«Αν ένας οργασμός μπορούσε να τραγουδήσει, θα ηχούσε σαν τη Μαρία Κάλλας…»
Σε ένα είδος ημέρωμα της νύχτας με τη φεγγαροντυμένη τυπολογία μιας χρωμολιθογραφίας με κουκουβάγια, ενός νυχτερινού τοπίου
Μετέφρασα τις πέντε «Ιστορίες» του Ραβέλ (με τη βεβαιότητα πως θα τις ξαναμεταφράσω αργότερα)
Η Όπερα ως όχημα προβληματισμού και κινητοποίησης
Ένας κυανάπατος κυανοβυθός, ένας κυανόβριθος κυανοσωρός, —μία κυανοσορός, πραγματικά
Τρίτο (και τελευταίο μέρος)
Νέα στήλη για την ΟΠΕΡΑ. Ο/Η δραματρουργός. Ο τομέας των υπερτίτλων
...το πιο πυκνό καταστάλαγμα της μουσικής συναλλαγής του Ραβέλ με τον θάνατο
Δεύτερο μέρος
Ένα επιγραμματικό θαλασσινό δραμάτιο του Μπαχ
Eγώ δεν είμαι κριτικός, μα ένας χαμηλόβαθμος λαθραναγνώστης της στιγμής, «του καιρού και της ευαισθησίας»
Μαύρος ποταμός του χτες και χωρίς αύριο. Αλλά εμάς μας νιάζουν τα ζωντανά ποτάμια
