Κανένα χάσμα δεν μας χωρίζει πλέον / Παίζουν παιδιά μες στις αυλές / και στην καρδιά σου
...έπεσε λιπόθυμη εκτός των τειχών / από την ομορφιά της συνοικίας των Εξοχών
Μπορούσε να ακούει και να καταλαβαίνει τα πουλιά και τα ζώα, δημιουργώντας πολυπρισματικά, παράλληλα σύμπαντα
Άλλο τρόπο τα μικρά δεν έχουν να αμυνθούν, μόνο παίζοντας
«Μητέρα πού είσαι;» Την είδα πίσω από τον πάγκο. Τηγάνιζε κι άκουγε στο youtube Μητροπάνο
Το φως των δένδρων / διαγράφει την ανησυχία μας / πριν επιστρέψουμε στον κόσμο των συνηθισμένων πραγμάτων
Aυτό το νησί δεν αστειεύεται καθόλου
Οι θρύλοι είναι εκ του πονηρού, συχνά. / Προπατορικά συκοφαντήματα
πάλι το είδωλο με δόλο σε αφήνει
Πρώτα ρούφαγες τις νότες, ύστερα τον καπνό.
παρεμβάλλονται / post νοσταλγίας / για εποχές / στις οποίες / διαδέχονταν η μία την άλλη
Διαρρήκτης μαύρων κείμενων που μεταμόσχευαν τον χρόνο...
