Δεν είναι μόνοι.

Πορεύονται μαζί.

Εκπορεύονται από το μαζί.

Αντανακλούν μια λύπη για την ανθρωπότητα.

Πάγος η αλήθεια τους.

Ελαστική η στιγμή τους.

Κάθε επανάληψη αλλάζει τις ευθείες.

Δεν σπάζουν, καμπυλώνουν.

Απορροφούν τους κραδασμούς του εφήμερου

με τη σιγουριά μιας παλάμης

ενωμένης με μιαν άλλη.

Αυτό το κράτημα είναι που τους σώζει.