Ένας γονιός αγαπά το παιδί του βαθιά και ολοκληρωτικά, γιατί από ένστικτο αγαπά όχι μόνο τα προτερήματά του αλλά κυρίως τα ελαττώματα και τις αδυναμίες του.
Το «Μητέρα» (2009) του Μπονγκ Τζουν-Χο, είναι ένα φιλμ το οποίο στην αφήγηση του συνδυάζει τα είδη, συνθέτοντας στοιχεία αστυνομικού θρίλερ, φιλμ νουάρ και ψυχολογικού δράματος σε μια συγκλονιστική ιστορία μητρικής αφοσίωσης. Η ταινία ακολουθεί μια μεσήλικη γυναίκα, που αναφέρεται απλώς ως Μητέρα (Κιμ Χι-τζα), της οποίας ο διανοητικά ανάπηρος γιος, Ντο-Τζουν (Γον Μπιν), κατηγορείται για τη βάναυση δολοφονία ενός νεαρού κοριτσιού. Όταν οι αρχές, πρόθυμες να κλείσουν την υπόθεση, φορτώνουν το έγκλημα στον Ντο-Τζουν χωρίς να γίνει καμία έρευνα, η μητέρα του αναλαμβάνει να αποκαλύψει την αλήθεια και να αποδείξει την αθωότητά του.

Η ταινία ξεκινά με την ανάδειξη της στενής, αν και ασφυκτικής, σχέσης μεταξύ μητέρας και γιού. Τον φροντίζει εμμονικά, ανησυχώντας για την ανικανότητά του να προσανατολιστεί στον κόσμο μόνος του. Παρά το γεγονός ότι είναι στα τέλη των είκοσι ετών, ο Ντο-τζουν παρουσιάζει παιδική αφέλεια, γεγονός που τον καθιστά εύκολο στόχο για χειραγώγηση. Ο καλύτερός του φίλος, ο Ζιν-ταε, είναι ένας ταραχοποιός τύπος που τον φέρνει συχνά σε επισφαλείς καταστάσεις, τροφοδοτώντας περαιτέρω τις ανησυχίες της μητέρας για την καθημερινότητα του παιδιού της.
Όταν μια μαθήτρια της γειτονιάς, η Μουν Α-τζουνγκ, βρίσκεται δολοφονημένη στην ταράτσα ενός εγκαταλελειμμένου κτιρίου, η αστυνομία συλλαμβάνει γρήγορα τον Ντο-τζουν με βάση έμμεσες ενδείξεις. Η μόνη του σχέση με το έγκλημα είναι μια μπάλα του γκολφ με το όνομά του που βρέθηκε κοντά στον τόπο του εγκλήματος. Καθώς δεν έχει τη διανοητική ικανότητα να υπερασπιστεί τον εαυτό του, υπογράφει άθελά του μια ομολογία υπό πίεση. Η μητέρα του, συντετριμμένη και μη πεπεισμένη για την ενοχή του, εκλιπαρεί έναν ακριβό δικηγόρο, ο οποίος δείχνει ελάχιστο ενδιαφέρον για την πραγματική υπεράσπιση του γιου της. Χωρίς να μπορεί να απευθυνθεί σε κανέναν άλλον, ξεκινά τη δική της έρευνα, αποφασισμένη να καθαρίσει το όνομά του.
Καθώς η μητέρα εμβαθύνει στην υπόθεση, συναντά μια σειρά από χαρακτήρες που προσθέτουν στρώματα μυστηρίου στην ιστορία. Αμφισβητεί τη φήμη της Μουν Α-τζούνγκ, αποκαλύπτοντας μυστικά για το ταραγμένο παρελθόν του θύματος και τους άνδρες που την περιέβαλαν. Αρχίζει επίσης να υποπτεύεται τον Ζιν-ταε, του οποίου η επιθετική συμπεριφορά και τα αινιγματικά σχόλια τον καθιστούν πιθανό ύποπτο. Ωστόσο, ο Μπονγκ Τζουν-Χο ο σκηνοθέτης και ο Παρκ Έουν-κιο συνσεναριογράφος ανατρέπουν τα δεδομένα σε κάθε στροφή, κρατώντας τόσο τη Μητέρα όσο και εμάς σε κατάσταση αβεβαιότητας.
Η ένταση αυξάνεται καθώς η απελπισία της Μητέρας την οδηγεί σε όλο και πιο απερίσκεπτες ενέργειες. Δωροδοκεί, εξαπατά και καταφεύγει ακόμη και στη βία στην προσπάθειά της να βρει την αλήθεια. Όταν τελικά ανακαλύπτει τον πραγματικό δολοφόνο, η αποκάλυψη είναι συγκλονιστική και τραγική. Η αλήθεια την αναγκάζει να αντιμετωπίσει όχι μόνο το μέγεθος των δικών της ηθικών ορίων αλλά και το θεμελιώδες ερώτημα αν η τυφλή μητρική αγάπη δικαιολογεί οποιαδήποτε πράξη.

Αυτό που διαφοροποιεί το «Μητέρα» από τα συμβατικά αστυνομικά θρίλερ είναι η βαθιά ψυχολογική εξερεύνηση της πρωταγωνίστριάς του. Η ερμηνεία της Κιμ Χι-τζα είναι εξαιρετική, αποτυπώνοντας την ωμή ένταση μιας γυναίκας που δεν θα σταματήσει μπροστά σε τίποτα για να προστατεύσει το παιδί της. Ο Μπονγκ Τζουν-Χο ο Νοτιοκορεάτης σκηνοθέτης και σεναριογράφος, δημιουργεί αριστοτεχνικά μια ιστορία όπου κάθε ανατροπή σφίγγει τη συναισθηματική λαβή, οδηγώντας σε μια αξέχαστη κορύφωση.
Στις τελευταίες του στιγμές, το «Μητέρα» μας αφήνει με έναν στοιχειωτικό στοχασμό για την αγάπη, την ηθική και τη θυσία. Δεν είναι απλώς μια ταινία για την εξιχνίαση ενός φόνου, είναι μια οδυνηρή μελέτη για τα όρια στα οποία θα φτάσει μια μητέρα όταν η μοίρα του παιδιού της κρέμεται από μια κλωστή. Με την περίπλοκη αφήγησή της και τις ανησυχητικές ηθικές ασάφειες, η «Μητέρα» εδραιώνεται ως ένα από τα καλύτερα και πιο συναρπαστικά έργα του Μπονγκ Τζουν-Χο. Το χρώμα, το σχήμα, οι διαστάσεις είναι κάτι που βλέπουμε με τα μάτια μας, αλλά η αγάπη της μάνας είναι κάτι που σταθμίζεται με την καρδιά.