Ο Αντρέας Κορδοπάτης είναι όλοι εκείνοι που προσπάθησαν να δραπετεύσουν από τη νεοελληνική ένδεια. Υπέστησαν τα πάντα: ταπεινώσεις, κακουχίες. Τα κατάφεραν ωστόσο… Θ. Β.

Ο Θανάσης Βαλτινός δεν ήταν μόνο ένας άξιος λογοτέχνης με πλούσιο συγγραφικό έργο που τίμησε τα ελληνικά γράμματα όσο ελάχιστοι στον καιρό του. Ήταν πάνω απ’ όλα ένας ευαίσθητος, πανταχού παρών δέκτης και των πλέον ανεπαίσθητων παλμών της ιστορικής και κοινωνικής πραγματικότητας της εποχής μας, την οποία κατέγραφε με ακρίβεια γεωμέτρη αναπτύσσοντας στο έργο του ένα προσωπικό γλωσσικό ιδίωμα που σε πολλές περιπτώσεις ανταγωνιζόταν επάξια την σπουδαιότητα αλλά και την ακρίβεια μιας φωτογραφίας.
Άνθρωπος χαμηλών τόνων, προσηνής και αγαπητός, τον θυμάμαι στις παραστάσεις μου την περίοδο που σκηνοθετούσα στην Αθήνα να με περιμένει για να μου μιλήσει, πάντα με την αυστηρότητα και την δίκαιη κρίση του θεατή που γνώριζε πολύ καλά από θέατρο και μπορούσε να μετουσιώσει την σκέψη του σε επωφελή λόγο. Ποτέ δεν θυμάμαι να περιορίστηκε σε ένα ανούσιο και διεκπεραιωτικό «συγχαρητήρια», που τόσο συνηθίζεται στους θεατρικούς κύκλους, αντίθετα, η σύντομη, κατά το μάλλον ή ήττον, συνομιλία μας στο φουαγιέ του θεάτρου, πολλές φορές συνεχιζόταν την επομένη από τηλεφώνου δια μακρόν.
Τρία χρόνια πριν από την εκδημία του, καθώς η χώρα απαλλασσόταν σταδιακά από την πανδημία του κορονοϊού, προγραμματίσαμε να ανεβάσουμε στο Θέατρο Κυδωνία, Το συναξάρι του Αντρέα Κορδοπάτη. Του τηλεφώνησα ξανά μετά από χρόνια για να του ζητήσω την άδεια αλλά και να του προτείνω να διοργανώσουμε στο θέατρο μια βραδιά προς τιμήν του, κατά την οποία θα έβλεπε την παράσταση και εν συνεχεία θα παρευρισκόταν στην εκδήλωση. Ήδη από το μέταλλο της φωνής του καταλάβαινα πως στα χρόνια που μεσολάβησαν κάποια πράγματα είχαν αλλάξει. Χάρηκε με την προοπτική του ανεβάσματος του έργου του στα Χανιά, δεν αρνήθηκε την συμμετοχή του στην εκδήλωση, όμως έθεσε πολύ ευγενικά την προϋπόθεση να του το επιτρέψει η υγεία του. Όταν οι μέρες πλησίαζαν ξαναμίλησα μαζί του. Δυστυχώς δεν θα μπορούσε, μου είπε, να ταξιδέψει, όμως, είχε μια λύση να μου προτείνει, να τον εκπροσωπήσει ο επιστήθιος φίλος του Βασίλης Παπαγεωργίου, όπως και τελικά έγινε. Στις 31 Ιουλίου 2021 έγινε η παράσταση και η εκδήλωση στον Αίθριο Χώρο του Θεάτρου Κυδωνία με τον εξαίρετο Βασίλη Παπαγεωργίου που ταξίδεψε άρον άρον από την Θεσσαλονίκη στα Χανιά, κοντά μας, να αναλύει με παρρησία το έργο του Βαλτινού και να απαντά στις ερωτήσεις του ακροατηρίου που με ζέση είχε κατακλύσει το θέατρο Κυδωνία. Παρούσα και η Χριστίνα Κορδοπάτη, εγγονή του Αντρέα, η οποία  ζει στα Χανιά και δέχτηκε να μας μιλήσει για τον παππού της και τις οικογενειακές της αναμνήσεις.

Το κενό που άφησε πίσω του ο Θανάσης Βαλτινός είναι δυσαναπλήρωτο. Ας παρηγορηθούμε διαβάζοντας ξανά την Ορθοκωστά, την Κάθοδο, το Συναξάρι… ό,τι κι αν έγραψε! Δεν θα φύγει ποτέ από κοντά μας.