Κάθε μήνα σας προτείνουμε έναν τρόπο
για να διασχίσετε 90 δευτερόλεπτα της κυριακάτικης ζωής σας. 
Τι ψυχή έχουν;

Οι μύγες μπορούν να εντοπίζουν πολύ γρήγορα μια απειλή και να σχεδιάζουν τη διαφυγή τους. Εσύ;

Μύγες υπάρχουν άφθονες. Κι εσύ τώρα προσπαθείς να εξολοθρεύσεις μια από αυτές. Την πλησιάζεις κρατώντας στο χέρι σου μια παντόφλα, μια εφημερίδα, μια μυγοσκοτώστρα, ένα αρκεβούζιο. Μα, την τελευταία στιγμή, εκείνη σου ξεφεύγει, κι εσύ νιώθεις τελείως άχρηστος και σερσέμης. Όχι μωρέ, μη μαυρίζεις την καρδιά σου. Οι επιστήμονες δουλεύουν για σένα. Και βρήκαν πως οι μύγες έχουν εγκέφαλο που αντιδρά ταχύτατα και προγραμματίζει τις επόμενες κινήσεις. Οι μύγες μπορούν να εντοπίζουν πολύ γρήγορα μια απειλή και να σχεδιάζουν τη διαφυγή τους. Οι δόκτορες συμπέραναν πως ο καλύτερος τρόπος για να φονεύσουμε μια μύγα είναι να την πλησιάσουμε πολύ αργά και να στοχεύσουμε λίγο πιο πέρα από εκεί όπου στέκεται. Οι μύγες νιώθουν τον κίνδυνο μέσα σε εκατό χιλιοστά του δευτερολέπτου και τοποθετούν έτσι το σώμα τους ώστε με ένα απλό πήδημα να απομακρυνθούν. Αυτό γίνεται ό,τι κι αν κάνουν εκείνη τη στιγμή, δηλαδή είτε τρώνε, είτε περπατούν, είτε στοχάζονται.

Έχεις ενενήντα δευτερόλεπτα για να διαβάσεις ένα μέρος από το ποίημα Μύγες του περουβιανού ποιητή Javier Heraud:
«Σενιορίτα μύγα / έρχεσαι και καλοκάθεσαι στον ώμο μου / και μοιάζει να το απολαμβάνεις / που σηκώνω ανέμελα το χέρι μου / για να σε σκοτώσω / αφού το σκας στη στιγμή / απογειώνεσαι / και πας και κάθεσαι στα βιβλία μου / στα φασόλια μου, στο ψωμί μου. [...] Είμαι βέβαιος / ότι μόνο οι ηλίθιοι / αγοράζουν μυγοσκοτώστρες / ή σηκώνουν μια παλιά εφημερίδα / και σε καταδιώκουν / μέχρι που να πέσουν κάτω / νεκροί. / Μόνο οι αργόσχολοι / έχουν το συνήθειο να σκοτώνουν μύγες / μ’ αυτόν τον τρόπο, κάθε μέρα / αφού, σενιορίτα Μύγα / με σένα δεν τρομάζουν ούτε οι αγελάδες / ούτε τα σκυλιά. / Σε προειδοποιώ: / αν μπορούσα κάποτε / να μαζέψω όλους τους σοφούς ανθρώπους / αυτού του κόσμου / θα τους έβαζα να φτιάξουν / μια ιπτάμενη συσκευή / που θα ξεπάστρευε εσένα κι όλο σου το σόι / μια και καλή, για πάντα. / Το μόνο που εύχομαι είναι ούτε να δεις / ούτε και να φας τα έντερά μου / εκείνη τη μέρα που μπορεί να με σκοτώσουν / σε κάποια ερημιά / και να παρατήσουν το σώμα μου κάτω απ’ τον ήλιο.» (μτφρ. Σάκης Σερέφας)

Τέλος χρόνου.

Ο ποιητής Javier Heraud (1942-1963) συνδέθηκε με τους Φιντέλ Κάστρο και Τσε Γκεβάρα, και εντάχθηκε στο διεθνές αντιιμπεριαλιστικό κίνημα. Σκοτώθηκε από στρατιώτες στα σύνορα της Βολιβίας με το Περού, όταν επιχείρησε να εισέλθει στη χώρα του με μια ομάδα ανταρτών για να οργανώσει ένοπλο αντικαθεστωτικό αγώνα. Όλο και κάποια μύγα θα τριγύρισε τιμητικά πάνω από το πτώμα του.