^{ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΟΥΣ
_{________________}}

Έκλεισα πλέον επισήμως τρία χρόνια στην Αθήνα, σε σπίτι δικό μου. Κι όταν λέω «δικό μου» εννοείται φυσικά πως δεν εννοώ «δικό μου δικό μου» αλλά «νοικιασμένο δικό μου». Δε φιλοξενούμαι, δηλαδή, πλέον σε κάποια άλλη, αλλά έχω το δικό μου σπίτι. Πώς το λέει άλλωστε ο Χάινερ Μίλερ στο Αίας για παράδειγμα; «πατρίδα είναι / όπου φτάνουν οι λογαριασμοί λέει η γυναίκα μου». Βέβαια, λένε άλλοι πως πατρίδα, σπίτι, home είναι εκεί που είναι τα βιβλία σου. Έτσι τουλάχιστον ισχυρίζονται άνθρωποι όπως ο Πάτρικ Λη Φέρμορ. Εμένα οι λογαριασμοί μου έρχονται και με βρίσκουν στα Πετράλωνα, όμως τα βιβλία μου ακόμη περιμένουν τη σειρά τους να κατέβουν από την Τούμπα στη Θεσσαλονίκη.

Και λέω τη σειρά τους γιατί τα κατεβάζω λίγα-λίγα, τα περισσότερα είναι εκεί. Κάτι τέτοιο βέβαια είναι κάτι παραπάνω από δυσάρεστο. Παρόλα αυτά, τη δυσαρέσκεια μειώνει ένα σύστημα ανίχνευσης και ιδιότυπου σκαναρίσματος που έχω αναπτύξει με τη μαμά μου. Όποτε χρειάζομαι κάτι, την παίρνω τηλέφωνο και της λέω:

«Θέλω να πας στην τέρμα δεξιά βιβλιοθήκη, τη λευκή, και στο προτελευταίο ράφι, αριστερά, ένα βιβλίο με μοβ εξώφυλλο πρέπει να γράφει αυτό. Το βρήκες; Ωραία, στείλε μου σε καθαρές, πρόσεξε, καθαρές φωτογραφίες τις δέκα πρώτες σελίδες».

Σπάνια αποτυγχάνει το σύστημά μου, δηλαδή η μαμά μου. Να, όπως πριν λίγους μήνες που ήθελα να μου βρει κάτι ποιήματα του Λόρδου Βύρωνα σε μια σειρά Παγκόσμιας Ποίησης με κόκκινο εξώφυλλο και τίτλο Ταξίδι στην Ποίηση που κληρονόμησα απ’ τη γιαγιά μου. Της εξηγώ ότι την έχω στο σαλόνι, αριστερά. Δεν βρίσκει τίποτα. Μα δεν μπορεί! Πέντε μεγάλα κόκκινα βιβλία! Θα μου τα άλλαξαν θέση, θα μου τα πείραξαν, εδώ υπάρχει κάποιος εξωτερικός δάκτυλος, μια σκευωρία! Μες στον πανικό μου επαναλαμβάνω τις οδηγίες.

«Α, τελικά κοιτούσα δεξιά. Το βρήκα».

Με τον Γ. έχουμε αναπτύξει πιο οργανωμένο και σύγχρονο σύστημα εντοπισμού των βιβλίων μας στα Πετράλωνα, και σίγουρα πιο ξεκούραστου για το μυαλό. Έχουμε δώσει ονόματα σε κάθε βιβλιοθήκη, ονόματα ηρώων από αγαπημένα μας μυθοπλαστικά σύμπαντα. Τόλκιν, Star Wars και… Γουίνι. Μετά ξοδέψαμε ώρες… διασκέδασης στον ελεύθερό μας χρόνο φτιάχνοντας μικρές «φωλίτσες» σε κάθε βιβλιοθήκη: εδώ τα θεατρικά έργα, εδώ η ποίηση, εδώ η ξένη πεζογραφία, εδώ η θεωρία της λογοτεχνίας, εδώ για τον μεσοπόλεμο κ.ο.κ. Και να ‘ταν μόνο αυτό! Έχουμε μέχρι και κατάλογο δια-δι-κτυ-α-κό!

Κρίνοντας πάντως από τις σκέψεις που έκανα ότι φτιάχνοντας τις φωλίτσες και τους καταλόγους θα είναι πιο εύκολα τα πράγματα όταν μετακομίσουμε, μάλλον ακόμη δεν έχω βρει το σπίτι μου, κι ας με βρίσκουν οι λογαριασμοί…

__________
Το όνομα της στήλης είναι εμπνευσμένο από τη φράση του David Grossman «τα βιβλία είναι το μοναδικό μέρος στον κόσμο, όπου μπορούν να συνυπάρχουν τα πράγματα και η απώλειά τους».