χάρτης
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΛΟΓΟΥ & ΤΕΧΝΗΣ

διαβάστε σήμερα:

Ο τοίχος του Goldberg, ο Βιργίλιος και η μουσική

Ο θρίαμβος του Αχιλλέα & Ένας μύθος αφοσίωσης της Λουίζ Γκλικ

Μας γνώρισε ο Μάνος Χατζιδάκις, Χριστούγεννα του ’73. Πηγαίνοντας να παρουσιαστώ στην Κόρινθο, με συνόδευσε στο σταθμό Λαρίσης λέγοντας, με το ανοξείδωτο χιούμορ του, «θα κουνάω το μαντίλι όπως η Βέμπο στους στρατιώτες που έφευγαν για το μέτωπο το ’40». {Δ. Καλοκύρης}

{ Αφιέρωμα }

«Χάσαμε το πιο τίμιο — τη φωνή του»

Από νωρίς είχα εκτιμήσει την εκφραστικότητα και την υποκριτική γκάμα της φωνής του, τον παρακολουθούσα και όποτε μπορούσα τον ηχογραφούσα. Από αυτό το διάρκειας πολλών ωρών υλικό, επέλεξα δυο πεντάλεπτα αντιπροσωπευτικά της ραδιοφωνικής του δραστηριότητας που εμπεριέχουν και το πικρό χιούμορ του καθημερινού του λόγου. {Γ. Ζεβελάκης}

{ Αφιέρωμα }

Χρόνια και λόγια κερδισμένα

Ο Μάνος Ελευθερίου άρχισε να μετρά τις μέρες της ζωής του στις 12 Μαρτίου 1938 στην Ερμούπολη της Σύρου. Εκεί μεγάλωσε με τον πατέρα του απόντα –ταξίδευε στα καράβια– και τη μητέρα να ξενοδουλεύει για να θρέψει τον ίδιο και τα τρία αδέλφια του. Όπως με πίκρα ομολογεί, μεγάλωσε στην απόλυτη φτώχεια. {Γ.Β. Μονεμβασίτης}

{ Αφιέρωμα }

Η πεζογραφία του Μάνου Ελευθερίου

Με έναν μύθο που μένει μέχρι τέλους ανοιχτός & μιαν αφήγηση που περνά από το πρώτο πληθυντικό στο πρώτο ενικό & εν συνεχεία στο τρίτο ενικό, το μυθιστόρημά του έχει επί της ουσίας έναν & μοναδικό πρωταγωνιστή: το ανώνυμο πλήθος που χάνει προοδευτικά όσες εγγυήσεις παρέχονται για την ακεραιότητα & την αξιοπρέπειά του. {Β. Χατζηβασιλείου}