Να τη φέρεις στο σπίτι μετά το σχολείο
αν αφήνουμε πίσω πολλούς που δεν έχουν
στα σκουπίδια μαζεύονται ήσυχοι φόνοι
με γκριμάτσες που κάνουν οι δούλοι των πρώτων
η βαρύτητα ρίχνει τα όμορφα λόγια
ξεχωρίζοντας όσους πιο εύκολα σπάζουν
ο επίσημος φόβος μιλά στις ειδήσεις
στ’ αλήθεια πεθαίνουν μαζί απ’ αγάπη
τον βραβεύσανε μόλις κατάντησε κλόουν
και αυτή την ημέρα σε φίλησα άδεια
απ’ τους πρόσφυγες ένας κοιτάζει εσένα
η απίστευτη θέση κοντά στους σπουδαίους
στη δουλειά μάς μαθαίνουν τον άκακο λύκο
η βαρύτατη θλίψη του άνθρωπου δίχως

Ο κοινότοπος λόγος
που εκφέρεις με μέτρο
Ο επίσημος φόβος
σαν τανάλια του γέλιου
Οι ουρές των ανέργων
σε παράλληλα μήκη
Η καινούργια Σελήνη
σε κλισέ αναρτήσεις
Να λυσσάς για εκείνα
που τα είχες και λείπουν
Σε φιλώ και σε στέλνω
να διατρέχεις τον Ήλιο
Ολοένα γυρίζω
με τα μάτια κλεισμένα
Ευτυχώς που σε βλέπω
ακριβώς σαν και τότε
Εξεγέρσεις πληθαίνουν
για ασυγκίνητα πλήθη
Οι εικόνες πια μένουν
πιο πολύ απ’ το δέρμα
Η στεγνή προδοσία
κολλητών κι ακολλήτων
Στις ειδήσεις μαθαίνεις
να διαλέγεις την ήττα
Ο σωστός ο πολίτης
δεν καπνίζει τσιγάρο
και δεν δίνει δεκάρα
που ο κόσμος πεθαίνει
που οι πρόσφυγες γέρνουν
στα κοράλλια του δρόμου
Με την ποίηση κλέβεις
την αγάπη των λίγων

Όταν η σκόνη του Άρη καλύψει τελείως τη Γη
θα σε πάρω και θα φύγουμε για διακοπές
οι άνεργοι ακόμη πουλούν τη ζωή τους στο facebook
όσοι έχουν δουλειά ξεχνούν τη ζωή σε ένα πάρκο
θα επιτεθούν οι κακοί σαρώνοντας τα πάντα
και θα βλάψουν ό,τι απέμεινε κυρίως το φως
τότε η αγάπη σου παράτησε τις σπουδές
και το φροντιστήριο που πληρώναμε τόσα
παρ’ όλα αυτά οι Έλληνες θα διασκεδάζουν
η ζέστη θα έρχεται απότομα και θα μαραίνει
όταν ο Θεός ομολογήσει ότι μας έδωσε
και πια όλα ανήκουν ή πάνε στο διάολο
θα σου φέρω λουλούδια και γλυκά στην κόρη μας
έχω κρυμμένα όπλα, βιβλία, προπάντων θυμό
για να κάνουμε την ηρωική έξοδο στο ύψος

Μουσική πλοίου που βουλιάζει
μουσική για τραίνο που εκτροχιάζεται
με δεκάδες νεκρούς
για τον Ίκαρο που λιώνουν τα φτερά του
για τον άγγελο που γίνεται διάβολος
το Άστρο του Θανάτου εκρήγνυται δίχως μουσική
μουσική για τον εργαζόμενο που έμεινε άνεργος
για τον συμβασιούχο που δεν πέτυχε τη μονιμότητα
μουσική για όλα που ξοδεύονται
για τις δικές μου δυνάμεις που τους δώσατε
ό,τι μπορούσαμε για όσο μας το ζήτησαν
στο τέλος ακούγεται η μελωδία της αρχής
κάποιο μοτίβο που παραπέμπει
στη γρήγορη φυγή ενός δάσους