Φάλαινα με φώναζαν όλοι στην τάξη και πολύ μου κακοφαινόταν. Τώρα, όχι πως είχαν άδικο. Μόλις είχα τελειώσει το γυμνάσιο κι είχα ξεπεράσει κιόλας τα ογδόντα πέντε κιλά. Οι γονείς μου ισχυρίζονται, πως ήμουν λαίμαργη και αχόρταγη από την ώρα που γεννήθηκα. Δική μου απορία και παράπονο: γιατί δεν έκαναν κάτι γι’ αυτό, ενόσω ήμουν ακόμη βρέφος, ή έστω νήπιο; Μήπως από τη χαρά τους, που επιτέλους, το τρίτο τους παιδί δεν χρειαζόταν να το κυνηγούν όλη την ώρα για να κατεβάσει μια μπουκιά από το φαγητό του; Απάντηση καμία εκ μέρους τους. Ίσως, σκέφτομαι, διότι τα δύο μεγαλύτερα αδέλφια μου, με υποσιτισμένα παιδιά της Μπιάφρα μοιάζουν. Πετσί και κόκαλο. Έπαψαν, βέβαια, να είναι παιδιά, εδώ και αρκετά χρόνια. Η μεγάλη μου αδελφή έχει ήδη δικά της κουτσούβελα και προσέχει σχολαστικά τη διατροφή τους μην τυχόν και μοιάσουν στη θεία, φάλαινα σωστή. Όσο για τον αδελφό, όλες τις εργάσιμες και τις ελεύθερες ώρες του με τον αθλητισμό ασχολείται, πτυχιούχος γυμναστής ο ίδιος.

Κι εγώ; Κάθε μέρα σκέφτομαι πως πρέπει να αρχίσω δίαιτα, κάθε ώρα το αναβάλλω. Αδύνατον να αντισταθώ στους γευστικούς πειρασμούς, παντός είδους. Πρέπει, όμως. Επιβάλλεται, τόσο για την υγεία μου, όσο και για την εμφάνισή μου. Να μπορώ να φορέσω ένα κομψό ρούχο, να κυκλοφορήσω με τις φίλες μου στα μπαράκια, χωρίς να τραβώ επάνω μου όλα τα περιπαικτικά βλέμματα των νέων.

Το περασμένο καλοκαίρι, όταν πήγαμε ημερήσια εκδρομή για μπάνιο με την παρέα μου, ενώ οι άλλοι έπαιζαν βόλεϊ στην παραλία, αποσύρθηκα μετά το κολύμπι κάτω από ένα πεύκο, στη σκιά· να μην τραβώ όλα τα βλέμματα, να μην με ζυγίζουν όλοι. Με πλησίασε τότε ένας σοβαρός νέος.

―Γειά, είπε, μπορώ να καθίσω στη σκιά του δέντρου;

Γύρισα απορημένη.

―Μα φυσικά, απάντησα, προσπαθώντας να κρύψω τα πάχη μου που ξεχείλιζαν από το πελώριο, ολόσωμο μαγιό μου.
―Γιώργος, συστήθηκε.Το δικό σου όνομα;
―Φάλαινα. Μου βγήκε αυθόρμητα αλλά βιάστηκα να διορθώσω:
―Λίνα με λένε, φάλαινα με φωνάζουν όλοι, καταλαβαίνετε γιατί...

Χαμογέλασε ο Γιώργος και πρόσθεσε, ότι ο ίδιος ήταν λάτρης της φάλαινας, αυτού του πανέξυπνου θαλάσσιου κήτους, το οποίο κινδύνευε με αφανισμό εξ αιτίας του κοντόφθαλμου, ανθρώπινου είδους. Φοιτητής ο ίδιος Βιολογίας, σκόπευε να ασχοληθεί συστηματικά με τη μελέτη τους, μόλις τέλειωνε τις βασικές του σπουδές. Είχε κάνει κιόλας αίτηση για μία θέση σε ερευνητικό κέντρο της Νορβηγίας, ελπίζοντας να τα καταφέρει, μια και δεν υπήρχαν πολλοί υποψήφιοι στον τομέα αυτό.
Τον άκουγα με ανοιχτό το στόμα. Πρώτη φορά μου μιλούσε άνθρωπος για φάλαινες, χωρίς να υπονοεί εμένα και τα πάχη μου. Τα οποία, εννοείται, δεν θεωρούσα ποτέ και κάλλη μου. Άρχισε να μου περιγράφει τα διάφορα είδη φαλαινών, τις θάλασσες που ζούσαν, τις συνήθειές τους. Έλεγε και έλεγε, και σταματημό δεν είχε. Με κάθε καινούργια γνώση που αποκτούσα για τις συνονόματές μου, σκεφτόμουν τη δική μου φαλαινοειδή όψη, τη δική μου άκομψη και άχαρη εμφάνιση, σε σύγκριση με εκείνη των βασιλισσών των θαλασσών, και όλο και προσπαθούσα να καλύψω τα περιττά κιλά μου κάτω από το σκούρο μπανιερό. Ο αφηγητής μου πάντως, μάλλον δεν παρατηρούσε καθόλου τις αδέξιες κινήσεις μου. Έμαθα για τις γαλάζιες μπαλενοφόρες με τη μπλε ράχη και το συγκριτικά λεπτό σώμα, για την διατροφή τους, που είναι μικρά είδη ψαριών, γνωστά ως κριλ. Κι άλλη προσπάθεια να μπω -ολόκληρη αν ήταν δυνατόν- κάτω από το ύφασμα που κάλυπτε ένα μέρος της δικής μου λευκής, ξέχειλης σάρκας. Προχώρησε και στα τραγούδια τους, τα τόσο περίεργα και συνθηματικά που αντάλλασσαν μεταξύ τους. Κάλεσμα για άλλες του δικού τους είδους, με τρεις τέσσερις νότες το κάθε ένα απ’ αυτά, και επαναλαμβανόμενες κάθε τριάντα δευτερόλεπτα. Τραγούδι; Οι φάλαινες; Γιατί όχι κι εγώ;

Τότε, δίχως καν να το σκεφτώ, άρχισα να σιγοτραγουδώ έναν πολύ γνωστό μου σκοπό, από τους «Αλιείς των μαργαριταριών». Σταμάτησε ο νέος την αφήγηση, έστρεψε το βλέμμα του στο πρόσωπό μου και φάνηκε να ακούει συνεπαρμένος το τραγούδι μου. Ένιωσα αμήχανα· σταμάτησα κάπως απότομα.

―Από «τη μαγεμένη νύχτα» του Μπιζέ, είπα. Ξέρεις, με το τραγούδι τα πάω πολύ καλά. Ο καθηγητής της μουσικής στο γυμνάσιο, μου μάθαινε πάντα κλασικά κομμάτια και τα τραγουδούσα σόλο με τη συνοδεία της σχολικής χορωδίας. Γι’ αυτό παρασύρθηκα, μόλις είπες ότι οι φάλαινες τραγουδούν. Για φαντάσου! Ακόμη και σ’ αυτό τις μοιάζω...

Γέλασε ο Γιώργος με το σχόλιό μου.

―Νομίζω, πάντως, πως θα `πρεπε οπωσδήποτε να καλλιεργήσεις αυτό σου το χάρισμα. Η δική σου μελωδική φωνή με συγκίνησε πολύ περισσότερο από τα τραγούδια των φαλαινών. Και για να τελειώσω με τα κήτη αυτά, κάτι ακόμη: Ο πιο μεγάλος τους εχθρός είναι τα πολυχλωριωμένα διφαινύλια. Αυτά είναι που θα εξαφανίσουν το είδος τους.
―Τι είναι αυτά;Ζώα ή φυτά της θαλάσσης;

Ρώτησα απορημένη και αστειευόμενη ταυτόχρονα.

―Όχι, Λίνα, χημικά είναι, τα οποία αφθονούν σήμερα στους ωκεανούς και συσσωρεύονται στους λιπαρούς ιστούς των φαλαινών. Καταστρέφουν το ανοσολογικό και αναπαραγωγικό τους σύστημα. Ναι μεν έχει απαγορευτεί η χρήση τους, έχουν μολύνει ωστόσο, τον υδροφόρο ορίζοντα. Πάνω σ’ αυτά θέλω να κάνω τις έρευνές μου. Με ποιο τρόπο και με ποιο μέσο θα επιτευχθεί η διάλυσή τους στα νερά των ωκεανών, ούτως ώστε να καταφέρουμε να σώσουμε τα κήτη από τον αφανισμό. Και ξέρεις; Μήπως θα ήθελες να ανταλλάξουμε τηλέφωνα και διευθύνσεις; Θα σου στείλω υλικό να το προωθήσεις στο λύκειό σου. Πρέπει όλος ο κόσμος να ενημερωθεί για τις πελώριες καταστροφές που δημιουργούμε στα πλάσματα όλα, και ειδικά σ’ εκείνα που κινδυνεύουν με εξαφάνιση. Στις φάλαινες, για παράδειγμα, αν δεν πάψουμε να χρησιμοποιούμε ανεξέλεγκτα και απερίσκεπτα χημικά προϊόντα..

Και τηλέφωνα ανταλλάξαμε και τη διεύθυνσή μου του έδωσα. Και τον ερωτεύτηκα σφόδρα. Χαιρετιστήκαμε εγκάρδια.

Από τη μέρα εκείνη άρχισα δίαιτα. Μαζί και μαθήματα ορθοφωνίας στο Ωδείο της πόλης μου. Έχασα ήδη δώδεκα κιλά σε έξι μήνες και συνεχίζω ακάθεκτη. Από τον Γιώργο έλαβα μόνο μερικά φυλλάδια για να τα διανείμω στο λύκειο. Δύο φορές που προσπάθησα να τον βρω στο τηλέφωνο, δεν απάντησε...
Την εκστρατεία μου, ωστόσο, για τις καταστροφικές συνέπειες των πολυχλωριωμένων διφαινυλίων σε όλα τα έμβια όντα, αλλά ειδικά στα θαλάσσια, θα την συνεχίσω, ακόμη και όταν πάψω να είμαι φάλαινα. Έστω κι αν ο Γιώργος δεν απαντήσει ποτέ στις τηλεφωνικές μου κλήσεις.