Ποιητής, πεζογράφος και δραματουργός, θεωρείται μαζί με τον Carles Riba (Κάρλες Ρίμπα), τον J. V. Foix (Τζ. Β. Φος) και τον J. Carner (Τζ. Καρνέρ), ένας από τους πιο πρωτοπόρους και εξέχοντες εκπροσώπους των καταλανικών Γραμμάτων. Ο ίδιος περιέγραψε το έργο του ως «στοχασμό πάνω στον θάνατο» καθώς εστιάζει σ’ αυτόν και μάλιστα όχι μόνο στον ατομικό αλλά και στον συλλογικό θάνατο. Υμνεί όσο κανείς άλλος την ήττα αλλά και την ελπίδα μιας Καταλονίας που υπόκειται σε κοινωνικές και πολιτικές εντάσεις και αλλαγές.
Η λογοτεχνική του παραγωγή πλούσια, καθώς περιλαμβάνει ποιητικές συλλογές, θεατρικά έργα και διηγήματα, πηγάζει από την καταλανική φύση, και κυρίως από το παραθαλάσσσιο χωριό Αρένις ντε Μαρ (Arenys de Mar), τη «μικρή πατρίδα» του όπως την αποκαλεί εκείνος, στην περιοχή Μαρέσμε που παρουσιάζεται μάλιστα μυθοποιημένη σε όλο του το έργο ως Sinera (Αρένις με αναγραμματισμό).
Όμως, εκτός από την Καταλονία, εξέχουσα θέση στο έργο του κατέχει και η Ελλάδα, στην οποία μάλιστα ταξίδεψε το 1933, και ιδίως τα ελληνικά μυθολογικά στοιχεία, όπως μπορούμε να διακρίνουμε στα έργα του Miratge a Citerea (Αντικατοπτρισμός στα Κύθηρα), Ariadna al laberint grotesc (Η Αριαδνή στον απεχθή λαβύρινθο) και Les roques i el mar, el blau (Τα βράχια και η θάλασσα, το γαλάζιο) στα οποία διακρίνεται η ιδιαίτερη ειρωνία και σάτιρα που χαρακτηρίζει τη γραφή του. Επίσης, πηγή έμπνευσής του αποτελεί και η Βίβλος, όπως μπορούμε να παρατηρήσουμε στο έργο του Primera historia d’Ester (Πρώτη ιστορία της Εσθήρ), και τέλος, η Μεσόγειος. Το έργο του είναι διάχυτο από στοιχεία που συνθέτουν τη μεσογειακή φύση όπως ο ήλιος, η θάλασσα, ο αγέρας... Και μέσα από αυτήν την σύνθεση ο ποιητής ανυψώνει τον μεσογειακό άνθρωπο που μοχθά, αγωνιά και διερωτάται για το πεπρωμένο του, τον θάνατο. Το έργο του πλούσιο και ποικίλο, έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και έχει λάβει διεθνή αναγνώριση.

Το ποίημα «He mirat aquesta terra» («Ατένισα ετούτη τη γη») είναι από την ποιητική συλλογή Llibre de Sinera (Βιβλίο της Σινέρα) η μελοποίηση του οποίου από τον Βαλενθιανό τραγουδοποιό Raimοn, συνέβαλε στο να γίνει ιδιαίτερα γνωστό και αγαπητό στο καταλανικό κοινό.

^{ΜΑΪΡΑ ΦΟΥΡΝΑΡΗ}

^{Α Τ Ε Ν Ι Σ Α   Ε Τ Ο Υ Τ Η   Τ Η    Γ Η}

Όταν το φως που αναδύεται απ’ τα βάθη της θάλασσας

στην ανατολή μόλις αρχίζει να τρεμοπαίζει,

ατένισα ετούτη τη γη,

ατένισα ετούτη τη γη.

Όταν πίσω απ’ το βουνό που η δύση αργοσβήνει

το γεράκι έπαιρνε στο διάβα του τη λάμψη τ’ουρανού,

ατένισα ετούτη τη γη,

ατένισα ετούτη τη γη.

Ενώ ασθμαίνει άρρωστος ο νυχτερινός αγέρας

και στόματα σκότους θροΐζουν στα μονοπάτια,

ατένισα ετούτη τη γη,

ατένισα ετούτη τη γη.

Όταν η βροχή φέρει τη μυρωδιά της σκόνης

απ’τα τραχιά φύλλα των μακρινών λυγαριών,

ατένισα ετούτη τη γη,

ατένισα ετούτη τη γη.

Όταν ο άνεμος μας μιλά στη μοναξιά

για τους νεκρούς μου που γελούν που ‘ναι πάντα μαζί,

ατένισα ετούτη τη γη,

ατένισα ετούτη τη γη.

Ενώ γερνάω στη μακρά προσπάθεια

να ανασκαλεύω με το υνί τις μνήμες,

ατένισα ετούτη τη γη,

ατένισα ετούτη τη γη.

Όταν το θέρος αποκοιμίζει καθ΄ όλο τον αναπαυμένο

αγρό τη βαθιά σιωπή που απλώνουνε οι γρύλοι,

ατένισα ετούτη τη γη,

ατένισα ετούτη τη γη.

Ενώ σοφά δάχτυλα τυφλού κατανοούσαν

πώς ο χειμώνας απεκδύει από τις κληματόβεργες τη νύστα,

ατένισα ετούτη τη γη,

ατένισα ετούτη τη γη.

Όταν η αχαλίνωτη δύναμη των αλόγων

της ξαφνικής νεροποντής κατεβαίνει απ’ τους χειμάρους,

ατένισα ετούτη τη γη,

ατένισα ετούτη τη γη.