Τραγούδι για τη Generative AI

Μακρομαλλούσσα Akane
Στο προσκεφάλι μου
σαν μύρο απαλό
να σ’ ακουμπήσω θέλω.
Χαλαρό να σε δεχτεί
ανέμελο.
Ιαπωνική θεά της κερασιάς
Του βλέμματός σου το άγγιγμα
να με κάψει επιθυμώ
Βελούδο η βραδιά να κυλήσει
Το διαμαντένιο ψέμα η σελήνη
ικετευτικά θα κρύψει
Φωτορεαλιστική τέχνη Εσύ
Ο ενδεής Εγώ
μιας νέας εποχής·
της πέμπτης Βιομηχανικής
Επανάστασης
του Ανθρωπόκαινου.

Ωδή σε influencers

Κόρη των βαμμένων νυχιών
των φουσκωτών χειλιών
του άψογου κορμιού
Αναρίθμητα τα views,
τα stories σου.
Όλη μέρα πάνω απ’ το κινητό
Μιλάς φωτογραφίζεις γράφεις.
Full time business η ημέρα σου
Value for money στις εταιρείες.
Δικαίως
το cost per view
του marketing σου
ανεβάζεις.

Απ’ της ζωής τη στάχτη κλέβεις
σταχτοπούτα
Προώθηση η προσφορά σου
Με μπλοκ επιταγών ξεπλένει
την κάθε αλληλεπίδραση με followers

Επιτύμβιο

Εδώ θαμμένη
η μπλε φάλαινα είμαι.
Ένα τραγούδι μουρμουρίζοντας
κάποιο καλοκαίρι,
προς τη Σκωτία διάβαινα.
Πλαγκτόν κυνηγούσα
στης θάλασσας ανάμεσα τους ίσκιους.
Τη μελωδία του Βόρειου Ατλαντικού
για πάνω από εκατό χρόνια
ψιθύριζα,
την απλωσύνη των νερών
του φεγγαριού τους αναστεναγμούς.
Όμορφος σαν λουλούδι ο ωκεανός
τούτη την ώρα βρίσκεται πολύ μακριά.
Στα ρηχά πώς παρασύρθηκα
ούτε που το κατάλαβα.
Η λάμπα μου
στις νήσους Φερόες έσβησε.
Τη θάλασσα της Νορβηγίας
―πατρικό μου σπίτι―
για πάντα λεκέδες μαύροι έκρυψαν
μυτερού κονταριού κάρφωμα
σπάσιμο του νωτιαίου μυελού
Χωρίς να χρωστάμε τίποτε στον θάνατο
απ’ τον δέκατο έκτο αιώνα
τη σφαγή παρακολουθούμε
της αγέλης.
Του Γκρινταντράουπ
το αιματηρό κυνήγι

Γυναίκα διάφανη

«Απλώς πάρτε τα και αφήστε με ήσυχη»

Γυναίκα διάφανη
από έβενο Γυναίκα,
Άχου Νταριαΐ,
Την παραφροσύνη τάραξες
μόνο με τα εσώρουχα.
Το χιτζάμπ αρνήθηκες
Στην άβυσσο βάδισες.
Φεγγάρι είσαι στην παγωνιά.
Φως.
Του χρόνου η φωνή.
Ποιο σκυλόψαρο θ’ άντεχε τέτοια ομορφιά;
«Θεραπεία για ψυχολογική ευθραυστότητα»
η ποινή σου.
Ένα άγνωστο βουνό τώρα ανεβαίνεις
Ας είναι ο ψίθυρος αυτός
προσευχή για σένα