Α Βρίσκω ότι εδώ στα Χανιά η μια πλουμέρια είναι πιο ωραία από τις άλλες.

Β Θα υπάρχει λες κάποια που να είναι η πιο ωραία απ’ όλες; Η πλουμέρια η ωραιότατη;

Α Θα υπάρχει. Αλλά θα υπάρχει πάντα κάποιος που θα βρίσκει μια άλλη πλουμέρια ακόμη πιο μυρωδάτη. Αυτός που θα βρίσκει πάντα μια υψίφωνο καλύτερη από την Μαρία Κάλλας.

Β Μιλάς υποθετικά τώρα.

Α Μιλώ δυνητικά.

Β Για έναν ακατάσχετο συγκριτικό βαθμό που πάντα θα υπερβαίνει τον υπερθετικό;

Α Για το παιδικό «ό,τι λες κι ένα παραπάνω».

Β Δεν φτάνουμε έτσι ποτέ σε μια εσχατιά.

Α Είδα κάποιους ζωγραφικούς πίνακες με κατάμαυρα άφυλλα δέντρα στην εκκλησία του Αγίου Ρόκου που φανέρωναν αυτή την ατελείωτη εσχατιά.

Β Κάτι εντελώς άγονο;

Α Όχι. Κάτι πιο οικείο που το υπερβαίνει.

Β Μια Ελλάδα πάντα χειρότερη από τη χείριστη; Έναν κόσμο το ίδιο;