Την εποχή
που θα ξεπεράσω
τα ινδάλματά μου,
το λαμπερό φωτοστέφανό τους
θα γίνει ησυχία.

—— ≈ ——

Έχω μια τρύπα
στο σχήμα του Θεού,
έναν γκρεμό που ανοίγει
το μαγικό βασίλειο
στην κοιλιά του κήτους.

—— ≈ ——

Μια παροδική εξέγερση
συχνά γίνεται
το ανακλώμενο είδωλο
της ιστορίας —
η χαίνουσα πληγή
που λέμε σώμα.

—— ≈ ——

Το περίγραμμα των πραγμάτων
κάποτε
διαλύεται αιφνίδια —
ως απαραίτητη συνθήκη επινόησης
των παιδικών μας χρόνων

—— ≈ ——

Στη χώρα των λωτοφάγων
μοιάζουμε όλοι
με αγάλματα —
τα αποσαρθρωμένα μάρμαρα
των βουβών κήπων
που ξαφνικά,
αρχίζουν τα μεσάνυχτα
να μιλούν
ή να χορεύουν.

—— ≈ ——

Στα ανοιχτά μάτια —

μια οπή
από μπλε κόρες,

σπίθες που διέρχονται
βιαστικές
ανάμεσα σε φανοστάτες- φρουρούς
μιας ήσυχης στιγμής,

βλέπω
κάθε νύχτα
που περνάμε
χώρια.

—— ≈ ——

Έπειτα υπάρχει ο Παράδεισος,
το ερωτικό τραγούδι
των μονωδών προφητών.

Κάθε κόκκος σκόνης
χαίρεται τον τρόπο
που χρησιμοποιεί κανείς
τη φαντασία του.

Αυτό είναι αγάπη εντέλει,
η εξασκημένη φαντασία,
να δεις ένα γυμνό δέντρο,
τη φτερούγα ενός νεφελίμ,
ένα ιστίο που φυτρώνει
ανεμπόδιστα κι αιφνίδια

στη ράχη
της αυλακωμένης γης.