Ακριβώς όπως τα λέτε, ναι, υπάρχει πάντα η δεύτερη ευκαιρία, που αν και πάντα θα είναι δεύτερη, θα ανταγωνίζεται στα ίσια την πρώτη. Προστάτης της δεύτερης ευκαιρίας είναι ο Σεπτέμβριος, πότε γεμάτος κατανόηση για τις αλλεπάλληλες ανώμαλες προσγειώσεις στις πίστες του καλοκαιριού και πότε ερωτικός και διαθέσιμος να ανοίγει τον δρόμο για τις σκοτεινές του κάμαρες, μετά ελαφράς κλασσικής μουσικής, διεγερτικών αριών, ψιλόβροχου, ανεμοπαρμένων κίτρινων φύλλων, αυτός ο τροχονόμος της μελαγχολίας στις διασταυρώνεις της μεγάλης κυκλοφορίας.
Αν τα μικρά ενθύμια που σαν χάρισαν το καλοκαίρι, και πάρα την θέληση σας, διαλύθηκαν ξαφνικά από μια άστοχη κουβέντα του συνομιλητή σας την στιγμή του αποχωρισμού, να θυμάστε ότι ο Σεπτέμβρης φημίζεται για την παροχή πρώτων βοηθειών σε ανοιχτά τραύματα, γιατρικά του το δροσερό, γλυκό, μυρωδάτο αεράκι από κάποια ξεχασμένα να ανθίζουν γιασεμιά και τον απόηχο του τερετίσματος των τζιτζικιών. Φημίζεται, βέβαια, και για τις παντός είδους συνταγές πρόσκαιρης αποκαθήλωσης της μελαγχολίας: φθινοπωρινές εκπτώσεις και νέα σήριαλ στην τηλεόραση.
Η θεότητα του Σεπτεμβρίου ιππαστί σε χελώνα θαλάσσια με δεκάδες χέρια σαν τη θεά Κάλι, δεν αφήνει κανέναν απαρηγόρητο, επαναφέρει τα ηρωικά δειλινά του Ιουνίου ως σωσίβια στην ταραγμένη των συναισθημάτων θάλασσα, τα αγγίγματα που δεν βρήκαν ανταπόκριση, τα όνειρα που διαλύθηκαν στο πρώτο μπουρίνι του Αυγούστου, την ηχώ των πανηγυριών που δεν προλάβατε και, ως μέγας αλχημιστής, μετασχηματίζει τη νοσταλγία του θέρους σε εμψυχωτικές ανάσες αισιοδοξίας, πείθοντας, χωρίς πολλά λόγια, τον Μέγα Κριτή για μια δεύτερη, μια τρίτη, μια τέταρτη ευκαιρία εκκίνησης -μόνο για εσάς- δρόμου ταχύτητας χωρίς αντίπαλο.

Σεπτέμβρης, ο ναυαγοσώστης της ψυχής του καλοκαιριού, ενώ το σώμα του κείται στην ακροθαλασσιά ή στα βουερά υψόμετρα τα αποδεκατισμένα από τον ήλιο, η ψυχή του στη σκιά των ανέμελων φυλλοβόλων αφήνει το σημάδι της, τίποτα δεν χάνεται, η προοπτική για συναντήσεις στις ήσυχες γωνιές των επιθυμιών, χωρίς τα αδιάκριτα βλέμμα των χιλιάδων τουριστών, ζώσα και ενεργή. Ιερουργός της μελαγχολίας, νυν και αεί, μολών λαβέ, τόσο τολμηρός, κι ας είναι η εθνική οδός μποτιλιαρισμένη, τα αστικά και τα τρόλεϊ ασφυκτικά γεμάτα, τα παιδιά αλλόφρονα, οι χώροι στάθμευσης ρεζερβέ, χωρίς φράγκο στην τσέπη, αυτός ο μέγας ιερουργός της μελαγχολίας και ενθουσιώδης παρηγορητής πάντα θα αφήνει στα κρυφά ένα κέρμα για ελεύθερη επικοινωνία, χωρίς χρονικό όριο και απεριόριστα μηνύματα με τον ατρόμητο εαυτό μας. Να μη λυπάσαι που πέφτουν / τα φύλλα φθινόπωρο. / Η δική σου τρυφερότητα θαν τα φέρει / και πάλι στα δέντρα.* Ακολουθείτε τους δρόμους των μεγάλων ζωγράφων γίνετε φθινοπωρινό χρώμα των Rubens, Monet, Van Gogh, Hockney, κι αν δεν σας ικανοποιεί αυτό, ακολουθείστε τον Τσαρούχη σε μια βόλτα στην βροχερή ρωσική φύση ή στην οδό Ριβολί.

Στην τελική μην ξεχνάτε τον τρύγο, απολαύστε την απροσδόκητη συνάντηση της γης με τα ουράνια, τις ασπρόμαυρες εικόνες από τα παλιοκαιρίσια φωτογραφικά άλμπουμ, τις κεχριμπαρένιες καμπύλες από τις ρώγες των σταφυλιών, τα τσαμπιά στις παιδικές σας ζωγραφιές, μην ξεχνάτε τους ψιθύρους, τις υποσχέσεις, τις ματιές που σκορπίστηκαν μέσα στη μέρα καθώς το δειλινό επαναφέρει τα πάντα με αποστάγματα 42% ως ευεργέτημα και τιμή για την παρουσία σας και την καλή σας διάθεση συμμετοχής στην γιορτή του Διονύσου. Μυρίζει χώμα οργασμικό στη διψασμένη γη.** Ένας ατέλειωτος αμπελώνας δικός σας κι εσείς ο τρυγητής.

_____________
* Νίκος Καρούζος «Παραίνεση» από τη συλλογή Θρίαμβος χρόνου, Απόπειρα 1997
**Γιάννης Βαρβέρης «Μπόρα», από τη συλλογή Βαθέος γήρατος, Κέδρος 2011