Η συγκίνηση
Η απρόσμενη αποκάλυψη
Και η απώλεια
Ναι, κι ένα είδος απώλειας
Για όσα έχασα
Προσπαθώ να γυρίσω πίσω
Μάης του ’81
Στη Θεσσαλονίκη
Σε ένα μικρό τυπογραφείο μια μεγάλη αφήγηση
Κάπου εκεί κι εγώ
Αλλά όχι εκεί
Όχι εκεί όπου η ρωμαλέα αφήγηση
Πώς θα μπορούσε;
Ο χρόνος είναι πάντα το εμπόδιο
Αλλά και η στιγμή
Τα χρόνια πέρασαν
Όπως πάντα περνούν
Χρειάστηκαν πολλά χρόνια
Η εμπειρία αισθητική
Μια ατομική περίπτωση
«Η ιστορία φτάνει ως εδώ»
Η Ιστορία πάντα, παντού
«Το καλοκαίρι του 1952 βρέθηκε νεκρός σε μια σπηλιά ο τελευταίος ένοπλος»
Ο έρωτας είναι μοχλός
«Μοίρα οπωσδήποτε ήταν το πρώτο τους πλησίασμα»
Δεν φτάνει, ούτε είναι ποτέ αρκετός
Μοχλός
«Ο αφηγητής σκέφτομαι είναι ένας άνθρωπος χαμένος στο χρόνο»
Ο αναγνώστης το ίδιο
Ένας άνθρωπος χαμένος στο χρόνο
Η ένωση
Και ο τόπος
Πάντα άλλος. Πάντα ένας. Πάντα η ματιά πολλαπλή.
Η γλώσσα δαιμονισμένη μάγισσα
Η γλώσσα ανοιχτή στον κόσμο
Σε καλεί. Να ενωθείς με τον κόσμο
Μορφές ανάγνωσης.
Πόσες μορφές;
«Από νωρίς επιδίδεται στο γράψιμο»
Ποιος;
Γιατί;
Πώς θα ενωθείς μαζί του;
Διά της κατανόησης, διά της αποκρυπτογράφησης, διά της απόλαυσης;
Πώς θα ενωθείς;
Το κείμενο ανοιχτό
Το κείμενο ύπουλο, διεκδικητικό, αμφίσημο, μπερδεμένο, άυλο, κινούμενο
Όχι ρευστό
Συμπαγές
Ποιος ο αφηγητής, ποιος ο αφηγούμενος;
Ποιος ο Δημήτρης;
Και η Ελένη;
«Αλλά τι είναι δρόμος, τι είναι ιστορία;»
Τα πρόσωπα μέσα στο πλήθος
Ο χρόνος
Και ο τόπος
Η πίσω όψη του παραμυθιού
Αν σηκώσεις την κρεμασμένη κεντητή μπάντα θα δεις την πίσω όψη του παραμυθιού.
Θα δεις την πίσω όψη
«Όλο κόμπους και στηρίγματα και μεγάλες βελονιές»
Ο έρωτας
Μοχλός
Και πάνω απ᾽ όλους η αφήγηση.