα νεκρά αγόρια μοιάζουνε με μας

^{Για το Ορλάντο}

Την τελευταία φορά που μας είδαμε να πεθαίνουμε ήταν όταν η αστυνομία σκότωσε το Τζέσι Ερνάντες
         Ένα δεκαεφτάχρονο Καφέ κουίρ // Που κοιμότανε στο αμάξι του
Χθες μας είδαμε να πεθαίνουμε ξανά // Πενήντα φορές πεθάναμε στο Ορλάντο // &
        Θυμηθήκαμε να διαβάζουμε // Δρ. Χοσέ Εστέμπαν Μουνιός πριν πεθάνει
Σπουδάζαμε στο NYU // Όπου δίδασκε // Όπου έγραφε μαλακίες που
        Μας κάνανε να πιστέψουμε ότι η Καφέ κουίρ επιβίωση ήταν πιθανή // Αλλά δεν
Επιβίωσε & τώρα // Στην πίστα χορού // Στην τουαλέτα // Στις ειδήσεις // Στο στήθος μας
        Υπάρχουν άλλα // Πενήντα σώματα που μοιάζουνε με μας // & είναι
Νεκρά // Διαδηλώνουμε καιρό τώρα για Μαύρες Ζωές // Μιλώντας για αστυνομική βία
        Ενάντια σε κοινότητες ιθαγενών επίσης // Για χρόνια // Αλλά αυτό το πρωί
Το νιώθουμε // Πράγματι το νιώθουμε ξανά // Πώς μπορούμε να μας φανταστούμε // Σήμερα
        Μαύρα // Ιθαγενή // Καφέ // Πώς μπορούμε να μας φανταστούμε όταν
Όλα τα νεκρά αγόρια μοιάζουνε με μας // Κάποτε ρωτήσαμε τον ανιψιό μας πού ήθελε
        Να πάει στο κολλέγιο // Τι καριέρα ήθελε // Λες και
Ο κόσμος ολάκερος ήταν δική του διαλογή // Κάποτε απάντησε χωρίς να φοβηθεί
        Ταφόπλακες ή κλουβιά // Ή τα χέρια ενός πατέρα // Τα χέρια του εραστή μας
Χθες επαίνεσαν κάθε μέρος του κορμιού μας // Κάνανε αγγέλους από τα χείλη μας // Άβε Μαρία
        Γεμάτη χάρη // Μας στερέωσε σαν σκεπή καθεδρικού // Στη ΝΥ
Πριν ανοίξουμε τις ειδήσεις και τα πάρουμε κρανίο // & Διαβάσαμε για άτομα που νομίζουν πως δυο Καφέ κουήρ
        Δεν μπορούν να χτίσουν καθεδρικούς // Μοναχά νεκροταφεία // & Κάθε φορά που φιλιόμασταν Ένα κενοτάφιο ανοιγόταν // Στην κρεβατοκάμαρα δεχτήκαμε τα φιλιά του // & Χάσαμε το είδωλό μας
        Κουραστήκαμε να γράφουμε αυτό το ποίημα // Αλλά θέλαμε να πούμε μια τελευταία λέξη για
Χθες // Ο πατέρας μας κάλεσε // Τον ακούσαμε να κλαίει μόλις για δεύτερη φορά σε όλη τη ζωή μας
        Ακούστηκε σαν να μας αγαπά // Είναι κάτι που σπάνια μπορούμε να ακούσουμε &
Ελπίζουμε // Αν μη τι άλλο // Ο ήχος του να είναι αυτό που το σώμα μας θυμάται πρώτο


Έπειτα ένα σφυρί // Αντιλήφθηκε τον σκοπό της ζωής του

                        Γύρος Ι

Συνεχίζαμε να οραματιζόμαστε τη σπονδυλική στήλη της αδερφής μας
Στον συρματόπλεχτο φράχτη
Συνεχίζαμε να προσπαθούμε να καταλάβουμε // Λέξεις σαν βία & ελευθερία
Γιατί διάλεξε μια γροθιά να πετάξει
Στα κατώτερα ύψη // Την είδαμε // Να πολεμάει
Οι φλέβες στο λαιμό της ήταν δυο ποτάμια
                         χωρίς                 χωρίς
                                         μένα

Το σώμα μας ασκός άμμου & ούρλιαζε
Χτύπα αυτόν τον καριόλη
Εκεί ήταν // Σπονδυλική στήλη σε διαμάντια // Συρματόπλεκτου φράχτη
Κρατηθήκαμε πίσω
Η αδερφή μας // Τα μαλλιά της ξεριζωμένα από το γαλαξία της
Μετά βίας μπορούμε να γράψουμε τον πόνο της αδερφής μας στο ποίημα
                                                                                                                                                                                αδ
                                                                                                                                                                                                ερ         φή

ς                 πόνος          μέσα
                                                        στ ο         ποί
                                                                                         ημα                                 & δικός μας

Ουρλιάζοντας // Χτύπα αυτόν τον καριόλη // Στο στόμα
Ορκιζόμαστε πως υπήρχε μια μαύρη τρύπα που κατάπινε κάθε ήχο που κάναμε 
Αφήστε μας να φύγουμε         Αφήστε τη να φύγει
                                                                                Αφήστε τα                  Κινητά τηλέφωνα
Στο χέρι τους // Καταγράφηκε μια τόσο άσχημη στιγμή
Ο φακός της κάμερας έκλεισε το μάτι του // Και έχασε το διαγωνισμό ματιάς
Πώς μπόρεσαν να το τραβήξουν αυτό
Δεν μπορέσαμε να το δούμε ούτε μια φορά
Που θέτει το ερώτημα της αποξένωσης στη λογοτεχνία 
Πώς μπορεί να αμφισβητηθεί η εικόνα // Χωρίς να γίνει κτήμα
Ή να πυροδοτήσει
Ένα πλήθος ήταν γύρω της σε ημικύκλιο // Το σχήμα μιας φλούδας πορτοκαλιού
Επιπλέοντας σε ένα ποτήρι μπύρας
Το κοινό έμοιαζε σαν να ήταν 5 // Σειρές ή 6 // Σειρές ή 7
Εκατοντάδες // Σειρές βαθιά
Βουλιάζαμε σε κινούμενη άμμο
Κολυμπούσαμε μπροστά για να βοηθήσουμε
Η αδερφή μας έπιασε // Τα μαλλιά του άλλου κοριτσιού στην παλάμη της // Ένας μικρός πλανήτης για οδύνες
Αυτής της τσόλα το πουκάμισο και το σουτιέν // Να ξεσκίζονται από την αδερφή μας
Αφήστε τες να πολεμήσουν // Αφήστε τες να πολεμήσουν // Τα αγόρια είπανε σε μας
Τα έφηβα αγόρια ενθουσιασμέ          να
Στην όψη των // Γκάνγκστερ σε παγοπέδιλα
Για τα έφηβα αγόρια η μάχη ήταν μια σεξουαλική εμπειρία // Προέκταση των επιθυμιών τους
Αρπάξαμε ένα σκέιτ παραδίπλα
Από τα ρουλεμάν // & Το τινάξαμε προς το έδαφος
Είπαμε // Πάρτε το πούλο ή θα σας ανοίξουμε τα κεφάλια
Γιατί είμαστε φεμινιστές // Δεν θα ανοίγαμε ποτέ το κεφάλι ενός μικρού κοριτσιού
Γιατί πιστεύουμε στην αδερφή μας // Θα εγκαταλείπαμε το όνομά μας
Θα γινόμασταν // Οποιοδήποτε ζώο που δεν
Μας είχε ζητήσει να γίνουμε

                        Γύρος ΙΙ

Κάθοντας στο καναπέ // Στο γραφείο του θεραπευτή μας
Υπήρχε ένα μικρό τραπεζι ανάμεσά μας
Εμποδίζοντας τη σύνδεση
Κυρίως η μνήμη μας θαμπώνει
Νιώθουμε σαν να κοιτάμε τον ήλιο // Μεγάλες μαύρες κηλίδες εκεί όπου έπρεπε να είναι φωτεινά
Μερικές φορές είναι καλύτερο για την εικόνα να εξαφανιστεί
Είπαμε στον θεραπευτή μας
Η αδερφή μας ήταν στο τηλέφωνο // Τη νιώθαμε να κουνιέται μέσα από τη γραμμή
Ένα αεροπλάνο σε αναταραχή &
Πέρασε και σε μας // Ηλεκτρονικά // Αρχίσαμε να τρέμουμε επίσης
Η αδερφή μας πήγε να επισκεφτεί τον πατέρα
Ο οποίος σπανίως ήταν Πατέρας
Τον είδε να χτυπάει τα σκυλιά
Η χείρα του υψωμένη                 Ξανά                 Η χείρα του υψωμένη
Έπρεπε να φαινόταν τόσο μεγάλος στα σκυλιά
Φανταστήκαμε ένα ουρλιαχτό // Ένα κούτσεμα στο πόδι // Οι μαζεμένες τους ουρές
Αναστατωμένες για ένα δρόμο διαφυγής // Έξω από το δωμάτιο
Ορμώμενα μέσα από τα πόδια του // Τρέχοντας μακριά
Καμιά σκεπή να κοιμηθούν πέραν της δικής του
Κανείς κύρης πέραν αυτού
Κύριε
Κανένα βήμα χωρίς το κολάρο του 
Η χείρα του υψωμένη         Ξανά         Η Χείρα του υψωμένη
                 Παρακολουθούσε
                 Ένα σκυλί λεγόταν Μπέγια // Όμορφη
                 Το άλλο σκυλί λεγόταν Λούνα // Σελήνη
                 Η όμορφη σελήνη αποκοιμιόταν έξω
                 Ριγώντας στη σκατένια καλύβα

Η αδερφή μας κάλεσε γιατί ξέραμε και τα δυο τη μεταφορά // Εμείς ήμασταν τα σκυλιά
Που κρυβόντουσαν από τον πατέρα ξανά
Ο καναπές με τα σπασμένα πόδια // Είχε πάει στο γιατρό
Όμως αυτήν τη φορά // Αντιμίλησε
Μην ξαναχτυπήσεις ποτέ τα σκυλιά παλιομαλάκα &
Η ελάχιστη παράβαση // Μπορεί να μας γυρίσει στην παιδική ηλικία
Δεν καταλαβαίνει γιατί
Η μαμά κοιμόταν με μια βαλίτσα κάτω από το κρεβάτι της
Η μαμά θα αγχωνόταν όταν ήμασταν μόνο κόκαλα
Τα σκυλιά δεν τρώγανε πλέον
Τα γυάλινα σκυλιά μας // Σπάσανε τα γυάλινα δεσμά τους
Ο πατέρας μας ήταν στην αυλή και φώναζε
                 Λούνα Μπέγια
                                 Λούνα Μπέγια
                 Όμορφη Σελήνη
Όμορφη Σελήνη
Σαν να περίμενε κάποιον στον ουρανό // Να τον καλέσει πίσω

                        Γύρος ΙΙΙ

Ναι // Το σώμα μας μερικές φορές το λαχταρούσε
Το απαλό μπλε άγγιγμα μια μελανιάς κάτω από μια μπλούζα
Αυτή είναι η ιστορία χεριών πάνω μας
Ενδοοικογενειακή Βία σε // Φετίχ σε // Μποξ
                 Ήμασταν μπροστά σε εκτελεστικό απόσπασμα // Ήμασταν πυρπολούμενα // Μια σβησμένη φλόγα
                 Ήμασταν σε ανάφλεξη // Η ζωηράδα μας εξερράγη // Ένα αγόρι κάποτε
Αρχίσαμε να παίζουμε μποξ με άλλα άτομα που επέζησαν
Για να αφήσουμε το θυμό πίσω μας
Λες και ο θυμός ήταν κόκκινο μικρό μπαλόνι 
Κάνοντας ζιγκ ζαγκ // Μέσα στην στρατόσφαιρα
Ίσως ο θυμός είναι αυτό που συμβαίνει όταν η αγάπη νιώθει πως απειλείται &
Μας αγαπούσαμε τόσο πολύ
Συνηθίζαμε να βαράμε τα πλευρά μας πριν τον ύπνο
Προσπαθώντας να σκληραίνουμε το δέρμα μας
Έτσι ώστε να μην νιώθουμε τις γροθιές του πατέρα μας
Jab // Lead Hook // Cross // Duck // Jab
Σε αυτή την πρώτη τάξη μπόξινγκ // Τα χέρια μας καταιγισμοί πάνω στο σάκο
Ο προπονητής είπε // Φαντάσου τον εχθρό σου &
Δάκρυα ήταν μαραθωνοδρόμοι στο πρόσωπό μας
Μια μικρή λίμνη έπεσε στο έδαφος // Βουτήξαμε μέσα της
Μια εγκυκλοπαίδεια γαμιόληδων // Εμφανίστηκε στο σάκο &
Τους δείραμε όλους
Lead Uppercut // Back Uppercut // Slip // Cross
Περπατούσαμε σαν // Κανείς δεν μπορούσε να μας πουλήσει νταηλίκι
Κάναμε μποξ επειδή η θεραπεία & το γράψιμο & η λησμονιά δεν ήταν αρκετά
Μπόξινγκ διότι
                 Μερικές φορές είναι λες και
                 Το όχι είναι απλά ένας ήχος που κάνει κάποιο άτομο για να προειδοποιήσει για τον κίνδυνο
                 Σαν ένα τρένο που σφυρίζει ή ένα φωτεινό κόκκινο φως
                 Το όχι δεν μπόρεσε να σταματήσει τη συντριβή                 Όσο και αν εμείς θα θέλαμε να το κάνει
                 Όχι Όχι Όχι

Οι γροθιές μας κουνιόντουσαν ενάντια στο σάκο // Λες και αυτό θα μπορούσε να τον είχε σταματήσει
Lead Hook // Back Hook // Back Hook
Σκύψε// Κράτα το γκαρντ ψηλά
Φανταστήκαμε τους εχθρούς μας 
Σβέλτα πόδια σε όλο το δάπεδο // Πόδια που εκτοξεύονταν από τη μια θέση στην άλλη
Ξαφνιασμένα από την όλο χάρη κίνηση στο σώμα ενός μποξέρ
Πριν πετάξουμε τα μουσκεμένα γάντια
Λύνοντας τους ιμάντες για να δούμε το μπλε-κόκκινο ανάμεσα στους ιστούς μας // τις ξεφλουδισμένες αρθρώσεις
Ρωτήσαμε το φίλο μας // Ποιον εχθρό γροθοκοπούσε
                 Είπε // Πολεμούσε μισαλλοδοξία & μίσος
                 Πολεμούσε έννοιες & όχι ανθρώπους
Στα αποδυτήρια // Μας περίμενε να γδυθούμε
Πριν μας δείξει τις ρώγες του
Στοχαστήκαμε το Μεξικανικό Μπρουταλισμό // & Το Λουίς Μπαραγάν σε ένα πολυτελές γυμναστήριο
Διότι αυτό είχε γίνει η ζωή μας
Βγήκαμε από αυτή την πόρτα // & Υποκριθήκαμε ότι παίζαμε μποξ στο δρόμο
Γελάσαμε & χτυπούσαμε ο ένας τον άλλον
Διδάξαμε ο ένας τον άλλο περί φόρμας
Όχι το γκαζλ** // Ή το σονέτο / Ή το τριολέτο
Είπε // Σήκωσε τον αγκώνα σου // Δεν θέλεις τη μπουνιά να σκάσει στις τελευταίες δυο αρθρώσεις
Για μια στιγμή γαμούσαμε και δέρναμε
Για μια στιγμή γαμούσαμε και δέρναμε υπερβολικά πολύ για να επιτεθούμε
Περπατήσαμε δίπλα στο Ιστ Ρίβερ στο Μπρούκλιν // Κοιτώντας το Ντάουνταουν Μανχάτταν
Ζητήσαμε συγκατάθεση // Πριν να ανδρατενίσουμε τ’αστέρια
Κοιτάξαμε το Ουάν Γουόρλντ Τρέιντ Σέντερ & θυμηθήκαμε
Τι ήταν εκεί στη νιότη μας
Δίδυμοι Πύργοι
Θυμηθήκαμε να επισκεπτόμαστε τους δίδυμους παλιά // Πέσανε
Ή σπρωχτήκανε κάτω
Γκρίζο νερό χοτ ντογκ στο καρότσι // Επικίνδυνη γωνία
Σκεφτήκαμε αν η Αμερική // Ο μεγαλύτερος νταής // Δεν είχε ανοσία στην επίθεση
Τότε πώς μπορούσαμε να σκεφτούμε πως θα ήμασταν ασφαλείς
Ίσως στο μετέπειτα // Να έχουμε περισσότερα κοινά με την
Αμερική // Απ’ ό,τι θέλουμε να παραδεχτούμε
Ίσως το όριο γίνεται ένα σύνορο // Όταν σε κανένα δεν επιτρέπεται το πέρασμα
Ίσως χτίσαμε τείχη τόσο μεγάλα // Για να τους κρατήσουμε όλους απέξω
Ίσως το στόμα μας ήταν ένα όπλο // Εμείς ήμασταν πρόθυμοι να το εκτοξεύσουμε πολύ εύκολα &
Κυρίως εμείς φοβόμασταν από
Ανθρώπους που δεν είχαμε ποτέ συναντήσει
                 Το οποίο σημαίνει
                 Βλέπουμε ηλιοτρόπια στα // Μάτια ενός φίλου
                 Μερικά λουλούδια έξω από το // Νεροχύτη της Κουζίνας
                 Να βουλιάζουν σε άλλη σκέψη
                 Κατά τη διάρκεια του μεσημεριανού διαλείμματος
                 Τα βάλαμε κάτω ενώ στεγνώναμε
                 Πιάτα // Ακούγοντας Νίνα Σιμόν
                 Αναστενάξαμε ακούγοντας τις συνεντεύξεις της
                 Πιστέψαμε κάθε λέξη που
                Είπε // Όταν είπε πως η
                Ελευθερία σημαίνει να ζεις χωρίς φόβο

^{** Ghazl, φόρμα ερωτικής ποίησης ή ωδής, που έχει τις ρίζες της στην Αραβική ποίηση}

                   Γύρος ΙV

Για τρία χρόνια // Δεν μιλήσαμε
Το στόμα μας μια σπηλιά που κατέρρευσε
Όμως η σιωπή ποτέ δεν ήταν απόλυτη
Υπήρχε πάντοτε // Ένα καρδιοχτύπι ανάμεσα στον τοίχο
Καταμεσής μεσάνυχτα // Η αδερφή μας έκανε εμετό στη πουκαμίσα της
Πάθαινε υπερβολική δόση στο ασθενοφόρο
Τι είχε πάρει // Ίσως
Σιωπή σημαίνει απλά // Λιγότερο απ’ότι το πιο θορυβώδες μέρος του δωματίου
Ίσως η αστυνομία ήταν ο μεγαλύτερος θόρυβος // & Έτσι δεν ακούσαμε άλλες λύσεις
Για χρόνια // Τα βάσανά μας ήταν τόσο θορυβώδη // Ήταν το μόνο που μπορούσαμε να ακούσουμε
Το δίπλα δωμάτιο δεν υπήρχε
Δεν μπορούσαμε να ακούσουμε // Την ανάσα της αδερφής μας
Δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε // Ότι ενώ μας έδερνε ο πατέρας μας
Αυτή ήταν στο δίπλα δωμάτιο // Μόνη & άκουγε
Τον ήχο του σώματός μας όταν τσακίζεται
Σε μια χάρτινη μπάλα // Έτοιμη να πεταχτεί στο καλάθι ενός σκουπιδοτενεκέ
Η φωνή της μητέρας μας // Σε παρακαλώ σταμάτα // Σε παρακαλώ άφησε τον ήσυχο
Το κάνουμε ξανά σε αυτό το ποίημα
Η αδερφή μας είναι ακόμα ακίνητη στο διπλανό δωμάτιο // Χωρίς να ακούγεται
Αυτή η σιωπή αποκρυσταλλώνεται
Φανταστήκαμε πως ταμπουρώθηκε κάτω από τα σεντόνια // Για να αποφύγει τη σιωπή
Πως άρχισε να βουίζει
Πως συνέδεσε τα ακουστικά της & έβαλε μουσική
Φανταστήκαμε πως ανέβηκε στη σκεπή // Να κοιτάξει την αιθέρια νύχτα // Ή την Έθεριτζ
Το παράθυρο ξεκλείδωσε // Τα μικρά της βήματα στις σανίδες
Κανείς δεν πρόσεξε όταν είχε φύγει
Μπορούσε να είχε φέρει είκοσι γορίλες να ζουν στο δωμάτιό της // Κανείς δεν θα το ήξερε
Ακόμα θα είχε γεύση σιωπής εκεί πέρα
Η αδερφή μας άκουσε τον χτύπο μας να χτυπά στο δίπλα δωμάτιο // Για χρόνια
Πρέπει να είμαστε έντονα στη κουτή αυτή μνήμη // Άκουσε
Το συρραπτικό να πετάγεται στον τοίχο
Κάθε οικογενειακή φωτογραφία να καλύπτει τρύπες // Που αυτός έκανε
Ίσως αυτό είναι το πώς αυτή επιβίωσε
Ενώ είχαμε την προστασία της μητέρας μας
Η αδερφή μας είχε ένα μπουκάλι τζιν

                        Γύρος V

Ο θεραπευτής μας είπε πως έχουμε PTSD // & Θέλουμε μια νταλίκα
Να μας πατήσει
Τα αστέρια κουνήθηκαν τόσο αργά
Για τους τελευταίους δυο γύρους // Έχουμε βγει νοκ άουτ
Δεν θέλουμε να πολεμήσουμε άλλο
Πολεμήσαμε
Για να τελειώσει η θανατική ποινή
Στην καθημερινή δουλειά μας
Αλλά δεν μας νοιάζει ποιος ζει ή ποιος πεθαίνει
Απόψε
Συγνώμη
Μετά την ενδοοικογενειακή βία
Νόμισα πως θα υπήρχα εγώ
Αλλά αντιθέτως βρήκαμε μόνο δόντια // Αλεσμένα σε ζάχαρη
Ακόμα τον νιώθαμε   π α ν τ ο ύ
Δέσαμε δυο πουλάκια στα σκουλαρίκια μας
Είπαμε στο μυαλό μας να πετάξει μακριά
Καμπουριάσαμε προς την αδερφή μας
Της είπαμε // Δεν θέλουμε να γράψουμε δημόσια
Της είπαμε // Δεν ταυτιζόμαστε // Με ποιητές // Με ακτιβιστές // Κανέναν
Της είπαμε // Ως εδώ // Φτύνοντας στον κουβά
Της είπαμε // Κόουτς // Βγάλε μας από το ρινγκ
Οι μέρες μας πρέπει να περνάνε // Τυλίγοντας μαργαρίτες σε βραχιόλια
Οι μέρες μας πρέπει να περνάνε
Μια ζωή με θυμάρι
Η αδερφή μας // Μας κοίταξε με τόση συμπόνια // & Τόσο εύρος που
Καταρράκτες άρχισαν να κυλάνε από τα μάτια μας
Οι κόρες των ματιών της μας είπανε
Χρειάζεστε
Πρέπει να θυμηθείτε // Είστε δυνατά
Έχετε χτυπηθεί ξανά
Πρέπει να σηκωθείτε // Μπορείτε να σηκωθείτε
Παρά τα σχοινιά στις πλάτες μας
Η αδερφή μας ζητωκραύγαζε για μας // Η καρδιά της ακόμα άρπιζε
Η μητέρα μας ζητωκραύγαζε
Οι φίλοι μας ζητωκραυγάζανε
Η θεός μας ζητωκραύγαζε
Η Θεός μας
Η γάζα μας // Στα χέρια μας // Νερό χυνόταν στο στόμα μας
Τινάξαμε τα χέρια μας // Σκουπίσαμε τον ιδρώτα με μια πετσέτα
Για τα άτομα που αγαπούσαμε // Υπήρχε
Μόνο για να σηκώσουμε το κεφάλι μας
Για να θυμηθούμε // Τα φώτα αυτής της πόλης δεν ήτανε ποτέ για μας
Είναι ο τελευταίος γύρος &
Ψιθυρίσαμε σε μας
                                         Σήκω γαμώ το στανιό σου & πάλεψε