Ανυπεράσπιστη εποχή

Δεν μπορώ πια να στηριχτώ
Σε λουλούδια
Που έχουν όλα βρεθεί ανεξήγητα
Κάτω απ' τα πόδια μου

Λάσπη παντού
Άντε να καθαρίσεις τώρα τόσες υποκρισίες
Με ένα μονάχα φτυάρι

Μοιάζει υγρός τάφος η γη
Με χιλιάδες σταυρούς
Και πολύχρωμα ποιήματα
Να περικυκλώνουν το φως

Τα κυπαρίσσια τρύπησαν το ταβάνι
Εδώ και καιρό
Και το καζανάκι στάζει

Η εκθαμβωτική μυωπία της σελήνης
Επιπλέει σ' ένα παλιό σπίτι
Γεμάτο αρχαία σφάλματα
Και κατσαρίδες

Συν τοις άλλοις

Εσύ συνεχίζεις να λείπεις
Ακόμα και την ύστατη στιγμή
Μήπως βοηθούσες λιγάκι
Σ' όλη αυτή την ακαταστασία
Των λέξεων

Κι εγώ

Συνεχίζω να χάνω την ευκαιρία
Για ένα οριστικό αντίο
Στο κατώφλι
Αυτής της ανυπεράσπιστης
Από νόημα
Εποχής

Εκ των υστέρων
( Κάτι σαν παρτίδα σκάκι χωρίς βασιλιά )

Η γλώσσα πάντα θα προδίδει την σκέψη
Η σκέψη πάντα θα προδίδει την πράξη
Η πράξη πάντα θα προδίδει την γραφή
Η γραφή πάντα θα προδίδει το πνεύμα
Το πνεύμα πάντα θα προδίδει την ελευθερία

Και οι προδοσίες θα συνεχίζονται
Αναμφιβόλως

Προς τέρψιν των οφθαλμών μας
Και των επόμενων ζωών που θα ρθούν
Αφού δεν υπάρχει άλλος τρόπος
Για να δικαιολογήσουμε
Πειστικά
Μια ούτως ή άλλως μάταιη ύπαρξη
Που είθισται να περιφέρεται σαν σκιά
Στα στενά του κόσμου
Φορώντας περικεφαλαία

Με έπαθλο
Μια ακατόρθωτη αθανασία