^{—  ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΟΥΣ*  —}

«Μα καλά, κι αυτόν δεν τον κόβει καθόλου; Φέρνει τη γκόμενα μες στο σπίτι και νομίζει πως η άλλη θα το αφήσει έτσι; Ντιπ χαλβάς, ήθελε να το παίξει κι αρχηγός, στο σπίτι του δεν μπορεί να κάνει κουμάντο».

Ο «ντιπ χαλβάς» δεν ήταν άλλος από τον Αγαμέμνονα, τον γνωστό Αγαμέμνονα τον στρατηγό, κι αυτή τη φράση δεν την ξεστόμισε άλλος από τη γιαγιά μου τη Μαίρη (Μανουσάκα το ορίτζιναλ).

Πρώτη μου φορά που διαβάζω την Ορέστεια, μονοκοπανιά και τα τρία έργα. Τα διαβάζω δυνατά για να μ’ ακούει κι η γιαγιά μου που σιδερώνει. Είμαστε στη Σκόπελο, στον πάνω όροφο του σπιτιού όπου τα ξύλινα σανίδια τρίζουν κάθε φορά που η γιαγιά απλώνει το χέρι να πιάσει να σιδερώσει νέο ρούχο.

«Έτσι τρίζει και το παλάτι τους κι αυτοί χαμπάρι.»

Δεν ξέρω τι κάνει η γιαγιά μου: φέρνει το τότε στο τώρα; Προσπαθεί να μου πει ότι υπάρχει κάτι σάπιο και στο βασίλειό μας της Σκοπέλου; Ή σχολιάζει σαν να βλέπει το Ezel; Αυτό είναι, τόσο παραστατικά διαβάζω.

«Τι; Έχει και τρίτο βιβλιαράκι; Να σου πω, κουράστηκα, εσύ δεν κουράστηκες να διαβάζεις δυνατά;»

Η γιαγιά μου δεν είχε βγάλει ούτε το δημοτικό, όχι ότι δεν έπαιρνε τα γράμματα, αλλά έμεινε ορφανή κι αναγκάστηκε να δουλέψει. Όλα αυτά, βέβαια, τα έλεγε χωρίς καμία δόση μελοδραματισμού, απλώς τα έλεγε όπως έλεγε ότι μαγείρεψε γεμιστά.

«Να σου διαβάσω δυνατά όσο μαγειρεύεις;»

«Τι είναι;»

«Ο δωδεκάλογος του γύφτου, Παλαμάς».

«Κράτα τα τα ποιήματα για σένα, εγώ δεν καταλαβαίνω. Αν θέλω ποίηση, βάζω το σιντί του θείου σου Ο Χριστιανόπουλος διαβάζει Χριστιανόπουλο και μια χαρά αποκοιμιέμαι.»

————
*Το όνομα της στήλης είναι εμπνευσμένο από τη φράση του David Grossman «τα βιβλία είναι το μοναδικό μέρος στον κόσμο, όπου μπορούν να συνυπάρχουν τα πράγματα και η απώλειά τους».