Ιερά εξέτεση

Την ώρα εκείνη που μπήκε
στο κελί μου ο ιεροεξεταστής,
ο νους μου ταξίδευε
σε νησιά και θάλασσες
αυλόπορτες και θύμησες
αρώματα κανέλας και χρώματα βυσσινιά,
σε αρχαία γαρύφαλλα
και λογισμούς τρυφερούς για τον κόσμο και τις εποχές

Θυμάμαι τον τόνο της φωνής του,
είχε μία γλυκύτητα και αυστηρότητα μαζί
Μην τρομάζετε, μου είπε,
για την ψυχή σας πρόκειται
ησυχάστε

Θέλω μόνο να μου πείτε
τον ορισμό του κακού και της ελευθερίας.

Άρχισα τότε να μιλώ μελωδικά σαν πουλί
Αν δεν με ξυπνούσε απότομα
η δυνατή βροχή μέσα στην νύχτα
και κείνο το παλαβό αεράκι στο τζάμι
ίσως τώρα να γνώριζα την απάντηση.

Δαβίδ και Γολιάθ

Μ’ έσπρωξαν με δύναμη
στην αρένα
ενώ κοιμόμουν, ενώ φοβόμουν
ενώ στεκόμουνα βουβός
μπροστά στον εαυτό μου

Κόσμος τριγύρω, ιαχές
βλέμματα κοφτερά, σαΐτες
ακόντια βλέμματα κάρφωναν πάνω μου

Ήρθε τότε και στάθηκε μπροστά μου πελώριος
μ' ένα πρόσωπο μικρό
που χανόταν στα ύψη της λήθης

Έπρεπε να τον πετύχω
έπρεπε να σημαδέψω σωστά,
με ακρίβεια να ρίξω τη μικρή μου σφαίρα
ανάμεσα στα φρύδια του,
αυτό έκανα
ενώ πνιγόμουν, ενώ καρφώνουν
ενώ στεκόμουνα βουβός
μπροστά στον εαυτό μου

Ο κόσμος γύρω σιωπηλός
μαχαίρι ο ήλιος.

Οιδίπους

Κλαίει πάλι η μάνα μου
σαν μωρό παιδί,
τα δάκρυά της βρέχουν
τα κόκκινα γαρύφαλλα
πάνω στο τραπέζι της κουζίνας,
αρώματα κανέλας καίνε τα μάτια μου

Σκύβω τότε πάνω της
και την παρηγορώ
μ' ένα μικρό σύννεφο μεσημεριού
μ' ένα αχνό, διάφανο φεγγάρι απογεύματος
με τη ρωγμή της μοίρας
που κατακεραυνώνει τα σκοτάδια μου

Πέταξε ο νους μέσα απ’ τις κόγχες.