Όλη τη νύχτα σου γράφω μηνύματα

που δεν διαβάζεις ή δεν απαντάς.

Οι Ρωμαίοι εραστές στην εποχή του Οβίδιου

θα σου έστηναν ερωτική ενέδρα σε κάποιο αναγνωστήριο

ή στην αγορά.

Οι Kινέζοι αναχωρητές ποιητές

θα ναύλωναν την αυγή, με την πάχνη, αγριόπαπιες

για να σε βρουν. Αλήθεια, θα το έκαναν.

Ο Μαγιακόφσκι μπορεί ν’ αυτοκτονούσε εξαιτίας σου

αφήνοντας μισοτελειωμένη μια επιστολή

που θα ’γραφε μέσα «αγάπα με».

Ο Μπουκόφσκι θα γρατζουνούσε σκυλοβρίζοντας

τη γραφομηχανή ενώ θα κοιμόσουν παραδίπλα

θέλοντας έτσι να σου μιλήσει για έρωτα.

Οι άλλοι κάτι άλλο θα ’κάναν.

Εγώ απλά σου στέλνω μηνύματα χαράματα με το κινητό.

Εσύ, όμως, δε νοιάζεσαι καθόλου για όλα αυτά.

«Θα μ’ αφήσεις επιτέλους να κοιμηθώ;» -μου κλείνεις

κατάμουτρα

το τηλέφωνο.

Εσύ, όμως, γιατί δε με αφήνεις;