Ο μάγος των αστεριών
ξαπλώνει στα τριφύλια
δοκιμάζει ξινίδες και γιασεμιά,
μυρίζει τα σπάρτα κάθε καλοκαίρι που οδηγεί προς τη θάλασσα.

Ο μάγος της βροχής
τρέχει στα ανοιξιάτικα στενά της παλιάς πόλης
ανεβαίνει τα σκαλιά και
μούσκεμα βουτάει
στην υφασμάτινη σκεπή της υπαίθριας αγοράς.

Ο μάγος του βουνού
πίνει τσάι με μέλι και φοράει χνουδωτές κάλτσες,
φτιάχνει κρεμμυδόσουπα
ανάβει το τζάκι για να ζεστάνει αυτούς που λένε πως θα ‘ρθούν
(το μισό πρόσωπο καίγεται το άλλο μισό παγώνει)
και καταπίνει
τον πονόλαιμο με βήχα.

Υπάρχει ένας ακόμα μάγος.
Ένας μάγος
από αυτούς τους κλασικούς
με κωνικό μπλε καπέλο
κίτρινα αστέρια, μαγικό ραβδί.

Θα τον λέμε Καλόκαρδο.

Λέει παραμύθια στα παιδιά, κλέβει
τον πυρετό της αγωνίας,
φέρνει τον ήλιο στο πρωινό ξύπνημα και το κόκκινο
στα φύλλα που πέφτουν.
Χορεύει άρρυθμα ενώ διορθώνει
αθόρυβα
τα λάθη εκείνα που (φαίνεται πως)
θα κοστίσουν, κάτι παραπάνω.