Ζήτω η Άγκαθα Κρίστι
ΜΑΡΩ ΔΟΥΚΑ
«Κι όπως ανέβαινε για το σπίτι, στριφογύριζαν πολλά και διάφορα στο κεφάλι της, έχανε κάθε λίγο την ισορροπία της, προς στιγμήν ένιωθε ότι σβήνει κι έπειτα πάλι έβρισκε το όνομά της. Μα τι είναι ο άνθρωπος, τη μια έτσι, την άλλη αλλιώς. Πότε με την απελπισία, πότε με την ανισορροπία του, πότε με την ανεμελιά, με την υπόγεια χαρά, αλλά και την ανεδαφική ελπίδα του».
Ένα απολαυστικό, παιγνιώδες μυθιστόρημα, που, με αφορμή ένα πιθανό έγκλημα, μιλάει για το πώς «κάθε άνθρωπος είναι και μια υπόθεση» στο κουβάρι της ζωής με τα πολλά αόρατα νήματα.
Η γιορτή των αγγιγμάτων
ΜΙΜΗΣ ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗΣ
Ιστορίες γυναικών. Παραλλαγές και παράφωνες νότες στο ίδιο θέμα, τη Θηλυκότητα. Οι αφηγήσεις γύρω από το τζάκι στο «μοναστήρι» αναζητούν το νήμα στον ψυχο-σεξουαλικό κόσμο της γυναίκας κι επιβεβαιώνουν: η γυναίκα δεν «κλείνει» ποτέ, η θηλυκότητα, χωρίς ηλικία, είναι η αναμνηστική γιορτή όλων των αγγιγμάτων, σιωπηλών μηνυμάτων, βιωμάτων στη διάρκεια της ζωής από τα πρώτα χρόνια της.
Ρεπεράζ
ΜΑΡΙΝΑ ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΙΔΟΥ
Οι ζωές έξι προσώπων διαφορετικής καταγωγής διασταυρώνονται κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας και των γυρισμάτων ενός ντοκιμαντέρ με θέμα την ενσωμάτωση των Ανατολικογερμανών στη γερμανική κοινωνία μετά την πτώση του Τείχους. Στο φόντο των έξι εξομολογήσεων παρελαύνει η πολιτική επικαιρότητα: το κύμα των ακροδεξιών διαδηλώσεων στη Γερμανία, ο πόλεμος στη Συρία και η έξαρση του προσφυγικού, η οικονομική κρίση και το δημοψήφισμα στην Ελλάδα.
Άνθρωποι, αντιμέτωποι με τον εαυτό τους και τους άλλους, στο πολλαπλά φορτισμένο και παραδειγματικά πολυπολιτισμικό Βερολίνο.
Ιντερμέτζο
ΣΑΛΛΥ ΡΟΥΝΕΫ
Μετάφραση: Μυρτώ Καλοφωλιά
Βιβλίο της χρονιάς 2024 – Guardian, Times, Sunday Times, Irish Times, Independent, Observer, London Standard, Daily Mail
Πέρα από το γεγονός ότι είναι αδέλφια, ο Πίτερ και ο Ίβαν Κούμπεκ ελάχιστα κοινά φαίνεται να έχουν μεταξύ τους.
Ο Πίτερ είναι δικηγόρος στο Δουβλίνο, τριαντάρης, επιτυχημένος, άξιος και φαινομενικά άτρωτος. Όμως, μετά τον θάνατο του πατέρα τους, χρειάζεται υπνωτικά για να κοιμηθεί και πασχίζει να διαχειριστεί τη σχέση του με δύο πολύ διαφορετικές γυναίκες.
Ο Ίβαν είναι επαγγελματίας σκακιστής, είκοσι δύο ετών. Πάντα θεωρούσε τον εαυτό του κοινωνικά αδέξιο, μοναχικό, το αντίθετο από τον γοητευτικό και δημοφιλή μεγάλο του αδελφό. Διανύοντας τις πρώτες εβδομάδες του πένθους, ο Ίβαν γνωρίζει τη μεγαλύτερή του Μάργκαρετ, που κουβαλά το δικό της ταραχώδες παρελθόν, και συνδέονται ακαριαία και έντονα.
Τα δέντρα περπατούν στην Αλεξάνδρεια
ΑΛΑΑ ΑΛ-ΑΣΟΥΑΝΙ
Μετάφραση: Γιάννης Στρίγκος
Αίγυπτος, δεκαετία του 1960. Ο Νάσερ έχει αναλάβει τα ηνία της χώρας από το 1954 και οι αλλαγές που επιφέρει το καθεστώς του έχουν αρχίσει να γίνονται εμφανείς.
Ο Ασουάνι, στο απόγειο της αφηγηματικής του τέχνης, συνθέτει μια ανθρώπινη τοιχογραφία γεμάτη κοσμοπολίτικους και ολοζώντανους χαρακτήρες στους οποίους συνυπάρχει το τραγικό με το κωμικό, η αναζήτηση της δικαιοσύνης, του έρωτα, της ομορφιάς και της τέχνης και οι οποίοι παρασύρονται σ’ έναν ανεμοστρόβιλο που ξεπερνά τις δυνάμεις τους: εκείνον που σηματοδοτεί το τέλος μιας ολόκληρης εποχής.
Συζήτηση για τον Τειρεσία και Ο αντίλογος του Κάιν
ΑΝΤΡΕΑ ΚΑΜΙΛΛΕΡΙ
Μετάφραση: Φωτεινή Ζερβού
Το βιβλίο αποτελείται από δύο πολύ σημαντικά κείμενα, κείμενα αποχαιρετισμού, στην ουσία, προς τους ανθρώπους, γραμμένα σαν θεατρικοί μονόλογοι. Τα έγραψε ο Αντρέα Καμιλλέρι το 2018 με σκοπό να τα ερμηνεύσει ο ίδιος επί σκηνής. H Συζήτηση για τον Τειρεσία παρουσιάστηκε στο αρχαίο ελληνικό θέατρο των Συρακουσών τον Ιούνιο του 2018 με τον ίδιο τον, τυφλό πλέον, Αντρέα Καμιλλέρι στον ρόλο του τυφλού μάντη. Στον Αντίλογό του, ο αδελφοκτόνος Κάιν παίρνει την απόφαση να υπερασπιστεί τον εαυτό του και ν’ αποδείξει ότι άδικα έχει περάσει στην Ιστορία ως κακός. Το κείμενο αυτό θα παρουσίαζε και πάλι, το επόμενο καλοκαίρι, ο Καμιλλέρι στις Θέρμες του Καρακάλλα στη Ρώμη, αν δεν τον είχε προλάβει ο θάνατος, τον Ιούλιο του 2019.
1975: Αγωνίες για το νέο Σύνταγμα
ΓΙΩΡΓΟΣ Θ. ΜΑΥΡΟΓΟΡΔΑΤΟΣ
Με την πτώση της δικτατορίας, ήταν φυσικό για μένα να ασχοληθώ με το νέο Σύνταγμα, εγκαταλείποντας κάθε άλλη ασχολία. Έβλεπα την απασχόληση αυτή ηθικά σαν χρέος και ψυχολογικά σαν «μεράκι», που οπωσδήποτε άξιζαν το πολλαπλό κόστος της. Οι αγωνίες και οι αγώνες που έζησα για έναν ολόκληρο χρόνο παρουσιάζουν γενικότερο ενδιαφέρον στο μέτρο που φωτίζουν πτυχές τώρα ξεχασμένες ή και εξαρχής άγνωστες. Γι’ αυτό άλλωστε εξιδανικεύεται τόσο αβάσιμα σήμερα η συντακτική εμπειρία του 1974-75. Έτσι προέκυψε αυτό το βιβλίο αναμνήσεων. Όχι μόνο ως προσωπική μαρτυρία, αλλά και ως «διορθωτικό μάθημα»… Γ.Μ.
