Σας θυμάμαι, είπε στη μητέρα μου μπαίνοντας στο σπίτι και έτσι την κέρδισε. Γιατί διατηρούσε αμφιβολίες αν έπρεπε τώρα ή όταν θα κρύωνε ο καιρός να τους φωνάξουμε να αλλάξουν φίλτρα σε τρία κλιματιστικά. Η εταιρεία καθαρισμού κάθε τόσο τηλεφωνούσε και τελικά συμφώνησα. Δεν ήταν μόνον ο καπνός από τα τσιγάρα στο γραφείο, αλλά ο καπνός και οι στάχτες που θα είχε μεταφέρει από τις πυρκαγιές ο αέρας στα φίλτρα στις κρεβατοκάμαρες. Άλλοτε μπορούσες ίσως να κρυφτείς. Μέσα στο σπίτι από τους έξω ή έξω από το σπίτι από τους μέσα. Πώς να το κάνεις όμως αυτό τώρα που ήρθαν τα έξω μέσα;

Ο νεαρός τεχνικός θυμόταν ότι είχε έρθει πριν από χρόνια στο σπίτι, ενώ ζούσε ο πατέρας μου. Ήμασταν τρεις, είπε η μητέρα μου. Μετά έφυγε. Και με έδειξε. Γίναμε δύο. Όταν γύρισε, είχε φύγει ο πατέρας του. Δυσκόλεψαν τα πράγματα και ήρθε να μείνει μαζί μου. Γίναμε δύο πάλι. Το τρίτο άτομο τώρα είναι η αδελφή μου, η θεία του, που δεν της έμεινε άλλος. Τρεις. Πάλι.

Το τρία είναι περίεργα ωραίος αριθμός. Δύο χρόνια δεν είπες ότι είστε με την κοπέλα σου; Με το καλό να γίνετε τρεις, ευχήθηκε η μητέρα μου. Είχαν πιάσει την κουβέντα, ενώ εγώ μετέφερα από τη μία άκρη του γραφείου στην άλλη στοίβες με βιβλία, για να χωρέσει μια μικρή σκάλα, ένα σκαλοπάτι να ανεβεί να φτάσει το κλιματιστικό και να το καθαρίσει. Γιατί δεν αρχίζεις με τις κρεβατοκάμαρες, του πρότεινα.

Πάρα πολλά βιβλία, μου είπε μπαίνοντας, όταν επιτέλους ήρθε η σειρά του γραφείου. Τι δουλειά κάνετε, με ρώτησε. Είμαι αναγνώστης, του είπα. Έμαθα ότι λείπατε στην Αμερική, συνέχισε. Έχω πάει και εγώ στο Βερολίνο, πρόσθεσε. Στη Γερμανία, ρώτησα. Όχι, σε μια μικρή πόλη στην Πενσυλβάνια, είπε. Τότε έβαζα πλακάκια. Πήγα δοκιμαστικά σε έναν Έλληνα εργολάβο, που περίμενε μια μεγάλη δουλειά σε κτήριο με πολλά μπάνια. Αλλά δεν την πήρε και ξαναγύρισα πριν μαλώσουμε.

Του χρόνου να συνεννοηθείτε από πριν, συμβούλευσε, να φέρουν υλικά και λεκάνη για βαθύ καθάρισμα. Είχε ανεβεί και άλλαζε τα φίλτρα. Μόνον ογδόντα χρόνια από τη βιομηχανική επανάσταση πήρε για να καταστραφεί το κλίμα, που χρειάστηκε οκτακόσια εκατομμύρια χρόνια για να ισορροπήσουν νερό, αέρας και χώμα. Το είδα σε ένα ντοκιμαντέρ, συνέχισε και κατέβηκε να ξεπλύνει τα πλαίσια των φίλτρων.

«Μια σύντομη ιστορία του μέλλοντος» ήταν ο υπότιτλος ενός βιβλίου στα αγγλικά στην κορυφή μιας στοίβας, που κοίταζε κάθε φορά που ανέβαινε ή κατέβαινε προσπαθώντας να βελτιώσει το περιβάλλον του γραφείου. Έχει μεταφραστεί στα ελληνικά, του είπα, αν θέλεις να το ξεφυλλίσεις σε κάποιο βιβλιοπωλείο για να δεις αν σε ενδιαφέρει να το διαβάσεις.

Θα δοκιμάσω, απάντησε. Έχω διαβάσει τρία βιβλία, εκτός από τα σχολικά. Ένα βιβλίο για τον Μέγα Αλέξανδρο, τον Χάρι Πότερ και ένα βιβλίο αλχημικό. Μετά το τρία ακολουθεί το τέσσερα, σκέφτηκα. Μια πρόβλεψη τετράγωνη. Εκτός, αν οι αριθμοί υποχωρήσουν.

Δεν ήθελε αναψυκτικό, όταν τελείωσε τη δουλειά του ο ψυκτικός. Ένα ποτήρι νερό, για να μη φανώ ακατάδεκτος, είπε. Του άφησα φιλοδώρημα τα ρέστα, να πιούν μια μπίρα με την κοπέλα του. Έφυγε χαμογελώντας κάτω από τη μάσκα και κουβαλώντας τα σύνεργά του.

Του χρόνου χρειάζεται πιο βαθύ καθάρισμα, ενημέρωσα τη μητέρα μου. Δεν ξέρω αν θα χρειάζομαι κλιματιστικό εκεί που θα είμαι του χρόνου, είπε χαμογελώντας.

—————————
^{ΣXETIKA KEIMENA}

«Τα κορίτσια»: Τι ψυχή έχει μια ηλεκτρική κουζίνα; / Γιώργος Χουλιάρας - Χάρτης (hartismag.gr)

«Τα κορίτσια»: Κινητικότητα / Γιώργος Χουλιάρας - Χάρτης (hartismag.gr)

«Τα κορίτσια»: Χαρτοπετσέτες / Γιώργος Χουλιάρας - Χάρτης (hartismag.gr)

«Τα κορίτσια»: Η γενναιότητα των άθλων / Γιώργος Χουλιάρας - Χάρτης (hartismag.gr)

«Τα κορίτσια»: Τους ξεγέλασα όλους / Γιώργος Χουλιάρας - Χάρτης (hartismag.gr)

Αρσινόη / Γιώργος Χουλιάρας - Χάρτης (hartismag.gr)