^{_________
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΑΡΤΗ #77
_________}

Όλος ο ου­ρα­νός
χρυ­σή Σε­λή­νη
όλη η γη μπλε.
Δύο πλα­τιές ται­νί­ες
όπως σε κά­τι πί­να­κες
στο Μο­ΜΑ
και σε άλ­λα μου­σεία
μο­ντέρ­νας τέ­χνης.
Που­θε­νά μια τρί­τη ται­νία.
Της θά­λασ­σας.
Αν υπήρ­χε
θα ήταν κόκ­κι­νη το από­γε­μα
σαν το κρα­σί.
Και την αυ­γή με αι­θρία και φως.
Θα υπάρ­ξει
ίσως το χει­μώ­να
για­τί σχε­διά­ζω
να κα­τέ­βω
―χρό­νια τώ­ρα―
στα νη­σιά
και στην Ιω­νία.
Να κοι­τά­ξω για­τί
αντί να υπάρ­ξει την αυ­γή
αι­θρία και φως
στην ται­νία της θά­λασ­σας
ήτα­νε πά­λι ομι­χλώ­δεις πό­λεις
και με λάμ­ψεις
ύστερ΄από βρο­χή
και ψυ­χές εγκα­τα­λειμ­μέ­νες
εδώ και εκεί
όπως κά­τι άκο­πα δέ­ντρα
σε σι­τα­ρο­χώ­ρα­φα με που­λιά
ή σε βρό­μι­κo πα­τά­ρι
για τη χρυ­σο­χοϊα του βιο­πο­ρι­σμού.
Κα­μία πνευ­μα­τι­κό­τη­τα.
Όμως ξαφ­νι­κά και για λί­γο
στο πα­τά­ρι
κε­λαϊ­δι­σμοί που­λιών στα κλου­βιά
ή άριες από όπε­ρες
ή το «Ω κο­πτε­ρόν και λι­γυ­ρόν σπα­θί μου…»
ή το «Μυ­στη­ριώ­δεις σεί­ο­νται
των Πλα­ταιών οι τά­φοι…».

Όλα κά­τω από τη θά­λασ­σα.

^{2024/αρχές 2025}

________________
«Ω κο­πτε­ρόν…»: ποί­η­ση και μου­σι­κή Κων/νου Κοκ­κι­νά­κη (1781-1831), λι­γυ­ρός: ο γλυ­κό­λα­λος, ή λυ­γη­ρός: ευ­λύ­γι­στος. «Μυ­στη­ριώ­δεις…»: Από το ποί­η­μα του Γε­ωρ­γί­ου Ζα­λο­κώ­στα, «Η τε­λευ­ταία νυξ».