Είναι μια γλώσσα που απέτυχε να γίνει σχέση. / Κρατά σκεπασμένο τον καθρέφτη με κρέπια.
Οι ψυχές είναι όπως τα σύννεφα/ χαμηλώνουν ξαφνικά στην πλατεία/ μιλώντας ακατάπαυστα/ όπως οι γιαγιάδες στα κατώφλια έναν καιρό.
Για την «Καλυψώ» της ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΚΟΛΛΙΑΚΟΥ
Ο αέρας είναι πνεύμα που μεριμνά δια την ανθρώπου σωτηρίαν, αφού ένα φφφφφ είναι ο άνθρωπος, αέρας δηλαδή
Ευκαιρία γνωριμίας των τοπωνυμίων της οικουμένης στην ελληνική τους γραφή
Για το βιβλίο του ΤΖΟΝ ΑΛΕΚ ΜΠΕΪΚΕΡ, «Ο πετρίτης»
Περιπολούμε με το έσο έτοιμος του έσω στοιχήματος κατά νου
Ο ποιητής ούτε που γυρίζει να κοιτάξει τα ερείπια του κάστρου, μην και γίνει στήλη άλατος, σαν τη γυναίκα του Λωτ
Υπάρχει πάντα η δεύτερη ευκαιρία που ανταγωνίζεται στα ίσια την πρώτη. Προστάτης της δεύτερης ευκαιρίας είναι ο Σεπτέμβριος...
Μικρά πράσινα θαυμαστικά / λογχίζουν το λιωμένο χιόνι / στις πατημασιές σου
Ένα ποίημα του Ιρλανδού ΠΟΛ ΜΑΛΝΤΟΥΝ
Οι ξυπόλητες του ιδιωτικού μου βίου: Οι γυναίκες της Κυψέλης
Προκειμένου να σκοντάψεις, δεν χρειάζεται να βιάζεσαι...
Υποθέτω ότι μετά από κάποια ηλικία η διάκριση μεταξύ του κατά λάθος και του επίτηδες ατονεί.
