Σταλαγματιές κρασιού
σαν αίμα
φώτισαν το λευκό
― το ύφασμα τι ήταν;

                    *

― Τι χρώμα μαγιό;
― Couleur de vin

Απόψε πάλι
μυρίζεις τη θάλασσα
στ’ ακροδάχτυλά μου
Αλμυρή γλύκα
        του φιλιού

                        *

Η κίνηση των σωμάτων
σχεδόν χορευτική
όχι αγκαλιά
αλλά ζύγισμα
                λύγισμα
                                καμπύλη χρωμάτων και φωνής
η κίνηση των σωμάτων μας
― τι δοκίμαζε να πει;
Καμπύλη των μπράτσων
                Καμπύλη που κλείνει και ζυγίζεται

                        *

Λουλούδια άσπρα στο παλιό μπαλκόνι
                του ξεχασμένου μακρινού σπιτιού
λουλούδια με ψηλούς δυνατούς μίσχους
γερή κορμοστασιά
αίγλη του λευκού
λουλούδια άσπρα δυνατά
                στο φως της μέρας
κι όμως χωρίς θέρμη
                με μόνη τη χαρά της δύναμής τους

                *

Και το ερώτημα της αίσθησης
ακατανόητο
Το χάδι στα πέλματα
μακρηγορεί
καθυστερεί
επιμένει
φωτίζει
διακλαδώνει
τον πρώτο εκείνο πόθο
της πρώτης φοράς
τον πρώτο εκείνο σεισμό
την τρομερή πείνα
που αναδύθηκε
Τότε ακούμπησα
το δάχτυλο
στον ώμο σου

Το χάδι σιωπηλό
                προχωράει

Όπως σε ψάχνω
                κατεβαίνοντας