Demetrios Kapetanakis: Αστυ­νο­μι­κή ιστο­ρία

Ήταν πο­λύ αρ­γά όταν έφυ­γε απ’ το σπί­τι ο ξέ­νος·
Ένας γεί­το­νας άκου­σε τα βή­μα­τά του προ­τού πά­λι ονει­ρευ­τεί ·
Ο νε­κρός βρέ­θη­κε όλος μ’ άν­θη κα­λυμ­μέ­νος·
Τα βρα­δι­νά τους ήταν γε­μά­τα πά­θος, μπο­ρεί κα­νείς να πει.

Συ­νή­θι­ζαν να μέ­νου­νε ώρες πολ­λές μα­ζί ·
Ο φί­λος ήτα­νε μαυ­ρο­ντυ­μέ­νος, μ’ ωραία κο­ψιά
Εί­πε ο θυ­ρω­ρός· κι η γυ­ναι­κού­λα του όλο του το ’λε­γε πως, να,
Έδει­χναν άν­θρω­ποι κα­λοί, μ’ αγά­πη στη μα­γει­ρι­κή.

Μάλ­λον ήταν αλή­θεια αυ­τό. Εκεί­νη τη βρα­διά
Έφτια­ξαν μια σού­πα πο­λύ πε­τυ­χη­μέ­νη·
Ήπια­νε μπύ­ρα με­τά κι όλα κυ­λού­σαν μια χα­ρά,
Η κου­βέ­ντα, τα φι­λιά, και το σκά­κι στο τέ­λος να πε­ρι­μέ­νει.

«Θαύ­μα πε­ρά­σα­με!» εί­παν· μα ο έρω­τάς τους ο βα­θύς
Πάλ­λο­νταν στα στή­θη τους σαν πύ­ον που θέ­λει κά­που να ξε­σπά­σει.
Ο θυ­ρω­ρός βρή­κε το όπλο και το γά­ντι, όλα κι όλα αυ­τά,
Μα μό­νο η από­γνω­σή μας μπο­ρεί να βρει τι ένιω­θαν πραγ­μα­τι­κά.

Δη­μή­τριος Κα­πε­τα­νά­κης (Σμύρ­νη 1912-Λον­δί­νο 1944). Συγ­γρα­φέ­ας αι­σθη­τι­κών, φι­λο­σο­φι­κών και κρι­τι­κών δο­κι­μί­ων και ποι­η­τής. Αρ­κε­τά ποι­ή­μα­τά του εί­ναι γραμ­μέ­να στα αγ­γλι­κά. Σπού­δα­σε Νο­μι­κά στη Γερ­μα­νία κι όταν επέ­στρε­ψε στην Ελ­λά­δα στα 1936 συμ­με­τεί­χε στον φι­λο­λο­γι­κό κύ­κλο του Ιω­άν­νη Συ­κου­τρή. Το 1939 έφυ­γε για την Αγ­γλία όπου πραγ­μα­το­ποί­η­σε με­τα­πτυ­χια­κές σπου­δές στο Πα­νε­πι­στή­μιο του Κέι­μπριτζ. Συν­δέ­θη­κε με την ομά­δα Μπλούμ­σμπε­ρι, γρά­φο­ντας ποι­ή­μα­τα στα αγ­γλι­κά. Υπήρ­ξε στε­νός φί­λος του εκ­δό­τη και ποι­η­τή, Τζον Λί­μαν (John Lehmann). Η συ­νει­σφο­ρά του στην προ­ώ­θη­ση των ελ­λη­νι­κών γραμ­μά­των στο εξω­τε­ρι­κό, και ιδιαί­τε­ρα την Αγ­γλία, θε­ω­ρεί­ται πο­λύ ση­μα­ντι­κή.