...έπεσε λιπόθυμη εκτός των τειχών / από την ομορφιά της συνοικίας των Εξοχών
Κανένα χάσμα δεν μας χωρίζει πλέον / Παίζουν παιδιά μες στις αυλές / και στην καρδιά σου
...ίσα-ίσα για να αντικαταστήσω την παλιά τσόχα στα πιόνια του σκακιού, τα καμωμένα από ξύλο πυξαριού
Τα καλοκαίρια ήταν συκιές. Ο ήλιος σάπιος τενεκές. Γεμάτος ρίγανη, βασιλικό και δυόσμο.
... οδεύει προς τα χάη // δίχως την Πύρρα στο πλευρό του ...
τώρα το δέρμα σου ριζόχαρτο / εύθραυστα πουλιά / λεπτεπίλεπτες λιβελούλες σε μπλε / πετάνε κι ύστερα κάθονται και ενοχλούν
Μια σκιά στο λογισµικό. / Ένα όνοµα που έπρεπε να είχε σβηστεί, µα επέστρεφε στις αναζητήσεις
Τώρα, / τα κλαδιά ξερά, / κι οι καρποί δεν πέφτουν, / ενώ εσύ / διαβάζεις το manual / για να μη θυμάσαι
Όσους ψηφιακούς εφιάλτες κι αν επινοήσετε / Αν με ξανασυναντήσετε μη με αγνοήσετε
Μαιάνδρους από αγαπημένα χέρια / έβαλε ένα γύρω για μπορντούρα / να πάρει η φαύλη μνήμη σχήμα
Άπεφθη κόρη / Συνόμιλος αγγέλων / Φλέγων αγρεύω
δεν είχε καμία απολύτως πρόθεση να φτιάξει έναν Κύβο, και πολύ περισσότερο να τον κατοικήσει
Λάσπη παντού / Άντε να καθαρίσεις τώρα τόσες υποκρισίες / Με ένα μονάχα φτυάρι
Αν δεν έχεις αυτογελοιοποιηθεί, δύσκολα να σου δοθεί η χάρη να μιλήσεις κάποτε με σοβαρότητα
