Πλησιάζοντας την πύλη

χέρι-χέρι σκεφτικοί

γνωρίζοντας ότι το άνοιγμα

διαρκεί

όσο μια αναπνοή

ανάμεσα στο πνεύμα

και στην ύλη

αφήσαμε την μοίρα πίσω μας

στον ψίθυρο στο σφύριγμα

στο νεύμα.

Εξάλλου, μόνοι μείναμε

οι άλλοι ψάχνουν πίσω μας

το τέλος

κανείς δεν σκέφτεται

πως ίχνη από το άνοιγμα

μόνο μυρμήγκια ξέρουν

να ανιχνεύουν

αφού σε τρύπες νεκρής γης

εικόνες μαύρου ουρανού

ολόσωμα εκπνέουν

κι έτσι το φως του σύμπαντος

ανάστροφα

εκτρέπεται και ευωδεί

κάτω απ’ το δέρμα μας

σαν τύμπανο

ακούγεται η τελευταία μας

πνοή

τύμπανο απ’ τον Αχέροντα

γυρεύοντας

μια έστω χείρα

βοηθείας.

_{[ Από την ανέκδοτη συλλογή Το ανυπέρβλητο μαζί της ]}