Αυτή Η χαρά που νιώθεις όταν παίζεις ποδόσφαιρο ή τένις. Παίζεις με την ικανότητά σου να ελέγχεις και με τις ιδιοτροπίες της φύσης και της τύχης. Παίζεις και σε παίζουν.

Αυτός Είναι τέτοια η σκληρότητα που δημιουργεί ο θάνατος και το κενό που αφήνει, που χωρίς καθόλου να το θέλεις τοποθετείται σε μια σκληρότητα και η ίδια η αγαπημένη σου μορφή. Έχει ήδη καταστραφεί η αίσθηση τρυφερότητας προς αυτή την αγαπημένη μορφή. Καταλήγεις πολύ γρήγορα να μη νιώθεις την έλλειψη της αγάπης, παρά μόνο τη σκληρότητα που δημιουργεί η έλλειψη.

Αυτή Αντιγραφή και συσσώρευση, αλλά για πόσο. Όταν οι αντιγραφές εξαντληθούν καθώς οι πηγές θα έχουν εξαντληθεί δεν θα υπάρχει η βουτιά ή το βήμα έστω στο επέκεινα. Η κοσμογραφία θα αναπαράγει τον εαυτό της. Δεν θα υπάρχει επινόημα ούτε νόημα, δυνατότητα δημιουργίας νέου κόσμου, δεν θα υπάρχει η δυνατότητα κοσμογονίας. Κι έτσι ούτε και κατάφαση του διαφορετικού. Δεν θα είσαι πια ο άλλος.

Αυτός Επικρατεί ένας συνεχής και δύσκολος αγώνας να θυμηθώ και μια βαθιά ηρεμία από την ανάγκη να θυμηθώ. Η αγωνία στεγάζει την ανάγκη και η ανάγκη την ηρεμία.

Αυτή Απροβλημάτιστη περιφρόνηση της ζωής τελικά. Σταδιακή εισχώρηση στη λήθη των αξιών της. Παντού θολούρα μιας ανικανότητας ή αδιαφορίας να ξεπεραστεί η ερημιά που φέρνει η λήθη.

Αυτός Οι παλμοί της καρδιάς. Οι κτύποι της στο αφτί. Η καρδιά που πάει ακόμη και ενάντια στη ροή. Η καρδιά τού ναι που είναι πιο μεγάλη από κάθε καρδιά.

Αυτή Όλες αυτές οι αποχρώσεις τι θα απογίνουν. Η μαύρη ύλη και η λευκή ύλη και αυτή που γεννά τις αποχρώσεις τι θα απογίνουν. Κόσμος δεν είναι και η υπέρβαση του κόσμου;

Αυτός Η αγάπη που έχει διηθηθεί από τη Σαπφώ και τον Σέξπιρ ως τον Μορς κι εσένα τώρα εδώ, τη στιγμή αυτή που με κρατάς το χέρι αμήχανα. Που αγωνιάς για την αμηχανία σου.