Ανατολική προβλήτα

Τα αγγεία ορίσαν το χρώμα των ματιών.
Τα μάτια, τοξεύματα της σωρού
των απαιτήσεων.
Οι απαιτήσεις επιταχύναν το σφυγμό.
Ο σφυγμός έδωσε το τέμπο της καρδιάς.
Η καρδιά, ο περίφημος δημοπράτης:
της άφρονης ζήτησης και
της άφθονης προσφοράς.
Στης ευθυντηρίας τις λείες πέτρες,
μη χτίζεις προδοσίες.
Θα γλιστρήσουν με κείνες
τις κακότεχνες απαιτήσεις.
Τις δήθεν δίκαιες.
Και πώς θα κινηθείς στην προβλήτα,
που τόσο φυσικά στη θάλασσα εισχωρεί.
Τι θα επιδείξεις.
Εξόν από μια πικρά καταφρόνια,
και μιαν αναίμακτη, νωθρή συμπόνια.
Κοστίζουν οι εκπτώσεις.
Μην γελιέσαι.

Primum cognitum

Άναψαν τα φώτα της νύχτας.
Πίστεψες σε κάποιο Γεγονός.
(Θολά φαινόταν οι προσθήκες)
Που σε καθόρισε.
Ή δήθεν και σε σταμάτησε.
Τι είδους γεγονός μπορεί να είναι,
όταν αζευγάρωτα από
χρόνους-τόπους-λοιπά δεδομένα,
επιμένει ν' απλώνει τα πλοκάμια του.
Σε πρώτο πρόσωπο.
Κάποιο «εγώ» ή «εμείς»
    ―τι αντίθετες λέξεις―
στον ελαφρύ κυματισμό
μιας οπτικής γωνίας.
Σε δύο σκέλη ερωτήματος:
Ήταν το γεγονός ή ήσουν το γεγονός.
Έσφιγγες τα χείλη.
Παγιδεύτηκαν τα Φώτα.
Αυτό που έβλεπες,
δεν ήταν το απατηλό
που χρειαζόσουν.

Συντελεστής τριβής

Αμέτοχη σε σφαίρες ισχύος
κι ορμητικούς κανόνες.
Στάθηκε.
Διά το εξ αγώνων ηττηθήναι την τριβήν.
Εξαρτημένου του της ολισθήσεως
συντελεστού,
από τη φύση των εφαπτομένων
επιφανειών.
Αποσύρθηκε.
Στα ένδοθεν κατοικητήρια
των πτερυσσόμενων σχημάτων.
Αθέατων και θεωμένων.
Μιαν αστραπή ακμάζουσα
χωρίζει από την πλάνη:
Της φαντασίας που πυκνώνεται
με καθωσπρέπει εικόνες
και τις διαψεύσεις τους.
Συγχρόνως
Μετασχηματιζόμενη τριβή:
Από ολισθαίνουσα σε οριακή,
μέχρις ολικής εκμηδενίσεως
της τρωτής φύσης των επιφανειών τους.

Το πείραμα

Μου έταξαν το τίποτε το πιο πικρό.
Άραγε θα μπορούσε να σταθεί στο εντεύθεν του κλοιού;
Στη διωρυχή του πουθενά.
Ο ναύσταθμος.
Γεμάτος από άδειες ενότητες.
Της έταξαν το πουθενά.
Οι διασταθμοί μετατρέπουν τους δούλους σε σχολιαστές.
Πάντα κάποιο «λαμά σαβαχθανί» τελειώνει την ιστορία.
Και βοά την αδυναμία τους.
Το πείραμα απέτυχε.
Έμεινα στην όρθια θέση του νικητή στο βάθρο.