Μπου­έ­νος Άι­ρες, Απρί­λιος 1987. Πρώ­τη Διε­θνής Συ­νά­ντη­ση για τον Μπόρ­χες. Στην αρ­χή της ομι­λί­ας μου «αυ­το­σχε­δί­α­σα με βά­ση ένα ρε­πορ­τάζ που εί­χα ακού­σει το προη­γού­με­νο βρά­δυ στην τη­λε­ό­ρα­ση του ξε­νο­δο­χεί­ου: Με αφορ­μή την Πα­γκό­σμια Συ­νά­ντη­ση, ρω­τού­σαν κό­σμο στον δρό­μο για τον συγ­γρα­φέα. Ένας τα­ξι­τζής εί­χε απα­ντή­σει με ετοι­μό­τη­τα: «O Mπόρ­χες; Eί­ναι ο Mα­ρα­δό­να της λο­γο­τε­χνί­ας!». O φι­λο­λο­γι­κός πά­γος της αί­θου­σας ρά­γι­σε. «Mε­τα­φο­ρά αντά­ξια ενός αστού ποι­η­τή, διά­ση­μου για τις τρί­πλες του», συ­νέ­χι­σα, «που ρω­τή­θη­κε μά­λι­στα κά­πο­τε να πει τη γνώ­μη του για τον διά­ση­μο πο­δο­σφαι­ρι­στή· την επο­μέ­νη, η εφη­με­ρί­δα εί­χε τί­τλο: “O Mπόρ­χες αγνο­εί τι εστί Mα­ρα­δό­να!”». [ Μπεθ, ένα κυ­λιό­με­νο αρ­χείο για τον Μπόρ­χες, εκδ. Πα­τά­κη 2016 ]