Είδα τις κόρες του Κάδμου να τρώνε ξύλο στην Ομόνοια
Και να ωρύονται μεθυσμένες μιλώντας ξένες γλώσσες
Είδα τον Άγγελο, ξέπνοο, μαχαιρωμένο στο πεζοδρόμιο
Είδα την Αγαύη, μισόγυμνη στην άκρη μιας ταράτσας να απειλεί ότι θα  πέσει
Είδα το σαλόνι της βασιλικής οικογένειας παρατημένο στα σκουπίδια
στη βροχή
Είδα τις Βάκχες να τραγουδάνε στο αστυνομικό τμήμα
Είδα τον Πενθέα να προσεύχεται πάνω από τον οικογενειακό τάφο φορώντας το μαύρο
φόρεμα της μητέρας του
Είδα τον Κάδμο να αυτοκτονεί με το στρατιωτικό του περίστροφο
Είδα τη λεοπάρδαλη στη ντουλάπα να την αποτελειώνει ο σκώρος
Είδα γυναίκες εκπορνευμένες να γυαλίζουν τα ασημικά με την αναπνοή τους
Είδα τον Τειρεσία, ντυμένο με γυναικεία ρούχα, να απαγγέλλει Νίτσε
Με την τσιριχτή του φωνή στην κρεαταγορά
Αλίμονο, αλίμονο! Αυτόν τον τόσο ωραίο κόσμο, τον γκρέμισες με μία απότομη κίνηση του χεριού σου! Και τώρα πέφτει, σωριάζεται...
Είδα τα σκυλιά να κλαίνε με τα ανθρώπινα δάκρυα των ζώων
Στην Εθνική οδό
Και κάποια στιγμή, επιτέλους,
Είδα τον Διόνυσο, τον μικρό τσιγγάνο θεό, να γελάει
πάνω στην κορυφή των σκουπιδιών
να λέει και να ξαναλέει χτυπώντας μια άδεια κονσέρβα:
– Είμαι ο Διόνυσος. Ήρθα... Ήρθα... Είμαι εδώ... Έχεις ένα ευρώ;

Έτσι  γλιστράει η τραγωδία κάτω από τα καθίσματα του κοίλου
Σαν ένα φίδι που σέρνεται ανάμεσα στα πόδια των θεατών
Tο μέγα γεγονός που συναντιέται με τα πούλμαν του κόσμου
Η έξοδος από την πόλη …
Η προσδοκία της διαφήμισης
H συνάντηση με το ιερό…
Ο τόπος που μπορείς να δεχτείς μια ακραία πράξη σήμερα
μόνο και μόνο επειδή συμβαίνει εκεί
στο μεγάλο Θέατρο
Κι εσύ
Ο καταναλωτής του καταπληκτικού και τρομερού που δεν ξέρεις που να παρκάρεις το αυτοκίνητο σου και τις ανάγκες σου
Με την τεράστια αμηχανία
ενός καθήκοντος του να πρέπει να είσαι παρών
Και η σκηνοθεσία να συναντιέται σε μετωπική σύγκρουση σαν τροχαίο ατύχημα, καθώς το αίμα ρέει κόκκινο μέσα από τις άδειες τρύπες των πληγών της Τραγωδίας,
με εμπορικές συναλλαγές,
την ενοικίαση του Ιερού χώρου
εισιτήρια, την επιτυχία, πρωταγωνιστές, κοινωνικά μηνύματα
φτηνή προξενήτρα της επικαιρότητας

εταιρίες που περιμένουν να βγάλουν λεφτά
όπως κάνει το Χόλυγουντ με τον Batman.

Κι όταν επιστρέφεις
αντιλαμβάνεσαι ότι το Ιερό δεν ήταν εκεί
ήταν δίπλα σου
Εκεί που η μυρωδιά του αίματος είναι ανυπόφορη
στο σφαγείο
Εκεί που σκοτώνεις και ξανά – σκοτώνεις τα όνειρα σου
Την ανυπόφορη  ζωή σου
Εκεί που δεν κουράστηκες να βλέπεις πρόσωπα με τσεκούρια και μπαλτάδες να σουβλίζουν αρνιά το Πάσχα καθώς προσεύχεσαι στον από μηχανής θεό σου
Εκεί που ανακατεύονται όλα τα κρέατα στη μηχανή του κιμά
μαζί με τα γούνινα άκρα των κουνελιών που διακοσμούν τα ψυγεία
Την μηχανή της καθημερινότητας σου
εκεί που συνέχεια συνδιαλέγεσαι με το δίκαιο
με τους νόμους
με τις απαγορεύσεις
Εκεί που
τα δελτία ειδήσεων, οι  πρωινές εκπομπές ,
σου επιτρέπουν  να βιώνεις  την αθανασία των ηλεκτρικών συσκευών  

Τώρα μια μεγάλη σιωπηλή αρχαία σκηνή
συναντιέται
με το αμετάκλητο γεγονός που είναι η  ζωή σου
το σκηνικό της ζωής σου
Εσύ που χρειάζεσαι  μόνο σκοτεινά δωμάτια για να ασελγήσεις

Γιατί είσαι εκεί
με ένα φτηνό εισιτήριο
είσαι εκεί
και  μπορείς να χειροκροτείς  σπουδαίους φόνους και αιμομιξίες και πάθη σκηνοθετημένα

Εσύ
το μέγα πλήθος
αναμένεις

Στο αρχαίο θέατρο
στο ζεστό αρχαίο μάρμαρο του καλοκαιριού

Αναμένεις
μέσα στον πετρωμένο χρόνο της ακαμψίας
στην κερκίδα

Την  λήθη
Την συγγνώμη
Την κάθαρση

αναμένεις  την ΕΞΟΔΟ ΣΟΥ
ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ

Είδα την επίδραση της Τραγωδίας πάνω στην πραγματικότητα και βούτηξα στη θάλασσα για να σωθώ…