Τα προκαταρκτικά
Ασφαλώς γνωρίζεις το πρόγραμμα Google Earth, της ομώνυμης μηχανής διαδικτυακής αναζήτησης. Πρόκειται για εκείνο το πρόγραμμα που σου δίνει, δωρεάν, τη δυνατότητα να βλέπεις τον πλανήτη σου, την ήπειρό σου, την χώρα σου, την πόλη σου, και φυσικά το σπίτι σου, φωτογραφημένο από ψηλά. Είναι ένα πρόγραμμα που εκπαιδεύει μια ολόκληρη φουρνιά ανθρώπων στην έννοια της κάτοψης. Μπορείς, έτσι, να εννοήσεις το πώς βλέπει ένας αστροναύτης τη Γη όταν προσγειώνεται και το πώς βλέπει την ταράτσα σου από ψηλά ένα περαστικό χελιδόνι που μεταναστεύει. Με το κατάλληλο ζουμ μπορείς να καταλάβεις πόσοι από τους γείτονές σου έχουν χτίσει παράνομα εκκλησάκια (ναι, μάλιστα) μέσα στις πρασιές και στους ακάλυπτους των σπιτιών τους (ξέρω έναν) και πόσοι διαθέτουν περιστερώνες και πισίνες στις ταράτσες τους (πάλι ξέρω έναν). Η ευκρίνεια αυτών των ψηφιακών φωτογραφιών είναι καταπληκτική και σε βοηθάει να καταλάβεις πώς η ασχήμια μιας πόλης όταν την περπατάς, αποτυπώνεται και στην επουράνια κάτοψή της, κυρίως μέσα από τον καμβά που σχηματίζουν οι δρόμοι με τα κτίσματα.
Αυτό που έλειπε όμως από αυτές τις φωτογραφίες ήταν οι άνθρωποι. Στην καλύτερη περίπτωση, διακρίνονταν σε μέγεθος πατημένου μέρμηγκα. (Άνθρωπος σε κάτοψη: ας γελάσω.) Τώρα όμως, με το νέο πρόγραμμα, το Google Street View, οι άνθρωποι αποκτούν το σχήμα που τους ταιριάζει: χέρια, πόδια, στέρνο, κι όλα τα σχετικά καλούδια. Τόσο ενδιαφέρων γίνεται ο γήινος άμα τον φωτογραφίσεις μετωπικά. Δηλαδή, όπως τον φωτογραφίζουν τα ειδικά οχήματα τής Google που τριγυρνούν στους δρόμους της Αμερικής και της Μεγάλης Βρετανίας. Έτσι, με το νέο αυτό πρόγραμμα, βλέπει κανείς ό,τι θα έβλεπε αν οδηγούσε στον συγκεκριμένο δρόμο που επέλεξε.

Κι εδώ αρχίζουν τα νόστιμα. Τι γίνεται άμα δεν θέλεις να φαίνεται ότι έχεις παρκάρει το αυτοκίνητό σου έξω από το πιο σούπερ πορνείο της πόλης; Τι γίνεται αν δεν θέλεις να φαίνεται το πρόσωπό σου την ώρα που περπατάς αγκαλιασμένος με μιαν αμαρτία σε έναν απόμερο δρόμο της πόλης; Τι γίνεται αν δεν θέλεις να φαίνεται ο συναγερμός στην είσοδο του σπιτιού σου και το πώς η ταράτσα σου γειτνιάζει με τις πέριξ ομοϋψείς; Σήμερα, κι έπειτα από τις σχετικές καταγγελίες, η Εταιρεία θολώνει τα πρόσωπα των περαστικών. Παλιότερα όμως, η Εταιρεία έλεγε: ειδοποίησέ μας σχετικά, κι εμείς θα αφαιρέσουμε τις σχετικές φωτογραφίες. Τόσο απλό είναι. Αρκεί βέβαια να τις είχες αντιληφθεί έγκαιρα. Και με την προϋπόθεση πως είχες υπολογιστή συνδεδεμένο στο διαδίκτυο, γνώριζες τον χειρισμό του, ήσουν όλη μέρα από πάνω του, κατείχες την αγγλική, και έτερα δημοκρατικά και ισονομικά. Πολλοί χαντακώθηκαν τα χρόνια εκείνα από τις κάμερες της Εταιρείας.

Και τώρα, δράση 90′′

Κλείσε τα μάτια επί ενενήντα δευτερόλεπτα και αναλογίσου:

1/ Σε πόσες φωτογραφίες ξένων και εντόπιων τουριστών περιέχεσαι, εν αγνοία σου, κάπου στο βάθος του πλάνου;

2/ Σε πόσα αντίτυπα κυκλοφορεί φωτογραφημένη η όψη σου πάνω στον πλανήτη;

3/ Τι θα ένιωθες αν, αρκετά χρόνια πριν, μπορούσες μέσω του Google Street View να δεις τον Χατζιδάκη να ψωνίζει πορτοκάλια στη λαϊκή, τον Σεφέρη να τρώει μια τυρόπιτα βολτάροντας, και τον Ελύτη να στέκει μπροστά στην είσοδο του σπιτιού του κρατώντας μια σακούλα απορριμμάτων; Αποκλείεται να βελτίωναν τη σχέση σου με τη ζωή αυτές οι εικόνες;

Τέλος χρόνου.

Αμέσως μετά
Μήπως όσην ώρα είχες κλειστά τα μάτια, κάποιος σε έβαλε μέσα σε μια φωτογραφία του;