^{Ένας ερωδιός θα σε αναγγείλει σε λίγο
είσαι ήδη ένας ζωηρός κυπρίνος.
Γιώργος Βέης, «Οδηγός»}

Με τα κυπρίνια συγκατοικούσα για πάνω από τρεις μήνες κάθε χρόνο, από τον Μάρτη μέχρι και τις αρχές του Ιούνη, την περίοδο της αναπαραγωγής τους. Για να είμαι πιο ακριβής, μοιραζόμασταν την ίδια κρεβατοκάμαρα. Αυτά στην τσιμεντένια δεξαμενή, διατάσεων 2x2 και βάθους γύρω στο 1,50 μέτρο κι εγώ σε μια μπλε ξαπλώστρα θαλάσσης, κολλητά στη δεξαμενή, σκεπασμένος με σλίπινγκ-μπαγκ, γεμάτο κίτρινα μεγάλα ανοιξιάτικα λουλούδια. Θα μπορούσα να κάνω κι αλλιώς, αλλά ακόμη δεν την ήξερα καλά τη δουλειά και φοβόμουν μη γεννήσουν και χάσω τη γέννα, τόσο αδιάφορη που είναι για τους απογόνους τους.

Με το πρώτο αμυδρό φως της αυγής άρχιζαν να πλατσουρίζουν δυνατά μέσα στη δεξαμενή, το αρσενικό κυνηγούσε το θηλυκό ασταμάτητα,   ορμούσε πάνω της,  περνούσε κάτω από την κοιλιά της, σαν να ήθελε να τη σηκώσει στον αέρα, τη στρίμωχνε στις γωνίες, ενώ όλη η επιφάνεια της δεξαμενής γέμιζε μικρά κύματα και αφρούς. Κάποια στιγμή, το θηλυκό τίναζε δυνατά την ουρά του, το σώμα σπαρταρούσε και χιλιάδες μικροσκοπικά αυγά απελευθερωνόταν από τον γεννητικό του πόρο, το δε αρσενικό, που ακολουθούσε με μανία το θηλυκό, άφηνε ένα μεγαλοπρεπές σύννεφο σπέρματος. Στη συνέχεια, εξαντλημένα και πεινασμένα, χωρίς περίσκεψη, ορμούσαν να φάνε όλα τα γονιμοποιημένα αυγά τους. Καμία προστασία και έγνοια για τους απογόνους, σαν το μόνο πράγμα που ενδιέφερε το ζευγάρι ήταν να ζήσουν αυτές τις μοναδικές στιγμές. Την ίδια συμπεριφορά έχουν και στη φύση, ξεσηκώνουν τον τόπο, από μακριά ακούς τον θόρυβο από τα χτυπήματα της ουράς στην επιφάνεια της λίμνης και από τα πετάγματα στον αέρα, προκαλώντας κι άλλα είδη ψαριών να ζευγαρώσουν μαζί τους.
Το πράγμα δεν σταματά εδώ. Εντός της μεγάλης οικογένειας των κυπρινοειδών και άλλων συγγενών ειδών με κοντινές φυλογενετικές σχέσεις, έχουμε ακόμη πιο περίεργους έρωτες, όπως αυτόν της Σόνιας με έναν κυπρίνο, που τόσο γλαφυρά τον περιγράφει ο Άντον Τσέχωφ στο διήγημά του «Ψαρίσια αγάπη». Γράφει ο Τσέχωφ:

Κάνοντας για τον εαυτό της πιο ελπιδοφόρα όνειρα, η Σόνια με μια τσιρίδα ριχνόταν στο νερό, κολυμπούσε, σφιγγόταν από το κρύο —κι ο κυπρίνος κάθε τόσο έπλεε προς το μέρος της και άρχιζε λαίμαργα να της φιλάει τα πόδια, την πλάτη, τον λαιμό…

Παρόμοιους έρωτες, πάθη και μοναδικές αγάπες συναντάμε και στην ιαπωνική και την κινέζικη λογοτεχνία, ιστορίες που συγκινούν βαθιά μικρούς και μεγάλους. Ο κυπρίνος, αν και υπηρέτης του Αγίου Νικολάου σύμφωνα με τη βουλγάρικη παράδοση, ίσως να είναι το μοναδικό ψάρι που δικαιώνει στο έπακρο όλες τις θεωρίες και απόψεις που διατυπώθηκαν από τον Φρόιντ, τον Γιούγκ και τον Λαουρένς για τους ιχθείς ως σεξουαλικό σύμβολο.

Χωρίς να θέλω να θίξω το αγαπημένο μου ψάρι και να διασπείρω πονηρές και ανήκουστες ιδέες, είμαι σίγουρος, ότι αν υπήρχε η δυνατότητα να γίνει ένα μπουρδέλο με ψάρια, τα κυπρίνια θα ήταν περιζήτητα, ενώ οι πελάτες του θα είχαν επιπροσθέτως και την εύνοια της Θέμιδας, της προστάτιδας των ψαριών.