Κάθε βράδυ
Πριν από την κατάκλιση
Η καταμέτρηση των φωτεινών στιγμών
^{ΚΛΕΙΤΟΣ ΚΥΡΟΥ}

Μου αρέσουν οι πολυσέλιδες βιογραφίες, οι χειμερινοί κολυμβητές, τα φιλιά στο στόμα, η παλαιά συνοριακή γραμμή Αμβρακικού-Παγασητικού, η Book Binder’s Daughter, τα σκουλαρίκια στα φρύδια, τα κοινά ελληνικά πουλιά (ο γκιώνης, η σουσουράδα, η καρακάξα, ο κοκκινολαίμης, ο σπίνος), η πρώτη μέρα του Οκτωβρίου, οι κολοκυθόσουπες βελουτέ, τα φιλιά στο στόμα, οι αυτοβιογραφικές σελίδες της Σώτης Τριανταφύλλου και οι παγκόσμιοι χάρτες, η γλυπτική σε μάρμαρο, το Blade Runner 2049, το γαλλικό βιβλιοπωλείο «Le livre ouvert» στην Κηφισιά και ο Tom Petty, τα βαρυτικά κύματα, οι κλασικοί συγγραφείς, η Εύα και ο Αδάμ την ώρα που πέφτει η πρώτη βροχή μες στον παράδεισο, το περιοδικό «Εντευκτήριο». Και μου αρέσει επίσης που, καμιά φορά, διαβάζω μια φράση ή δυο-τρεις στίχους σ' ένα ξένο βιβλίο και στρώνομαι αμέσως να τους μεταφράσω στα ελληνικά. Μου αρέσει ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης, τα προγνωστικά για τα βραβεία Νόμπελ λογοτεχνίας, μια γλάστρα με βασιλικό στα μέσα του Οκτωβρίου, τα χαμάμ, o Τζ. Μ. Κουτσί, στα καταστήματα οι καραμέλες πλάι στην ταμειακή μηχανή, οι βραδινές μου βόλτες με τον Τόμπι, τα σπιτικά κουλουράκια, το καλλιτεχνικό σκάκι, το limoncello και οι ευγενικοί άνθρωποι, η συζυγία Ήλιου και Σελήνης, οι φωτογραφίες ταυτότητας, ο χορός των μελισσών, οι γιατροί με κατανόηση, οι Μηχανές Turing, ο κινηματογράφος Διάνα στο Μαρούσι, η φάβα, η ταινία του Κιούμπρικ 2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος, το Εγκώμιο των πουλιών του Giacomo Leopardi, οι ηλιόσποροι και τα κράνμπερι για κολατσιό, οι βόλτες στη φθινοπωρινή Κηφισιά, οι τρίλιες των πουλιών (και το κελάηδημά τους, το λάλημα, το τιτίβισμα, το τερέτισμα), η μυρωδιά της κόλλας στα τσαγκάρικα· τα βαμβακερά ρούχα, η μορφή του Edgar Allan Poe, τα φιλιά στους διαδρόμους του σούπερ μάρκετ, οι τελικές διορθώσεις πριν από το τυπογραφείο, οι ονειροπολήσεις, ο ύστερος Tom Waits, η μικρή και η μεγάλη Άρκτος στον νυχτερινό ουρανό, το απαλό γλίστρημα του υαλοκαθαριστήρα επάνω στο παρμπρίζ, τα καφέ σακάκια, η ιστορία του Στανισλάβ Πετρόφ.

Μου αρέσει η ΙΟΝ αμυγδάλου με στέβια, ο Σάκης Σερέφας, οι δασοφύλακες και οι δασολόγοι, οι νέες συνεργασίες, η πρώτη νύχτα του Οκτωβρίου που σκεπαζόμαστε με πάπλωμα, το κουτί με τα χρησιμοποιημένα μολύβια μου, τα ορεινά χωριά, ο ήχος των αυτοκινήτων της Formula 1, οι δρόμοι του Αμαρουσίου πάνω από τον σταθμό του ηλεκτρικού, το μήλο με κανέλα, ο Σνούπι πιλότος, ο Adriano Celentano και η Ornella Vanoni. Μου αρέσει να τρώω κοτόσουπα σε μπολ για δημητριακά, το σπίτι του Άγγελου Σικελιανού στην Κηφισιά, οι λεπτομέρειες που κανείς δεν τις παρατηρεί, το απαλό ροχαλητό του Τόμπι που κοιμάται πλάι στην καρέκλα μου, οι πρώτες σελίδες από τον Ζορμπά του Νίκου Καζαντζάκη, η εθελοντική αιμοδοσία, ο Σιρανό ο ποιητής με τη μεγάλη μύτη, το διάβασμα στο κρεβάτι. Τα «Ευτυχήματα της αρρώστιας» του Εμμανουήλ Ροΐδη, τα γήπεδα του γκολφ, τα σχέδια του Angel Boligan, οι άνθρωποι που τους παίρνει ο ύπνος μες στο μετρό και στο λεωφορείο, η Yoko Ono και ο John Lennon ντυμένοι στα λευκά, τα βαμμένα ταβάνια, τα μικρά μανάβικα και τα μικρά μπαλκόνια· οι εισαγωγές στις όπερες του Ροσίνι, τα σύντομα βιογραφικά σημειώματα, τα παγκάκια στα ηλιόλουστα σημεία της πλατείας, η σκιά μας που μια πηγαίνει μπροστά και μια μας ακολουθεί από πίσω όταν περπατάμε κάτω απ' τα φώτα του δρόμου, οι ελιές, οι ζωγραφισμένοι ελέφαντες.

Μου αρέσει ο «Κατάλογος των πλοίων» στη δεύτερη ραψωδία της Ιλιάδας, οι λίστες της Sei Shonagon στο Βιβλίο του μαξιλαριού και οι Λίστες του Νίκου Δήμου· οι κατάλογοι με όλες τις δυνατές παραλλαγές της ερωτικής πράξης που διαβάζουμε στο Κάμα-Σούτρα και στα αντίστοιχα αραβικά εγχειρίδια. Μου αρέσει ο Κανών περιεκτικός πολλών εξαιρέτων πραγμάτων των εις πολλάς πόλεις και νήσους και έθνη και ζώα εγνωσμένων του Καισάριου Δαπόντε, η λίστα για τις φάλαινες στον Μόμπι Ντικ του Herman Melville και οι δεκάδες κατάλογοι σε όλα τα έργα του George Perec, οι λίστες στα ποιήματα του Ελύτη, ο Index Librorum Prohibitorum και το Αλάτι της γης της Françoise Héritier. Και η Ομορφιά της λίστας του Umberto Eco.

Απόψε μου αρέσει η Νέα Υόρκη στα σκίτσα της Roz Chast, τα κρουασάν σοκολάτας, ο Fred Buscaglione, οι γυναίκες που γεμίζουν με τα ψώνια της ημέρας το καλάθι του ποδηλάτου τους, η μυρωδιά των πεύκων, η θέα προς την Πάρνηθα, οι ερωτευμένοι, το πράσινο στυλό του διορθωτή. Μου αρέσουν τα καθαρά σεντόνια μετά το μπάνιο, η Hetty & the Jazzato Band, τα ρόδια και οι ροδιές και η μυρωδιά του φρέσκου δυόσμου, το swing, οι εξομολογήσεις, τα Μεσάνυχτα στο Παρίσι του Γούντι Άλεν, οι φωτογραφίες του Benoit Lapray, να παρατηρώ πώς συνεννοούνται μεταξύ τους τα μυρμήγκια όταν συναντιούνται στον δρόμο και να κοιτάζω παλιές φωτογραφίες στην οθόνη του υπολογιστή, τα εννέα βιβλία της Ιστορίας του Ηροδότου. Τα ποτήρια για κοκτέιλ, τα τζαζ μπαρ, το πόρτο και η Λισαβόνα, τα ακριβά ξενοδοχεία, η Σαλώμη του Όσκαρ Ουάιλντ, το γυναικείο στήθος κι οι γυναικείες τσάντες, η Susan Sontag, να σέβομαι εκείνους που κοιμούνται τις νύχτες του καλοκαιριού. Και ο Βούδας.

Μου αρέσει η λίστα με τα πράγματα που δίνουν νόημα στη ζωή του Woody Allen στο Manhattan, τα φαγητά που τα τρώμε τη δεύτερη μέρα κρύα από το ψυγείο, η μπύρα Erdinger και οι πατάτες γιαχνί, ο Πρώιμος Bob Dylan κατά προσέγγιση του Γιάννη Τζώρτζη, η πόλη τη νύχτα, τα σκυλιά που ξαπλώνουν στα πεζοδρόμια έξω από τα pet shop, οι σόμπες των καφενείων, οι πρώτοι υπερρεαλιστές, το μπλε κοβαλτίου. Το ανθρακικό που μου πιτσιλάει το πρόσωπο όταν βιάζομαι να πιω την πρώτη γουλιά του αναψυκτικού από το ποτήρι μου, η μυρωδιά και το λαχανιασμένο γέλιο των εραστών μετά τον οργασμό, η συγκριτική φιλολογία, οι χάρτες της Google, οι κλειστές ομπρέλες των θερινών εστιατορίων το φθινόπωρο, ο Leonard Cohen, τα δημοτικά ωδεία και οι δημοτικές βιβλιοθήκες, η υπογραφή που βάζουν οι έφηβοι στην πρώτη τους ταυτότητα, η Ποιητική του Αριστοτέλη, η καύλα, τα αεροπλάνα με τις εναέριες διαφημίσεις που βλέπαμε καμιά φορά όταν κολυμπούσαμε στον Ευβοϊκό, οι μαλακές γομολάστιχες.

Μου αρέσει ο Καβάφης, η κρέμα καραμελέ και το γεγονός ότι όλοι δεχόμαστε ότι οι Beatles είναι το σπουδαιότερο συγκρότημα που έχει υπάρξει επί γης, τα παπούτσια Camper, τα καθημερινά μας τελετουργικά, τα βιβλιογραφικά δοκίμια, ο τρόπος που κρατάνε σημειώσεις οι επιμελείς φοιτητές στα σεμινάρια, η Madonna να τραγουδάει το Fever, οι μεγάλοι καναπέδες, τα επιτραπέζια παιχνίδια γνώσεων, να χαζεύω την κίνηση του δρόμου από τις πεζογέφυρες και να τρώω κασέρι με κουλούρι Θεσσαλονίκης. Ο ποταμός Αμούρ και η προσωπική μυθολογία του Ανδρέα Εμπειρίκου, οι σελιδοδείκτες του Book depository και τα χέρια των ανθρώπων, να διαβάζω Umberto Eco στο κομμωτήριο και να σερβίρω το παστίτσιο μόλις βγει ζεστό από τον φούρνο· οι ξένες λίστες που μαζεύω από το σούπερ μάρκετ, τα μηχανικά πληκτρολόγια, τα περιποιημένα νύχια των υπαλλήλων στα διόδια, η μυρωδιά του φρεσκοκομμένου καφέ, τα πεζοδρόμια των προαστίων, οι συγγραφείς με χιούμορ, τα βιβλιοπωλεία της Σύρου, οι εκμυστηρεύσεις μεταξύ αγνώστων και το γεγονός ότι θυμάμαι απ' έξω πότε κυκλοφόρησε κάθε ποιητική συλλογή του Ελύτη. Μου αρέσει το Potsdam, οι κήποι και τα σιντριβάνια στο κέντρο της πόλης, οι άκοπες σελίδες στα βιβλία των εκδόσεων Στιγμή, το ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία», ο κορμός σοκολάτας, το Μουσείο Gutenberg στο Mainz της Γερμανίας, να σημειώνω στα περιθώρια και στις τελευταίες σελίδες των βιβλίων μου· μου αρέσει ο Μπραμς, τα ψηλά χιονισμένα βουνά και τα λιτά βιογραφικά σημειώματα.

Μου αρέσει το βραδινό αεράκι που μας προειδοποιεί για την κακοκαιρία που έρχεται· μου αρέσει όταν καμιά φορά ξεκινάει να παίζει το αγαπημένο μου τραγούδι, τη στιγμή ακριβώς που πάω να βγω απ’ το μπαρ και στέκομαι για λίγο στην πόρτα να το ακούσω· μου αρέσουν οι νεκρές γλώσσες, τα σπιτικά τρουφάκια και οι Creedence Clearwater Revival, οι στοίβες με τα μισοδιαβασμένα βιβλία, τα μαγνητάκια στην πόρτα του ψυγείου, η μελαγχολία της Κυριακής και ο Durs Grünbein· το Café Tortoni στην Avenida de Mayo 825 στο Μπουένος Άιρες και να περπατάω ξυπόλυτος μέσα στο σπίτι, τα τελευταία τραγούδια του Leonard Cohen και η πληροφορία ότι ως την ηλικία των δέκα ετών ο Μότσαρτ φοβόταν τον ήχο του κόρνου όταν τον άκουγε εκτός ορχήστρας· μου αρέσουν ορισμένοι ερωτικοί πίνακες της Leonor Fini, να διαβάζω μέσα στο τρένο, να στέκομαι όρθιος μπροστά σε έναν χάρτη και να τον μελετάω προσεκτικά για πολλή ώρα, οι σαπουνόφουσκες και οι Εξομολογήσεις ενός Άγγλου οπιοφάγου του Thomas De Quincey. Μου αρέσουν οι καραμέλες βουτύρου, ο Δον Κιχώτης του Svetlin, τα φωτισμένα βενζινάδικα στις σκοτεινές λεωφόρους, οι άνθρωποι που όταν αστράφτει και βροντάει σκέφτονται τα αδέσποτα σκυλιά και να περιμένω ν' ανάψει πράσινο το φανάρι στις δύο η ώρα τη νύχτα· μου αρέσει να πετάγομαι στο περίπτερο για ν' αγοράσω μια σοκολάτα, όταν βρέχει έξω ν' ανοίγω το παράθυρο του δωματίου μου, τα παζλ. Μου αρέσουν οι μετεωρολόγοι, η Lady Gaga, να φτιάχνω τη βαλίτσα μου για ολιγοήμερα ταξίδια, τα φιλιά στο στόμα, τα βιβλιαράκια με φράσεις σε ξένες γλώσσες, οι άνθρωποι που είναι πρόθυμοι να λύνουν τις απορίες μας κι οι άνθρωποι που έχουν απορίες, η Μικρή νυχτερινή μουσική, η Αθηνά που ξεπήδησε ολόκληρη μέσα από το κεφάλι του Δία, η Ζυράννα Ζατέλη.

Μου αρέσει ο χυμός μήλο, οι θέσεις πίσω από τα φτερά στο αεροπλάνο, το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στη Βιέννη, τα σπουργίτια, ο Γκέοργκ Τρακλ, τα περίπτερα με τον διεθνή τύπο, οι χάρτες του μετρό, ο Έγκον Σίλε, οι γαλλικές ταινίες, οι καμπίνες μπάνιου, το φεγγάρι που είναι το ίδιο απ' όπου κι αν το κοιτάς, τα πάρκα στις μεγάλες πόλεις όπου ξαπλώνεις στο πράσινο γρασίδι και πίνεις τον καφέ σου κάτω από τον ήλιο. Και να βγάζω φωτογραφίες τους δρόμους και τα κτίρια που συναντώ. Και ο Άντολφ Λόος. Μου αρέσει ο Βίτγκενσταϊν, οι πεζοί που περιμένουν να ανάψει το πράσινο για να διασχίσουν τον δρόμο ακόμα κι όταν δεν υπάρχει κανένα αυτοκίνητο, τα πατατάκια με δεντρολίβανο, τα καταστήματα Julius Meini, να μπαίνεις σε ένα μαγαζί για ν' αγοράσεις ένα καινούριο σκουφάκι επειδή έχει πολύ κρύο και ξέχασες να πάρεις το δικό σου, ο Σούμπερτ, η προσοχή στη λεπτομέρεια, η γλυκιά κολοκύθα στον φούρνο, τα φώτα της πόλης, ο Φρίντρικ Χάγιεκ, ο συννεφιασμένος ουρανός, ο Δούναβης, τα αφρώδη κρασιά και οι μαύρες μπύρες, οι παρτιτούρες και τα μουσικά κουτιά και η σύγχρονη Βιέννη, τα αυγά με ζαμπόν και μπέικον για πρωινό, οι άγρυπνοι συνοδηγοί, το πιάνο και το τσέλο, η μυρωδιά του χώματος μετά από τη βροχή, το φιλί του Κλιμτ και τα άλλα φιλιά· να περνάω τις γέφυρες πάνω από τα ποτάμια, να μυρίζω ποικιλίες τσαγιού και καφέ, να κάθομαι σ' ένα παγκάκι στις όχθες του ποταμού και να κοιτάζω τα καινούρια μου μολύβια, να διαβάζω Καρλ Κράους μέσα στο μετρό. Μου αρέσει ο Χόφμανσταλ, να συλλαβίζω κείμενα από γλώσσες που δεν καταλαβαίνω και να φροντίζω τους αγαπημένους μου όταν είναι αδιάθετοι, τα πολύχρωμα νυχτερινά φώτα του διαδρόμου απογείωσης, η βροχή που καθαρίζει τον ορίζοντα και βάφει τα σύννεφα του δειλινού με τα πιο έντονα χρώματα, τα ντουλάπια στους σταθμούς του τρένου που φέρνουν στο μυαλό σκηνές από ταινίες, ο Γιόζεφ Ροτ και η αυστροουγγρική αυτοκρατορία, η δεύτερη ζωή των ξεχασμένων αντικειμένων που τα ξαναβρίσκουμε. Και να επιστρέφω.

Μου αρέσει να ξεφυλλίζω ένα βιβλίο που το έχω πολύ καιρό στα αδιάβαστα και να αποφασίζω πως δεν θέλω τελικά να το διαβάσω· μου αρέσει να σχεδιάζω ταξίδια στην Ιαπωνία που πιθανότατα ποτέ δεν θα πραγματοποιήσω, η ζωγραφική του Gustave Caillebotte και το ζεστό νερό στο μπάνιο, τα καλαθάκια για πικνίκ, η μυρωδιά του αγουρέλαιου, η Σκακιστική νουβέλα του Thomas Humeau, οι ήρεμοι άνθρωποι, οι ποιητές της Νέας Υόρκης, τα φωτεινά πρόσωπα, οι μικρές ανακαινίσεις στο σπίτι, η μιας ημέρας αδράνεια που μας καταλαμβάνει μετά από ένα ταξίδι, το Things Have Changed του Bob Dylan, τα αντικείμενα που τα έχω διπλά χωρίς λόγο. Ο ζωγράφος Θεόφιλος, τα ξένα δάχτυλα που συναντιούνται μες στο μπολάκι με τους ξηρούς καρπούς, τα καφενεία της επαρχίας και τα καφενεία της Κεντρικής Ευρώπης, εκείνο το ποίημα του Καβάφη που λέει "πράγματα δικά μας, συμπαθητικά" που δεν θυμάμαι όμως τον τίτλο του, τα ποτήρια που κρέμονται ανάποδα πάνω από το κεφάλι του μπάρμαν, να σχεδιάζω και να ολοκληρώνω, οδηγώντας μες στην πόλη, το επόμενο βιβλίο μου. Και να μεγαλώνω χωρίς να μ' ενοχλεί.