Η Γουέντι Κόουπ γεννήθηκε το 1945 στη μικρή πόλη Erith της κομητείας Kent του Ηνωμένου Βασιλείου. Μετά τις σπουδές της στην Ιστορία στο St Hilda’s College της Οξφόρδης, εργάστηκε για δεκαπέντε χρόνια ως δασκάλα σε δημοτικό σχολείο του Λονδίνου. Εμφανίστηκε στα γράμματα με τη συλλογή Making Cocoa for Kingsley Amis το 1986 από τις εκδόσεις Faber & Faber. Ακολούθησαν οι εξής συλλογές από τον ίδιο πάντοτε εκδοτικό οίκο: Serious Concerns (1992), If I Don’t Know (2001), Two Cures for Love, Selected Poems 1979-2006 (2008), Family Values (2011), Anecdotal Evidence (2018), The Orange and Others Poems (2023), Collected Poems (2024). Το 1987 βραβεύτηκε με το Cholmondeley Award για την ποίησή της. Το 1995 της απονεμήθηκε το βραβείο Michael Braude της Αμερικάνικης Ακαδημίας Γραμμάτων και Τεχνών. Έχει εκδώσει διάφορες ποιητικές ανθολογίες και έχει συνθέσει ποιήματα για παιδιά. Θεωρείται από τις σημαντικότερες Αγγλίδες ποιήτριες. Είναι αξιοσημείωτα το ταλέντο και η επιδεξιότητά της στην παρωδία, στον παιγνιώδη στίχο, στο πνευματώδες ύφος, στη χρήση της ομοιοκατάληκτης τεχνικής, καθώς και των παραδοσιακών και ευρείας γκάμας ποιητικών μορφών (π.χ. τριολέτα, χάικου, σονέτα, μπαλάντες, λίμερικς). Τα θέματά της σχετίζονται κυρίως με τις ανθρώπινες σχέσεις, τον έρωτα, τις διαφορές των φύλων. Η ποίησή της είναι τρυφερή και πνευματώδης. Γράφει, κατά βάση, για τις γυναίκες και την καθημερινή τους ζωή.

Η κεραία

Η κεραία του ραδιοφώνου έσπασε
πριν από πολύ πολύ καιρό,
όταν ήσουν ένα απλό όνομα για μένα―
κάποιος που δεν γνώριζα.

Ο άνδρας προτού, ο άνδρας προτού
καν βάλει το καπέλο του,
τη μέρα που μια αδέξια χειρονομία προκάλεσε
το σπάσιμο αυτής της λεπτής βέργας.

Η αγάπη ήρθε. Η αγάπη ήρθε.
Κι έπειτα εσύ. Και τώρα έχει τελειώσει.
Αύριο θα συγυρίσω,
θα φτιάξω και το ραδιόφωνο.

«Σαγηνευτική»

το διάβασα συλλαβιστά πάνω στην πόρτα του ψυγείου,
είσαι τόσο καταπληκτικός,
μου αρέσει ακόμη κι ο τρόπος που ροχαλίζεις

Ανησυχώ

Ανησυχώ για σένα―
τόσο πολύ από τότε που μιλήσαμε.
Αγάπη μου, είσαι κακόκεφος,
αποκαρδιωμένος, απένταρος;

Ανησυχώ για σένα.
Τις νύχτες δεν κοιμάμαι.
Είσαι λυπημένος; Νιώθεις μοναξιά;
Ή είσαι τελικά καλά;

Λένε ότι οι άνδρες υποφέρουν
πολύ και για καιρό.
Ανησυχώ, ανησυχώ,
μη τυχόν και κάνουν λάθος.

Δυο θεραπείες για τον έρωτα

1. Μην τον συναντάς καθόλου. Μην του γράψεις, μην τηλεφωνήσεις.

2. Ο εύκολος τρόπος: προσπάθησε λίγο καλύτερα να τον γνωρίσεις.

Γράμμα

Τόσο μόνη αυτή την εβδομάδα,
βρίσκομαι σε ποιητική διάθεση―
ξυπνητή απ’ τις πέντε και μισή και γράφω,
στις δέκα μισοκοιμάμαι στον καναπέ.

Είσαι παρών, φυσικά, αόρατε άγγελέ μου,
απλά για πρώτη φορά δεν κάνουμε έρωτα
ούτε μιλάμε. Είχες εργαστεί
στο άλλο δωμάτιο και μετά

μπήκες μέσα, φέρνοντας μια κουβέρτα,
και με σκέπασες όσο εγώ κοιμόμουν.
Έχει κρύο σήμερα. Τη θέλω την κουβέρτα.
Το κάνεις ξανά, γι’ ακόμη μια φορά.

Αποχαιρετισμός

                                    _{στους Dick και Afkham}

Το επόμενο καλοκαίρι; Το μεθεπόμενο;
Με λίγη τύχη θα έχουμε ακόμα λίγα χρόνια
κάτω απ’ τον ήλιο, με ποτά και με γέλια,
κι αεροδρόμια, αποχαιρετισμούς, και δάκρυα.