Λούις Μακνίς: Τα ταξί

Στο πρώτο ταξί ήταν μονάχος τρα-λα-λα
Καμιά επιπλέον χρέωση στο ταξίμετρο. Έδωσε φιλοδώρημα εννιά πένες
Μα ο σοφέρ, αν και τον ευχαρίστησε, τον λοξοκοίταξε
Σα να υπονοούσε πως κάποιος του φέσωσε μια ολόκληρη κούρσα.

Στο δεύτερο ταξί ήταν μονάχος τρα-λα-λα
Όμως το ταξίμετρο έδειξε έξι πένες έξτρα· έδωσε το ανάλογο φιλοδώρημα
Κι ο οδηγός τού είπε βαθιά μέσα απ’ το κασκόλ του: «Βεβαιωθείτε
Ότι δεν ξεχάσατε τίποτα παρατημένο τρα-λα-λα ανάμεσά σας».

Στο τρίτο ταξί ήταν μονάχος τρα-λα-λα
Όμως τα αναδιπλούμενα καθίσματα αντίκρυ του ήταν κατεβασμένα κι υπήρχε
Μια έξτρα επιβάρυνση ενάμισι σελίνι και μια παράξενη
Μυρωδιά που του θύμισε ένα ταξίδι στις Κάνες των κανίς.

Όσο για το τέταρτο ταξί, ήταν μονάχος
Τρα-λα-λα όταν το σταμάτησε μα ο οδηγός τον κοίταξε
Διαπεραστικά και είπε: «Ξέρετε, δεν μπορώ τρα-λα-λα να πάρω
Τόσα πολλά άτομα, χώρια μάλιστα κι ο σκύλος».­­­­

––––––––––––––
(Louis MacNeice, Μπέλφαστ 1907-Λονδίνο 1963). Ιρλανδός ποιητής και θεατρικός συγγραφέας. Σπούδασε και έζησε στη Μ. Βρετανία. Το 1950 ανέλαβε για ένα έτος τη διεύθυνση του Βρετανικού Ινστιτούτου στην Αθήνα.