Όταν μίλησα η πρώτη λέξη που είπα δυνατά ήταν «Υπομονή», η πρώτη που έμαθα να γράφω στα πέντε μου, μα στα 15 άρχισα να σωπαίνω
Πέντε γυναικείες φιγούρες έρποντας στα τέσσερα με εύκαμπτες και απίστευτα συμμετρικές κινήσεις με πλησίασαν.
Λόγω των καιρικών συνθηκών δεν ακούγεται σήμερα ο κεραυνός πέφτει απαλά, λειώνει σαν πρώιμο χιόνι
Υπόγειος άνεμος επιτηρεί την ελευθερία των παραθύρων διασαλεύοντάς την. Είσαι ξύπνιος ή ονειρεύεσαι;
Ένα βήμα μπροστά και χιλιάδες πίσω. Η ζωή είναι οπισθοχώρηση σε παλαιότερα σχήματα σε συμβάσεις με το παρελθόν
Μικρή αναβολή στην άφιξη του αναπόφευκτου επιτρέπουν τα κλειστά ακόμη βλέφαρα. Ψευδαίσθηση κυριαρχίας.
Ο πόθος του για ομορφιά, η στέρηση και η μοναξιά άνθισαν μέσα του, και κάποια στιγμή τα είδε.
Οι μέρες απλά συνέχιζαν να στοιβάζονται γύρω μου όπως τα τούβλα το ένα πάνω στ’ άλλο, χτίζοντας το κελί μου.
«Αν είμαι εγώ η απόγονος της Γαίας… Πώς θα διακρίνω τον απόγονο του Ουρανού;» «Από τη λάμψη του!»
Κανόνισα την οντισιόν της επόμενης μέρας. O έφηβος που θα διάλεγα θα έμενε οριστικά στη μνήμη ενός μεγάλου κινηματογραφικού κοινού
Ένα άνετο σπίτι είναι σπουδαία πηγή ευτυχίας, σκέφτηκα την πρώτη φορά που μπήκα στο σπίτι της Σ., αρχές δεκαετίας του ΄90
Μέσα μου μουγκρίζει το ζώο, λέω πως είμαι άνθρωπος αφού φορώ κοστούμι, μα τις νύχτες βγαίνω στο βουνό κι αλυχτώ.
