^{Πρέπει πάντα να απαριθμούμε τις χαρές μας· υπάρχουν εξάλλου τόσες λύπες στη ζωή που αξίζει τον κόπο, όποτε μπορούμε, να βάζουμε κι ένα μικρό σελιδοδείκτη στις σελίδες της ευτυχίας.  
ΣΕΜΠΑΣΤΙΑΝ ΜΠΑΡΙ, Η μυστική γραφή}

Μου αρέσουν οι σχολές χορού, η Ιστορία του ευρωπαϊκού πνεύματος του Παναγιώτη Κανελλόπουλου, οι μακρινές διαδρομές με τα πόδια, οι γάτες, το χοντρό αλάτι, το Μπουένος Άιρες, οι πρωτοεμφανιζόμενοι ποιητές, οι όχθες των ποταμών, ο Ντίνο Μπουτζάτι, το λικέρ μαστίχα, η κβαντική μηχανική, το παρτέρι στη μέση της λεωφόρου Ειρήνης στην Πεύκη. Οι λίστες, ο Billy Collins, τα στρογγυλά κουλουράκια κανέλας, η Θαλασσογραφία του Διονύση Σαββόπουλου, οι ξαφνικές επισκέψεις, οι γηραιοί πλάτανοι, το σιντριβάνι του Όιλερ, το φθινόπωρο, οι Παρασκευές και οι Δευτέρες, ο Σούμπερτ, οι βουτιές στη θάλασσα, τα modalverben της γερμανικής, η μυρωδιά του ύπνου, ο πλανήτης Solaris, η Danelle Sandoval. Τα φιλιά κάτω από το νερό, το Γεύμα του Μίνου Ευσταθιάδη, τα τάνγκο, τα παιδικά μολύβια, οι Ξάξακες, το μακρινό βουητό του δρόμου, τα πουλιά που το ένα απαντάει στ' ακατανόητα τιτιβίσματα του άλλου, η δεκαετία του 1930 στην Αθήνα, το ιταλικό μπλογκ Minima e Moralia, τα παλιά μου ποιήματα, τα θραύσματα στο μουσείο, η Galleria Vittorio Emanuele II, οι νύχτες με φεγγάρι. Ο Baudelaire, οι φωτοτυπίες, οι εθνικές οδοί, οι φωτογραφίες ταυτότητας, ο Guardian, το Παράδοξο του Ράσελ, το Μουσείο Ακρόπολης, οι ομπρέλες και οι ραπτομηχανές, ο Jim Morrison να τραγουδάει I'm a spy in the house of love. Το Festival Verbier, το κορίτσι που γυρίζει τις σελίδες, τα αδέσποτα σκυλιά που ακολουθούν τ' απορριμματοφόρα, οι ηλεκτρικοί βραστήρες, ο John Ashbery, οι μπροστινές θέσεις στα λεωφορεία, τα φλοράλ φορέματα την άνοιξη, οι ελβετικοί σουγιάδες, το δεύτερο μέρος του Δον Κιχώτη, ο διακριτικός βήχας στις συναυλίες κλασικής μουσικής, το soundtrack του Good bye, Lenin!, οι σφυρίχτρες, η τρυφερότητα. Η καρυδόπιτα, τα Γράμματα στη Ραχήλ του Κωστή Παλαμά, οι χελώνες που πλατσουρίζουν στα νερά του κήπου, η θέα από τον πέμπτο όροφο, ο Moby και η Sharon Olds, οι εικόνες ομίχλης στα ιαπωνικά χαρακτικά, τα γραμματόσημα και το λιμοντσέλο, η Κρίση της ευρωπαϊκής ανθρωπότητας και η φιλοσοφία του Χούσερλ, τα ψηλά τακούνια, η σημαία του Καναδά, οι ρωμαϊκές αρχαιότητες, ο Δούναβης. Το μικρό μπισκότο στο πιατάκι του εσπρέσο, οι έλικες που γυρίζουν στον σταθμό του μετρό Συγγρού-Φιξ, η καινούρια μου κασετίνα Star Wars, η Τιμή και το χρήμα του Κωνσταντίνου Θεοτόκη, οι άνθρωποι που περπατάνε στον δρόμο μ' ένα βιβλίο στο χέρι και το δάχτυλό τους μες στη σελίδα που διαβάζουν, το περιοδικό δρόμου Σχεδία, οι σόμπες εξωτερικού χώρου, οι λουκουμάδες με μέλι, το αεράκι που σηκώνει τις φούστες των κοριτσιών, τα καινούρια μολύβια του Σεπτεμβρίου. Ο Σνούπι, ο Bill Evans, οι αποφάσεις για το νέο έτος στο περσινό μου σημειωματάριο, ο Συμβιβασμός του Ελία Καζάν, οι νυσταγμένες νυχτερινές αναγνώσεις, το Shine a Light των Rolling Stones, και του Σκορτσέζε, οι διορθώσεις τυπογραφικών δοκιμίων, η παραδοσιακή κινέζικη βιβλιοδεσία, οι ελάσσονες, το μανταλάκι που συγκρατεί την απόδειξη για να μην την πάρει ο αέρας στις θερινές καφετέριες, το χλομό φεγγάρι στον πρωινό ουρανό.

Μου αρέσει να θυμάμαι, η άγρια ρόκα, οι γάτες που ισορροπούν πάνω στα κάγκελα των μπαλκονιών, το γρήγορο περπάτημα, η Petra Magoni και ο Ferruccio Spinetti, οι αστρολάβοι και οι φάροι, το σουσάμι και τα ψίχουλα στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου, το θέατρο του παραλόγου, η Σαμοθράκη, το αβγό του Κολόμβου, τα τριαντάφυλλα, τα φλιπεράκια. Το διαστημικό σκάφος Cassini, η ανοιχτή κοινωνία, οι Δελφοί, ο Neil Young και η κατ' οίκον ζαχαροπλαστική, ο δεύτερος νόμος της θερμοδυναμικής όπως εφαρμόζεται κάτω απ' το πάπλωμα τον χειμώνα, τα κυπριακά ποιήματα του Μίμη Σουλιώτη, τα ποδήλατα με βοηθητικές ρόδες, το χιούμορ, η κυκλαδική τέχνη, τα δωμάτια των ξενοδοχείων, η εκφραστική διαύγεια και η νηφαλιότητα, να πατάω ξυπόλυτος στα βρεγμένα πλακάκια και να πετάω βότσαλα στη θάλασσα τις πρώτες μέρες της άνοιξης. Οι Fine Young Cannibals, η πρώτη μέρα στο σχολείο, η Ικαρία, τα αεροδρόμια, τα μικρά φλιτζανάκια του εσπρέσο, η Maggie Gyllenhaal, οι ακολουθίες Fibonacci και οι αναγεννησιακές γραμματοσειρές, η ποίηση μετά το Άουσβιτς, οι δυο-τρεις σελίδες που έχει αφιερώσει ο Roland Barthes στην Traviata του Verdi, το Future of Humanity Institute του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, οι φωτογραφικές μηχανές, το σάκε. Η Roberta Mameli, οι επαγγελματικές συναντήσεις εκτός γραφείου, η ζωγραφική σε καμβά, οι πράσινες ελιές με κόκκινη πιπεριά, οι Επιστολές σε ποιητή του Βασίλη Ρούβαλη, το άπλωμα των ρούχων στο μπαλκόνι, οι αγκαλιές, οι λάμπες γραφείου, οι βόλτες με τον Τόμπι το βράδυ, η λίμνη Κάρλα. Η Coca Cola light, οι φαρδιές πολυθρόνες και οι φαρδιές λεωφόροι, οι δημόσιες βιβλιοθήκες, ο Σιμπλίκιος Σιμπλικίσιμος, η Γλασκόβη, οι χοροί της πρώιμης Αναγέννησης, τα ρούχα της Έμιλι Ντίκινσον και τα υφάσματα μπροκάρ. Και να αιφνιδιάζομαι. Το ρήμα εκτροχιάζομαι, η διδασκαλία ολόκληρων μυθιστορημάτων στην εκπαίδευση, τα λογοτεχνικά περιοδικά, η δεύτερη δεκαετία του 20ού αιώνα, τα Αποσπάσματα του ερωτικού λόγου, οι ξύλινοι δίσκοι σερβιρίσματος, τα στρώματα θαλάσσης, τα κουάρκ, οι πενήντα τέσσερις αφρικανικές χώρες και ο πλανήτης Άρης. H φρέσκια μπίρα, η Mitteleuropa, οι άνδρες που μαγειρεύουν στο σπίτι, ο Jonny Lee Miller και η Lucy Liu, το παγωτό από βουβαλίσιο γάλα, ο Κάφκα, η δεύτερη φορά, η ησυχία της νύχτας, τα μεταχειρισμένα αντικείμενα, τα βιβλία με λιγότερες από εκατό σελίδες, οι λίστες των άλλων. Η Τζιοκόντα του Νίκου Κοκαντζή, ο Jim Peters, τα μικροαντικείμενα στα ράφια της βιβλιοθήκης μου, ο ήχος του βιολιού, οι χρονικές αντικαταστάσεις στην αρχαία ελληνική, τα ποτάμια που χύνονται στη θάλασσα και χάνουν τ' όνομά τους, οι πολυκατοικίες χωρίς ασανσέρ, ιδίως αυτές στο Παρίσι και τη Νέα Υόρκη, οι ατομικές μαρμελάδες των ξενοδοχείων, η ορεινή Αρκαδία.

Μου αρέσουν οι αστικές συγκοινωνίες, οι τσιλιβήθρες, η Manon του Jules Massenet, η δεύτερη πράξη ιδιαιτέρως, ο Snoopy πιλότος και ένας εσπρέσο μετά τις εννέα το βράδυ. Το γραφείο του Pier Paolo Pasolini, η Γερμανική σχολή Αθηνών, το λευκό παγωμένο κρασί, ο αρχαίος δήμος Ραμνούντος, τα χάρτινα καραβάκια, το εικοστό τρίτο κεφάλαιο (ένα όμορφο και μικρό κεφάλαιο) του πέμπτου βιβλίου του Σιμπλίκιου Σιμπλικίσιμου, να χτυπάει το ξυπνητήρι και να μη σηκώνομαι από το κρεβάτι, τα ποιήματα που με κάνουν να γελάω, οι κλεψύδρες, τα ρολόγια, τα δευτερόλεπτα. Οι Θεατρίνοι, Μ. Α. του Γιώργου Σεφέρη, οι ξύστρες Faber-Castell, τα μουσεία των Αθηνών, τα τετράδια του Gallimard, οι θέσεις για πάρκινγκ στη σκιά, οι παρομοιώσεις, το Αστέρι του Βοριά του Χατζιδάκι, η ταινία In Bruges (Colin Farrell, Brendan Gleeson, Ralph Fiennes), τα δάση, οι μεταμορφώσεις, να χαϊδεύεσαι. Οι μισοάδειοι διάδρομοι των σούπερ μάρκετ λίγο πριν κλείσουν το βράδυ, τα μεγαλόπνοα σχέδια, το δικαίωμα του αναγνώστη να πηδάει σελίδες, οι ζογκλέρ και οι ακροβάτες, η φθινοπωρινή ισημερία, το Dungeon Of Love του C.R. Avery, τα μαύρα βότσαλα του περσινού καλοκαιριού. Τα ατέλειωτα χρυσάνθεμα, τα βράδια της Παρασκευής, οι μπανάνες, το Ωρολόγιο του Κυρρήστου στην Πλάκα, τα φωτισμένα παράθυρα λίγο πριν πέσει η νύχτα, το Κορίτσι στη γέφυρα του Patrice Leconte, η viola da gamba, οι εκδόσεις εκτός εμπορίου, η Monica Bellucci, οι ζωγραφιές των παιδιών στα ντουλάπια, στα γυάλινα χωρίσματα και στους τοίχους των δημόσιων υπηρεσιών, η λάμψη των μικρών πραγμάτων. Μου αρέσει που πάμε να φάμε ένα αμύγδαλο και γλιστράει καμιά φορά και πέφτει μέσα στην μπλούζα μας και το ψάχνουμε, το κόκκινο κρασί, η βραδινή ψύχρα του φθινοπώρου, ο Bruce Springsteen, τα γέλια από τα διπλανά διαμερίσματα, το Κοντσέρτο για βιολί σε Ρε ελάσσονα του Sibelious, τα μικρά χαρτάκια που σημειώνουμε κάτι βιαστικά και τα βρίσκουμε χρόνια αργότερα στο συρτάρι μας, η εισαγωγή του Stefan Collini στις «Δύο κουλτούρες» του C. P. Snow, τα παράθυρα χωρίς κουρτίνες, οι Κυριακές των εκλογών, η Khatia Buniatishvili στο πιάνο. Τα όνειρα θερινής νυκτός, τα χαμόγελα, η λάμψη των προειδοποιητικών πινακίδων στους σκοτεινούς επαρχιακούς δρόμους όταν πέφτει επάνω τους το φως από τους προβολείς του αυτοκινήτου, οι πιτζάμες με κουμπιά, τα απογεύματα με τσάι στο μπαλκόνι, το γλυκό φως του Σεπτεμβρίου, η Πρώτη αγάπη του Ιωάννη Κονδυλάκη, τα δάση που απλώνονται στο πλάι της εθνικής οδού. Οι μακρυμάνικες μπλούζες, οι αυτοκόλλητες ετικέτες για τα τετράδια, η ζωγραφική του Απόστολου Γιαγιάννου, οι παλιοί γνωστοί και οι νέοι φίλοι, η Χρονιά που πέθανε ο Ρικάρντο Ρέις του Ζοζέ Σαραμάγκου, ο Elvis Costello, ο ήχος των γυμνών πελμάτων στο πάτωμα, τα αχλάδια. Οι Massive attack, η απαλή βροχή πάνω στο πρόσωπό μου, ο ήχος του μολυβιού που ξύνει το χαρτί καθώς γράφουμε, η κουβερτούρα, τα μικρά βήματα και οι ωραίες πτήσεις, η Rosamund Pike· μου αρέσει να καθρεφτίζομαι στα τζάμια όταν έξω βρέχει, να διαβάζω μερικά βιβλία ξανά και ξανά και τα πολύχρωμα post-it. Ο φρεσκοστυμμένος χυμός πορτοκάλι, ο Liam Neeson, τα ιαπωνικά κιμονό, η Ισπανική βιβλιοθήκη των Εκδόσεων των φίλων, τα γαϊδουράκια, οι επιφυλλίδες του Μάριου Πλωρίτη στο Βήμα, η λάμψη των αστραπών πίσω από το βουνό, τα παλιά σημειωματάρια γεμάτα ακατανόητες σημειώσεις, η γωνία Stuyvesant & 10th Street στη Νέα Υόρκη, η μέρα που όλο και μικραίνει, το νερό της βρύσης, τα φώτα της πόλης, ο Κόρμακ ΜακΚάρθυ.

Μου αρέσει που όποτε μπαίνω σε βιβλιοπωλείο αγοράζω κι ένα καινούριο μολύβι· τα ημερολόγια του Όργουελ που τα έχω δίπλα μου επτά χρόνια τώρα κι ακόμη δεν τα έχω διαβάσει από την αρχή μέχρι το τέλος, ο τρόπος που κοιτάζει η Alisa Weilerstein τον Daniel Barenboim καθώς ερμηνεύει το κοντσέρτο για τσέλο του Elgar, να τρώω κάτι πρόχειρο στο αυτοκίνητο πίνοντας Coca Cola, τα πουκάμισα με κουμπάκια στον γιακά, η ρουτίνα, η άνοιξη μέσα μου και η μυρωδιά της βενζίνης. O Ιβάν Γκολ, τα παλιά τηλέφωνα με το στρογγυλό καντράν, οι εξυπηρετικοί βενζινοπώλες, ο Nino Rota, τα παράθυρα σε ανάκλιση, οι χάρτινες σακούλες του μανάβη για να βάζω μέσα τα βιβλία μου, τα πράσινα φωτιστικά γραφείου, τα ποτάμια και τα γεφύρια και τα παγκάκια, η γεύση της μέντας, τα βανάκια Volkswagen, ο Μαύρος γάτος του Έντγκαρ Άλαν Πόε, τα γυάλινα βάζα, οι Σταθμοί Εξυπηρέτησης Αυτοκινητιστών, το καπέλο μου, οι ανθολογίες ιταλικής ποίησης και ο Eugenio Montale ιδιαιτέρως, τα χοντρά μολύβια και οι βέσπες, η μαστίχα Χίου.

Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος