I.

Είδα ξυστά την κατηφόρα
και το δέντρο· όταν το ψέλλισε ο καφές                         ΓΡΗΓΟΡΟΤΕΡΑ
ενώ εγκατορύσσομαι
νησί· με βάδισμα αυτιστικό
σαν απεργία
εκμανούς βιβλιοθήκης.

                        II.

Έν’ αυτοκίνητ∞
―που ξεκινάει από Γ―
μια αλυσίδα πλέεται
μέσα στο ψύχος που με έστιξε
ο Αύγουστος· μοιάζει κλισέ
που αποκαλώ τη νοσταλγία εθισμό
οπότε αναβαπτίζεται Πυθία
υδαρής.

                        ΙΙΙ.

Χρωμόσωμα η ατυχία; Περιττό.
Εγώ ―εκ γενετής βαρύγδουπος―
αρνήθηκα στεγνά το δισκοπότηρο
και τ’ άφησα στην κρίση του
                να κατουράει φως
                ή αμνησία.

                        IV.

Ανατολή,
το σύνδρομο γαλάζιο συγχωρείται
κι ενώ εκσφενδονίζονται σαν λέξεις τα παιδιά
(χαράσσοντας)
τα κάγκελα τσουλούν
ως μέλλον της αγάπης.

                        V.

Δενδροφυτεύτηκε έν’ αστέρι απογευματινό
στο αίνιγμα της παλίρροιας· η άμμος
άχνιζε τζακίσιο κάστανο
κι ενώ βαστούσα τρέμοντας τη μάσκα
το ήξερα καλά
πως είχα πέσει μ’ αλεξίπτωτο
στη χώρα που οι ντόπιοι λένε «Σβήστρα».