Μεταίχμιο

χαρίεντα γοῦν καὶ καθαρὰ καὶ διαφανῆ τὰ ὑδάτια φαίνεται καὶ ἐπιτήδεια κόραις παίζειν παρ᾽ αὐτά
Πλάτων, Φαῖδρος 229b

Οι θρύλοι είναι εκ του πονηρού, συχνά.
Προπατορικά συκοφαντήματα.
Κανείς δεν την έσπρωξε.
Η ίδια έκανε το πρώτο βήμα
ο βοριάς τής ανάδευσε μόνο για λίγο τα μαλλιά
πιο γρήγορα απ’ ό,τι ένα λαμπύρισμα στα φύλλα της ελιάς
σε ώρα άφωνη μεσημβρινή.
Ήταν δεμένη με ξόρκια πανικού,
πώς να ξεχωρίσει δηλητήρια από ιάματα;
Η πτώση ίσως να ήταν το φάρμακό της.
Λίγο πριν καταδυθεί στον εαυτό της
είχε δει:
οι κλεψύδρες πνίγονταν ήδη μέσα στο νερό τους
και οι τζίτζικες ισομετρούσαν τον χρόνο
ανάστροφα
—από το τέλος στην αρχή.

Ανάληψη

Μέθυσε τόσο από τα φύλλα της συκιάς
που οι μαστοί της έγιναν κρουνοί.
Ξάπλωσε στο κρεβάτι με νυχτωμένα μάτια.
Τζιτζίκια στράγγιζαν στα στήθη της το γάλα.
Από τα νύχια της πετάρισαν αμέτρητες γαλάζιες πεταλούδες
μικροσκοπικές σαν άνθη φασολιάς.
Ένα φτερένιο σύννεφο ξεχύθηκε στους δρόμους απ’ τις γρίλιες
σπίτια δρόμοι βουνά ποτάμια
εγκολπώθηκαν στον θόλο του ουρανού.
Άφαντη.
Στο στρώμα βρέθηκε ένα σεντόνι διάφανο από φτερά εντόμων
πού και πού ίχνη γαλάζιας σκόνης.
Τώρα το μεσημέρι της Αναλήψεως
λεχώνες απ’ τα μπαλκόνια αμολάνε
χαρταετούς με κεντημένα λεπιδόπτερα σε λουλακί κλωστή
σταυρώνουν τα χέρια και σηκώνουνε
διακεκομμένο μοιρολόγι
απόκοσμο οξύτονο σαν τζιτζικίσια ζάλη.

Αντίπερα όχθη

Ήρθε απ’ έξω δώδεκα το μεσημέρι.
Αύγουστος.
Στα χείλη μέλι και στο αριστερό του χέρι ένα τσαμπί σταφύλια.
Στάθηκε μπροστά στον καθρέφτη.
Πέρασε μέσα.
Τα σταφύλια έγιναν πολτός στην απύθμενη επιφάνεια.
Κάθε Δεκαπενταύγουστο
μελισσοκόμοι λιβανίζουν το δωμάτιο,
οι μέλισσες ζαλίζονται
και τρυγούν το μέλι από την εδώ όχθη του καθρέφτη.
Από πίσω τίποτα.
Ένα μαυρισμένο γυαλί.

Ο μέγας ιεροεξεταστής

Προς τι η αλήθεια;
Η ελευθερία προς τι;

Απλή η συνταγή της λύτρωσης:
ο μέγας άγρυπνος προγραμματιστής
αντικατοπτρισμών κεκορεσμένης πείνας·
δύο ψωμιά
δύο καθρέπτες
—πολλαπλασιασμός των άρτων·
μια διέγερση
μια κάμερα
—ολόγραμμες περιπτύξεις.

Απτό το μέγα θαύμα:
Γρηγορότες Άργοι
εννυχεύουν σ’ ακοίμητες οθόνες 
ρίχνουν υάλινες ματιές
οριζόντιες ευθείες κάθετες λοξές
σκυλίσια επίμονες.
Βλέποντας τα μισά τους μάτια στ’ άλλα τόσα
λιώνουν από πόθο για ένα βλέμμα
εικονικό
ενός ειδώλου εαυτού
που ξόδιασε το φως του.

____________
Οι Μυθιστορίες που δημοσιεύονται εδώ πρόκειται να ενταχθούν στην καινούργια ποιητική του συλλογή.