Συνέχεια από τον Χάρτη #45
Τα ποιήματα του Michael Economou προέρχονται από το βιβλίο Vid ödekyrkan i Svensköps socken [Στην έρημη εκκλησία της ενορίας Σβένσεπ, 2021]. Όλα μιλούν με αγάπη για τη μητέρα του Brita Economou (1933-1999), από τη μικρή πόλη Kristianstad στη Νότια Σουηδία, και τον Αθηναίο πατέρα του Χρίστο Οικονόμου (1926-2017). Η πρώτη τους συνάντηση έγινε μέσα σ’ ένα τραμ στην Αθήνα, όπου η μητέρα του ποιητή «εργαζόταν ως au pair» αμέσως μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Προς το τέλος της δεκαετίας εκείνης μετακόμισαν στη Σουηδία.
Όλα έγιναν τόσο γρήγορα.
Άγιος Λαυρέντιος επέζησε του θανάτου
του Χριστού στον σταυρό.
*
Μπορέσαμε να μείνουμε μαζί σου, μπαμπά
όταν σ’ άφησαν να περάσεις την πύλη.
Τι μυστήριο: τόσο φωτεινό.
*
Ποιοι ήταν οι Μαυροντυμένοι μοναχοί;
Με ποιο δικαίωμα είπαν: Ο Θεός είναι μέγιστος,
πλούσιος στη φτώχεια σας;
*
Μέσα μου της απουσίας
ο οξύς φωτεινός
καταναγκασμός – εσείς νεκροί
φωτεινοί ζείτε.
*
(Σύντομα θα συρράψουν οι αρχαιολόγοι
το σχέδιο της ζωής των νεκρών
μέσ’ από το χώμα των θαυμάτων.
*
Η παρουσία της θλίψης
της μαμάς είναι αντιπυρική ζώνη μέσ’ από
τη φωτεινή μας πύλη.
*
Βαθιά κάτω
αστράφτει ένας ακόμη σταυρός.
Ο άφθαρτος 13ος αιώνας!)
*
Δεν αντέχω δίχως το φως της ζωής σας.
*
Το αηδόνι ακούει
τη θλίψη που βγαίνει από την ίδια του τη μουσική
στην αρρυθμία των ερειπίων.
*
Η ξανθιά από τον βορρά,
ο μεσογειακός μάτσο: σας κλείδωσαν στην
ευρωπαϊκή σας συνάντηση;
*
Άλογα που τρέχουν
στη no man’s land κάνουν την ελευθερία
αχαλίνωτη ερωτικά.
*
Η φωτεινή σκέψη που σας μιλώ.
*
Υγρός χυμός του δάσους
διώχνει τον ερωδιό
από το ίδιο του το φως.
*
Φωτεινοί νεκροί, ζείτε μέσα μου.
*
Ο ήλιος σε αναποδιά.
Σύννεφο με γκρίζο ταξιδιωτικό κοστούμι ανεβαίνει
στις τέσσερις θάλασσες του ουρανού.
*
Βγες έξω στη ζωή, είπε
ο μπαμπάς, δεν θα καταλάβεις ποτέ
γιατί είμαι Έλληνας.
*
Τέσσερις θάλασσες, και πέμπτη
καμιά για να μπορέσω ν’ αναζητήσω
επακριβή πλου.
*
Όλα εκτός από την αγάπη
τον χρόνο και τις σκέψεις για τους νεκρούς μου
με σκοτώνει.
*
Οι αξιώσεις του Θεού
καταλαγιάζουν με τα χελιδόνια.
Πέταγμα της προσευχής.
*
Ο Μπέντζαμιν Σποκ σου δεν σε βοήθησε,
μαμά: δεν ήταν
ο σωστός θεός σου.*
*
Τα βρόμικα πόδια
των αγίων είναι μια αιώνια λιτανεία
περί χάριτος και αδικίας.
*
Δεν έχω ταξιδέψει αρκετά στο ταξίδι ζωής τού μπαμπά.
*
Πάνω στην Αγία Τράπεζα
ο κοκκινολαίμης αισθάνεται
τη θρησκεία της βαλανιδιάς.
*
Δεν έχω βρει το μυστήριο της ζωής της μαμάς.
*
Φλύαροι σκίουροι:
τι έχουν να πουν, δίχως λέξεις –
κάτι που δεν λέει τη φύση τους;
*
Τα χάπια είπες,
μαμά, τα χάπια: φ έ ρ’ τ α
ε δ ώ. Τα χάπια.
*
Ο κισσός σκαρφαλώνει
πάνω από τη σιωπή στην Αγία Τράπεζα.
Ιερά εξέταση της βλάστησης.
*
Χρήματα ή χάπια:
πού – πώς – πότε – βρήκατε την
ασφάλειά σας;
*
Το αγιόκλημα
δίπλα στον τοίχο σβήνει τις μνήμες
παλιών υψηλών πολιτισμών.
*
Τι κρυβόταν
στη σχέση της Κλάρας και του Τούρε
που σου έκανε να διαβάζεις τον Μπέντζαμιν Σποκ;
*
Φύλλα του Νοεμβρίου
κρύβονται στη λάμψη
παλιών αιώνων.
*
Κωνσταντίνα και Γρηγόριος:
Η φτώχεια τους δεν θα τελειώσει
ποτέ.
*
Σιωπή
στη βροχή του δάσους: έτσι, χωρίς λόγο
οι ήχοι.
*
Ο Οκτώβριος
είναι το άλμα του κοκκινολαίμη
στον χειμώνα.
*
Η τεφροδόχος σου δεν ήταν ελαφριά.
Είμαι ένας απ’ αυτούς που δεν τους άφησαν
να την κρατήσουν.
*
Τι λένε τα δέντρα;
Χωρίς φύλλα και ήλιο μπορούν
να ονειρεύονται μόνο.
*
Φέρω τη λύπη όπως την πείνα μου για νόημα.
*
Ο θάμνος τρέμει.
Η θηριώδης τουαλέτα
του αγριογούρουνου.
*
Η στιγμή περνάει
μαργαριτάρια στον ιστό της αράχνης: σύντομα
θα είμαστε αναμνήσεις, μαζί.
*
Χωρισμός, επιστροφή στο σπίτι.
Τίποτε άλλο στην απάντηση
της ψυχής του πουλιού στον κόσμο.
*
Η ευρωπαϊκή σας συνάντηση
στο ανάθεμα του καθρέφτη του αυτοκινήτου.
Ο 20ός αιώνας προσκρούει πάνω μου.
*
Η ανηλεής
απανεμιά στο ότι χρόνος και μέρα
είναι ένα επέκεινα καθ’ οδόν.
*
Αν μόνο άνοιγες λίγο
την πόρτα, μαμά, θα μοιραζόμασταν
το σκοτάδι μαζί σου;
*
Το να πιστεύεις ότι οι πεταλούδες ακούγονται και αγκαλιάζονται αναβάλλει τον θάνατο.
*
Ήσυχη συνείδηση: Λογαριασμός ττ. 90-1950.
Πεινασμένα παιδιά μπορούσαν να σε κρατούν
άυπνη για βδομάδες.
*
Ο μυκηθμός των ελαφιών βροντά
με τέτοια ένταση που ο ρυθμός των πουλιών
χειροτερεύει.
*
Τι είδους φίλες;
Αφού δεν μπορούσες να στραφείς
σε κάποια απ’ αυτές.
*
Το βράδυ εκείνο στο ήσυχο
φέγγος της προσφώνησης του Θεού
είναι εντελώς αφέγγαρο.
*
Στο μαργαροκόχυλο
μπορούσες πάντα ν’ ακούς την ηχώ
της πείνας σου για ομορφιά.
*
Πιο κοντά στο έδαφος.
Aργό περπάτημα
στους αστερισμούς.
*
Η στιγμή τον χειμώνα του 1974.
Μεγάλη ανακούφιση: οι αποσκευές σας ήταν ελαφριές.
Τολμήσατε την ευαλωτότητα!
*
Αινιγματική διαύγεια.
Μια νύχτα δίχως μοναξιά,
μόνος.
*
Κανείς δεν φορούσε μάσκα.
Η ζωή χαλάρωσε, διαλύθηκε
με τα σύννεφα.
*
Δεν είναι ασυντόνιστο,
το διαστημικό σκοτάδι σε τραχιά
σιωπή.
*
Δεν κουβαλούσες καμιά σκιά και κανένα παρελθόν τη μέρα εκείνη.
*
Φωτεινές αναλαμπές στο υστερόβραδο.
Η σερενάτα των διαστημικών τόνων εκ των άνω
το μόνο που δεν τελειώνει.
*
Το πολύτιμο
στο μικρό, πέρα από κάθε έννοια.
Η στιγμή δεν τελειώνει ποτέ.
*
Η λοβέλια βλέπει
με μάτια που είναι αστερισμοί: η γη
είναι ένας μαύρος σβόλος.
*
Κάποτε στον διπλανό τάφο
θα βρω ευτυχία, θα αποκαλύψω ό,τι
έχω στην καρδιά μου.
*
Κλεισμένη σε πεφταστέρια
η φωτιά σιγοκαίει για ένα δέκατο του δευτερολέπτου.
Τα κατακόκκινα δάκρυα του διαστήματος.
*
Η απελπισία σου ήταν βαριά.
Όταν πια ήταν πολύ αργά ήθελαν όλοι
να τη φέρουν μέσα τους.
*
Στα πεφταστέρια οι ερωτήσεις
κινούνται όπως η σύντομη στιγμή μας
πάνω στη γη.
*
Κουβαλάμε μαζί το μέλλον
μας, τις αναμνήσεις μας, τη θλίψη μας.
Τα λύτρα μας ενώπιον της φωτεινής πύλης.
* Αναφορά στο γνωστό βιβλίο του Αμερικανού συγγραφέα Benjamin Spock The Common Sense Book of Baby and Child Care, 1946.