Μάλλον υποδύονται την ακινησία

Επειδή τα ποιήματα
όταν φτάσουν
στην ωριμότητα
γίνονται κάποτε βραδυφλεγή
Μπορεί ν’ ανοίξουν
χρόνια αργότερα
αψηφώντας τους καιρούς
σκαλίζοντας
σε σκληρά υλικά
το βλέμμα
εκείνης της στιγμής

Επειδή τα ποιήματα
γίνονται βραδυφλεγή
καθώς ετοιμάζουν
ήρεμα
τις εκρήξεις

Σπερματοζωάρια

Κανείς δε μού ‘χε πει
πως μπορεί
να είναι αόρατα
άυλα
να γονιμοποιούν
από μακριά

Μόνο κάτι παλιές
θρησκευτικές ιστορίες
υποστηρίζανε
ασύλληπτα
την ασύλληπτη γονιμότητα

Κι η γλύπτρια
η Kiki Smith
τα κλείνει σε μεγάλα γυάλινα κουτιά
βαριές σκοτεινές μάζες τα δείχνει
βαριές σκοτεινές μάζες ύλης
διαπεραστικά αιχμηρές
τα σπερματοζωάρια

Πώς φτάνουν τα δικά σου
                     σε μένα;
Πώς ανοίγουν θύρες αισθήσεων;
Πώς απλώνουν στα μέλη γαλήνη;
Πώς ανάβουν φώτα του σώματος;

Με αναθρώσκεις
                 (σκέφτομαι τη Μάτση
                                 το ξέρεις )
Όσο κοπάζει η πείνα
εκείνη που θέριζε τα σωθικά

Σαμοθράκη

―Προανάκρουσμα;
Προγεφύρωμα;
Αρχαίο νήμα;
Σίγουρα όμως η «Αιολία» του Γ. Σ.
Χάνεται και ξαναγυρίζει πεντακάθαρη

―Προάγγελος
μου λες

―Προάγγελος θανάτου;
ρωτάω μαζεύοντας σύκα
                στην αυλή

―Προάγγελος καλών
(καθαρά ανατέλλει το ένδον ρήμα)