Απουσία

                                                                    Στην Τ.

Οι λέξεις στο χαρτί δυσκολεύονται να βρουν τη θέση τους.
Πονάω
και δεν πονάω.
Λυπάμαι
και δεν λυπάμαι.
Χτίζουμε κόσμους μικρούς
που διαλύονται μέσα σε μια νύχτα
ή σε ένα λάθος.

Ίσως αυτό το ποίημα
να είναι μια παρηγοριά
χυμένη στο χαρτί
μια πληγή ανάμεσα σε κάθε γράμμα.

Ίσως η γραφή
να είναι μια πράξη που σώζει
τα δάχτυλα θωπεύουν τις λέξεις.

Ίσως η γραφή
να κρατάει το χέρι σου ζωντανό
σπρώχνει το αίμα στις φλέβες.

Ίσως η γραφή
να είναι η πράξη αυτή
που δένει το σώμα με το χώμα

―έρπουν στο δέρμα οι λέξεις―

κι ακόμα
δεν μπορούν
ν’ αρθρώσουν την αγωνία.

Οι λέξεις θα πουν την απουσία.

Σιωπή

Ίσως γιατρεύει η σιωπή
ίσως και όχι
είναι το άλαλο
σώμα χωρίς λέξεις
γλώσσα μ’ ανοιχτές πληγές
καρφιά και σύρματα
που ροκανίζουν το δέρμα
χιλιάδες μηνύματα
που καίγονται στα δάχτυλα.

Ίσως γιατρεύει η σιωπή
ίσως και
όχι.