Γεννιέμαι με τις σπονδές
κρασιού πάνω στη γη
με την ιδιωτικότητα της κάμαρης γεννιέμαι
και στον πόθο του κορμιού του αγαπημένου
εξόριστου μακριά σε ωκεανό αλλότριο
Γεννιέμαι με την ορμή της θύελλας
και στο απόβραδο της ζέστης μίας μέρας
Γεννιέμαι από τον βρυχηθμό της μάνας για τα μικρά της
σαν δει τον εισβολέα να περιτριγυρίζει τη φωλιά
Γεννιέμαι όταν προφέρονται δυο τρία σ’ αγαπώ
με νεανική πολύ φωνή πρωτάρα
και στη σκιά του ελαιόδεντρου γεννιέμαι
μιας ξεραμένης γης το θέρος
και κατά τα άσματα των τζιτζικιών
που απ’ την κάψα το δέρμα τους αφήνουνε πάνω στα δέντρα
Γεννιέμαι στα σπήλαια που υγραίνονται
απ’ την ανάσα πρωτόγονων φυλών
ή όταν υλιστής ιστοριογράφος
ανακαλύπτει τη Θεογονία του Ησιόδου
Γεννιέμαι στα νερά σπαρμένα από φάλαινες
όταν μεταναστεύουν για να μπορέσουνε να πολλαπλασιαστούν
και από του χρυσού τον πυρετό
ή των υποτροφιών ή του κρυπτονομίσματος
Γεννιέμαι στη λάμψη υπό τον ήλιο
μιας μπουγάδας από ασπρόρουχα
και στις διαλέξεις για την αναζωογονητική γεωργία
που ξυπνάνε συνειδήσεις
Γεννιέμαι στις ρίζες καλαμιών
σαν εκλαμβάνονται ως αντικείμενα μαγείας
και όταν τα δένδρα αθανάτων
στην Αλμερία φτιάχνουν δάση
Γεννιέμαι στη διαδικτυακή συνομιλία κάποιων φίλων σε λοκ ντάουν
και σαν μαζεύουμε τα θεραπευτικά φυτά τον Αύγουστο
Από την τηλεφωνική κλήση μεταξύ τυφλών γεννιέμαι
και όταν κραυγές πάθους ερωτικού
ακούγονται από ένα ανοιχτό παράθυρο το καλοκαίρι
Γεννιέμαι από το πήγαινε έλα στα κορμιά των εραστών
και από τις δημιουργικές στιγμές των Φεντερίκο Λόρκα
ή όταν ένας δραματουργός πληροφορείται
ότι το έργο του θα ανέβει στη σκηνή
Ξανά γεννιέμαι στα τσαμπιά των σταφυλιών
που ωριμάζουν κάτω απ’ τον μεσογειακό τον ήλιο
και όταν οι ευγενικοί μας γύπες
καθαρίζουνε τη γη από οργανικά υπολείμματα
Γεννιέμαι με την κορυφή του κύματος
που κάνει μία σέρφερ να σηκώνεται σ’ εφτά μέτρα ύψος
και στην ερήμωση από την απουσία του αγαπημένου
στις στιγμές αποκορύφωσης της αστικής χαράς
Γεννιέμαι στη διασταύρωση ανέμων
προέλευσης Ευρώπης, Ασίας και Αφρικής
ή όταν ανακαλύπτεται το μεγαλείο
μιας Ελληνίδας ποιήτριας αυτόχειρα
Γεννιέμαι όταν ακτιβιστές
ανακυκλώνουν το περίσσευμα τροφίμων που πετιέται
και στην προσπάθεια να διορθωθούν τα εγκλήματα
που διαπράχθηκαν στην Ανθρωπόκαινο
Ή όταν η καταδίκη καλλιτέχνη
που βλασφήμησε σύμβολα μοναρχικά
πυροδοτεί διαμαρτυρίες και πλημμυρίζουνε μια πόλη ολάκερη,
στις φωνές, στους καπνούς, στα συνθήματα, στις φωτιές
και γεννιέμαι όταν ο δάσκαλος στους μαθητές του εξηγεί
ότι η επανάσταση του Σπάρτακου δεν είναι μόνο ιστορία
αλλά απαραβίαστο δικαίωμα του κάθε ανθρώπου
Γεννιέμαι, για να γεμίσω ένα κενό να συμπληρώσω
το ανθρώπινο πλέγμα των συγχρόνων μου
και για να ερμηνεύσω με τον τρόπο μου
τα κείμενα και της συνήθειες των κλασικών δημιουργών