Όπως μια λάμπα ανάβει και φωτίζει ένα σκοτεινό δωμάτιο, έτσι φωτίζεται και το δικό μου πρόσωπο, όταν στον ύπνο μου συμβαίνει να βλέπω αποδημητικά πουλιά. Νομίζω ο δυστυχής πως θα πάω ταξίδι. Άλλος αντίθετα μπορεί να αγχωθεί ερμηνεύοντας το ίδιο όνειρο διαφορετικά. Τα ταξιδιάρικα πετούμενα σημαίνουν γι' αυτόν φευγάτη χαρά και άδοξο τέλος για κοινωνική ανέλιξη και επιτυχία στη ζωή του. Αν όμως δει να πέφτει στις ρόδες μιας άμαξας, μπορεί να το θεωρήσει γούρι και να χοροπηδάει απ' τη χαρά του. Παράξενα πράγματα τα όνειρα και οι ερμηνείες τους. Παράξενοι και οι άνθρωποι. Όλα θέλουν να τα αναλύουν, τα υπεραναλύουν μάλιστα κι από ουσία τίποτα.
Παράξενοι οι άνθρωποι ιδίως όταν ξυπνούν κοντά στο μεσημεράκι και σκέφτονται πώς να περάσουν τη μέρα τους. Μέσα Ιούνη λοιπόν, γύρω στις δέκα πίνω τον καφέ μου στο πίσω μπαλκόνι της κρεβατοκάμαρας τού εξοχικού. Στήνω αυτί μπας και ακούσω καμιά κουβέντα απ' τα γύρω σπίτια, να κόψω κίνηση, μα το θέαμα έρχεται εξ ουρανού τελικά. Στα καλά καθούμενα ορδές χελιδονιών πετούν πάνω κάτω και κράζουν τόσο δυνατά λες κι έβλεπα ταινία του Χίτσκοκ. Θα 'θελα να 'ξερα τι συζητούν. Θα μιλούν ίσως για τον καιρό, για τις φωλιές που ετοιμάζουν, για τα γεννητούρια τους, για το πώς πέρασαν τον χειμώνα τους. Στη στέγη απέναντι, μια γάτα παραμονεύει και επιτίθεται. Τεντώνεται πολύ, τίποτα, τεντώνεται λίγο, τίποτα. Ένα στοχευμένο κυνήγι εντούτοις, χωρίς ίσως τα μελλοντικά θύματα να το έχουν αντιληφθεί. Πετούν χαμηλά, πετούν πιο ψηλά, πετούν στο ύψος της γάτας. Μέσα σε λίγα λεπτά, στο ματωμένο στόμα της απομένουν μοναχά δυο φτερούγες.
Βρισκόμουν σε λιμνάζοντα ύδατα κι από το πουθενά ανέβηκε η αδρεναλίνη στα ύψη. Αρχικά σκέφτηκα ήταν αδύνατον να πιστεύει η γάτα ότι θα τα κατάφερνε, αλλά φάνηκε πως έτσι είναι το παιγνίδι από γεννήσεως του κόσμου και κείνη το ήξερε αυτό μάλλον πολύ καλά. Από την άλλη ένιωσα ένοχος, που δεν έκανα κάτι για να αποφευχθεί το φονικό. Θα μπορούσα να φωνάξω, να διώξω τη γάτα, «ξου ρε παλιόγατα». Αλλά με είχε ξαφνιάσει τόσο πολύ το σκηνικό, που δεν μπορούσα να αντιδράσω. Εξομολόγηση. Αυτή η λέξη μου ήρθε αυτόματα. Κι έπειτα γιατί να εξομολογηθώ; Έκλεψα; Σκότωσα; Έφαγα κρέας την Τετάρτη; Έβλαψα τον πλησίον μου; Μήπως δε θα μπορούσα να μεταλάβω την ερχόμενη Κυριακή; Μήπως να έπαιρνα τηλέφωνο τον πνευματικό μου να με αλάφρωνε απ' το βάρος;
Μα και τα χελιδόνια νιονιό μηδέν. Δεν τα είχαν συμβουλέψει ποτέ οι γονείς τους να μην πετούν χαμηλά; Καραδοκούν κακοί, βιαστές, ληστές, κλεπταποδόχοι, σάτυροι, διακινητές λευκής σαρκός, παιδεραστές, εκτοξευτές drones, πυραύλων, φοροφυγάδες, γάτες πονηρές και πεινασμένες. Ήταν τόσο απορροφημένα στη συζήτησή τους, φαινόταν τίποτα να μην τα αγγίζει, ο κόσμος ήταν όλος δικός τους. Την είχαν δει τη γάτα; Θα την είχαν δει. Το πέταγμά τους τόσο κοντά της είχε τη βεβαιότητα πως δεν μπορούσε να τα φτάσει. Αλαζονεία; Μετά από τόσα χιλιόμετρα, τόσες μέρες ταξίδι, αποκτάς εμπειρίες, αυτοπεποίθηση και γίνεσαι λίγο θεός.
Υπερανάλυση ξανά και ξανά, αλλά στο μυαλό του νεοέλληνα το χελιδόνι είναι σύμβολο ελπίδας, φέρνει μια ολόκληρη εποχή και να βλέπεις να κατασπαράζεται από μια γάτα είναι θέαμα άγριο. Κακός οιωνός σκέφτηκα. Αλλά και η γάτα, πλάσμα του Θεού δεν είναι κι αυτή, δεν πρέπει να κυνηγήσει για να φάει; Άλλο που ο άνθρωπος την έκανε κατοικίδιο. Μια αληθινή γάτα συμπεριφέρεται, όπως η παραπάνω γάτα, αυτό είναι γραμμένο στο DNA της και σωστά έπραξε.
Το βάρος όσο περνούσε η ώρα, γινόταν αβάσταχτο. Μήπως να τηλεφωνούσα στον ψυχολόγο μου; Δεν χρειαζόταν να κάνω τίποτα έπεισα με τα πολλά τον εαυτό μου, ούτε εξομολογήσεις, ούτε μετάνοιες. Σιγά, τόσα και τόσα γίνονται δίπλα και στις τηλεοράσεις και μια χαρά συνεχίζουμε τη ζωούλα μας. Τι συμβαίνει όταν περπατάμε αμέριμνα στον δρόμο και αρχίζει να βρέχει με το τουλούμι; Περπατάμε αδιαμαρτύρητα στη βροχή, γιατί έτσι έλαχε και γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά. Χιλιόμετρα μακριά, εκατοντάδες χελιδόνια αποπροσανατολίζονται απ' την κακοκαιρία και σκοτώνονται στην άσφαλτο. Λίγο πιο μακριά αλλά όχι πολύ, σε εμπόλεμες περιοχές σκοτώνονται άνθρωποι, μα κανείς δεν κάνει τίποτα.
Εντωμεταξύ ξεκίνησε μια μπόρα. Τα 'χουν αυτά τα καλοκαίρια της Μακεδονίας. Η γάτα έτρεξε να κρυφτεί κι εγώ δεν μπήκα μέσα, περίμενα. Και είδα πέρα απ' τη βροχή να ανοίγει ο ουρανός. Η 15η του Ιούνη έδειχνε πως θα εξελισσόταν σε μια υπέροχη μέρα, παρά τα δυσοίωνα σημάδια.